Μεγάλο τμήμα της έκθεσης ντοκουμέντων της περιόδου 1918 - 1936, που στήθηκε έξω από το αμφιθέατρο της εκδήλωσης ήταν αφιερωμένο στην εφημερίδα του Κόμματος, τον «Ριζοσπάστη».

«ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" 12-ΣΕΛΙΔΟΣ. ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ 25.000 ΦΥΛΛΑ...», είναι ένας από τους χαρακτηριστικούς τίτλους της εποχής (1933), ενώ το ενδιαφέρον συγκέντρωσαν τα αποσπάσματα που καταγράφουν την προσπάθεια ανόδου της διακίνησης, με την άμιλλα ανάμεσα στις Οργανώσεις, αλλά και την αξιοποίηση εργατικών ανταποκριτών από εργοστάσια και άλλους χώρους δουλειάς. Στόχος του Κόμματος ήταν κάθε χώρος δουλειάς να έχει τον ανταποκριτή του, ώστε η κάθε είδηση, κάθε κινητοποίηση, κάθε νίκη ή ήττα να γίνεται κτήμα όλης της εργατικής τάξης.

Η έκθεση, εκτός από ένα ιδιαίτερο μάθημα Ιστορίας, έδινε πολύτιμα διδάγματα για την πορεία ωρίμανσης τόσο της φρέσκιας εργατικής τάξης που συγκεντρώνεται στον Πειραιά, λόγω της ανάπτυξης των μεγάλων επιχειρήσεων στην περιοχή, όσο και του Κόμματος, που από τα πρώτα του βήματα είχε να αντιμετωπίσει πολύ σύνθετα ζητήματα. Μέσα στα σχετικά ντοκουμέντα ήταν και οι «κάρτες μέλους» των πρώτων εργατικών οργανώσεων που σταδιακά εξελίχθηκαν σε συνδικάτα, ενισχύοντας την οργάνωση της εργατικής τάξης.

Ξεχωριστό κεφάλαιο ήταν αφιερωμένο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την προσφυγιά, στο πώς ο Πειραιάς μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή μετατράπηκε σε προσφυγούπολη, αλλά και στις προσπάθειες παρέμβασης του Κόμματος σε αυτό το εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό. Είναι χαρακτηριστικές οι διώξεις που υπέστησαν οι κομμουνιστές, επειδή, κόντρα στο ρεύμα, αποκάλυπταν τον πραγματικό, ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της μικρασιατικής εκστρατείας.

Μεγάλο κεφάλαιο της ταξικής πάλης, που προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στην έκθεση είναι οι ηρωικές απεργίες, όπως αυτή των σιδηροδρομικών το 1921, κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, η οποία προκάλεσε τη λυσσαλέα αντίδραση του αστικού κράτους. Αντίστοιχη μάχη ήταν και αυτή των εργαζομένων στον ηλεκτρισμό τον Νοέμβρη του 1921 που βύθισε επί διήμερο στο σκοτάδι την Αθήνα και τον Πειραιά.

Τα ταμπλό της έκθεσης κατέγραφαν επίσης την επίθεση της αστικής τάξης απέναντι στο ΚΚΕ που δεν γνώρισε διάλειμμα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είτε με αστική δημοκρατία, είτε με ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου.

Στο ίδιο πλαίσιο καταγράφεται και η αξιοποίηση των φασιστικών οργανώσεων από τους καπιταλιστές κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης του 1929 - 1933. Οι φωτογραφίες κομμουνιστών εργατών, τραυματισμένων από δολοφονικές επιθέσεις των φασιστών ήταν χαρακτηριστικές για τη δράση που αναλάμβαναν αυτές οι ομάδες. Ανάμεσα στα καθήκοντά τους πάντα ήταν και είναι οι επιθέσεις ενάντια στους κομμουνιστές, στους πρωτοπόρους εργάτες για λογαριασμό της εργοδοσίας. Στο στόχαστρό τους μάλιστα, όχι τυχαία, βρέθηκαν τόσο οι εθνικές μειονότητες, όσο και οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, τους οποίους κατηγορούσαν ως «μη καθαρόαιμους Ελληνες» ή «Τουρκόσπορους» που έπαιρναν τις δουλειές των ντόπιων...