Ξεκινώντας την ομιλία του, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ανέδειξε την ιστορική σημασία της ίδρυσης του Κόμματος στον Πειραιά. Οπως είπε, «αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ γεννήθηκε μέσα στις ιστορικές εκείνες συνθήκες που το εργατικό κίνημα στον Πειραιά και σε όλη τη χώρα ωρίμαζε, μεγάλωνε, αναζητούσε νέους δρόμους για την ιδεολογική και πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης, την οποία σηματοδότησε η γέννηση του ΚΚΕ, κάτω από την επίδραση της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης».

Πρόσθεσε ότι η Ιστορία της δράσης του Κόμματος εκείνα τα χρόνια είναι ένα πραγματικό μάθημα, δίνει συμπεράσματα, τα οποία δεν αφορούν το παρελθόν, έχουν άμεση σχέση με τη σημερινή δράση, στις σημερινές εξελίξεις, για τα καθήκοντα των κομμουνιστών.

Αναφερόμενος στο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό σκηνικό μέσα στο οποίο έδρασε το ΚΚΕ από το 1918 έως το 1936, σημείωσε ότι αυτό το συνθέτουν: Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η οικονομική καπιταλιστική κρίση, οι αλλαγές συμμαχιών τμημάτων της αστικής τάξης, οι αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα και στις μορφές της αστικής διακυβέρνησης, η άνοδος του φασισμού, η έξαρση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος, η δράση του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού στο εργατικό - λαϊκό κίνημα κ.λπ.

Τόνισε ότι αντίστοιχα ζητήματα και εξελίξεις υπάρχουν και σήμερα, αν και έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε, και υπογράμμισε: «Το ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά ποιο είναι το καθήκον του σήμερα. Γι' αυτό κρατάμε ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης και της αναγκαιότητας της επαναστατικής ανατροπής».

Ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος στάθηκε ειδικά στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τονίζοντας ότι βασικά ζητήματα για κάθε πόλεμο είναι ποια τάξη τον κάνει, με ποιο σκοπό και σε ποια φάση της ιστορικής της ανάπτυξης. Οπως είπε, «η Ιστορία των πολέμων στις συνθήκες του καπιταλισμού επιβεβαιώνει ότι με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο συνεχίζεται, με άλλα, βίαια μέσα, η επίθεση της αστικής τάξης ενάντια στην εργατική τάξη της χώρας της και ως συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενώ η ειρήνη που ακολουθεί, αποτελεί τη συνέχεια αυτής της πολιτικής, με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, μέχρι την επόμενη ένοπλη σύγκρουση».

Υπογραμμίζοντας το σημερινό κίνδυνο της γενίκευσης τοπικών ή περιφερειακών συγκρούσεων, στο πλαίσιο ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, ανέδειξε τις ευθύνες των κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής. Επιπλέον, για τα καθήκοντα του εργατικού κινήματος και του Κόμματος, σημείωσε ότι απαιτείται ετοιμότητα και ο κάθε λαός να αναπτύξει τη δική του αυτοτελή δράση, να διεκδικεί σε κάθε καμπή και στιγμή τη δική του λύση, με κριτήριο τις δικές του ανάγκες και με στόχο την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την αποδέσμευση από τις διάφορες ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Πρόσθεσε ότι «η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και, βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου. (...)

Επιμένουμε να αναδεικνύουμε τον κίνδυνο εμπλοκής της χώρας μας σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με τεράστιες συνέπειες για τον ελληνικό λαό και τη νεολαία, γιατί ταυτόχρονα θα ξεσαλώσει η αστική τάξη της χώρας, θα ζητήσει από το λαό πλήρη υποταγή, θα πάρει μέτρα περιορισμού λαϊκών δικαιωμάτων κι ελευθεριών, στο όνομα του πολέμου και των εξωτερικών κινδύνων».