Με τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ, τραγουδισμένους με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη, αποχαιρέτησαν χτες το απόγευμα πλήθος συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι, την Τζία Γιοβάνη. Η συντρόφισσα Τζία, στέλεχος του Κόμματος στον τομέα του Πολιτισμού, δημοσιογράφος - κριτικός κινηματογράφου στο «Ριζοσπάστη», «έφυγε» από τη ζωή την περασμένη Πέμπτη, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Στο νεκροταφείο της Μεταμόρφωσης, όπου έγινε η πολιτική κηδεία της, δίπλα στην κόρη της, Αντονέλλα, και τον αδερφό της, Νίκο, βρέθηκαν δεκάδες σύντροφοι και φίλοι. Τιμητική φρουρά δίπλα στη σορό της στάθηκαν δεκάδες σύντροφοί της, από μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, από τον «Ριζοσπάστη», την Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών, από τις Κομματικές Οργανώσεις της Νέας Ιωνίας. Ανάμεσα στα στεφάνια που κατατέθηκαν ήταν και αυτά με την υπογραφή της ΚΕ του ΚΚΕ, της «Σύγχρονης Εποχής» και του «Ριζοσπάστη», της Τομεακής Οργάνωσης Καλλιτεχνών, της Τομεακής Επιτροπής Βόρειου Τομέα, της ΚΟΒ Νέας Ιωνίας, της Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου.

Η Τζία Γιοβάνη γεννήθηκε στις 7 Νοέμβρη του 1955 στη Νέα Ιωνία από γονείς δραστήριους οπαδούς του Κόμματος. Τελείωσε την Ιταλική Σχολή και το 1974 έδωσε εξετάσεις και εισήχθη 3η στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ολοκληρώνοντας τις θεατρικές σπουδές της εργάστηκε για λίγα χρόνια στο θέατρο, συμμετέχοντας σε παραστάσεις με αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως ο Μ. Κατράκης. Την ίδια χρονιά (1974) οργανώθηκε στην ΚΝΕ.

Το 1981 μετακόμισε στη Σουηδία, έχοντας στο μεταξύ γίνει μέλος του Κόμματος. Σπούδασε Ιταλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και στη συνέχεια Θεωρία και Κριτική Κινηματογράφου. Κατά τη διάρκεια των 28 χρόνων της ζωής της στη Σουηδία υπήρξε μαχητικό μέλος του Κόμματος, συμμετέχοντας ενεργά στη δύσκολη προσπάθεια ανασυγκρότησης των Οργανώσεών του μετά τη διάσπαση. Την ίδια περίοδο, ανάπτυξε πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα στην Ελληνική Κοινότητα της Στοκχόλμης, συμμετέχοντας και στο Θεατρικό της θίασο.

Το 2008 γύρισε μόνιμα στην Ελλάδα και εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στον «Ριζοσπάστη». Παράλληλα, έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου, ενώ συμμετείχε και στην κριτική επιτροπή στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης εκ μέρους της Ελλάδας.

«Είν' ωραίος ο κόσμος». Ετσι, όπως τον περιέγραψε ο ποιητής στους στίχους του τραγουδιού, έβλεπε τον κόσμο και η ίδια. Κι απέναντι σε όσα απειλούν και πληγώνουν την ομορφιά του, δεν έκλεισε τα μάτια, αλλά στάθηκε αγωνίστρια. Αγωνίστρια σε όλες της πλευρές της ζωής της, στον επαγγελματικό της τομέα, στη δράση και τη συμμετοχή στο κίνημα, στην προσωπική της ζωή και τις δυσκολίες της ασθένειας.

«Πάντα με το κεφάλι ψηλά»: Ετσι συνόψισε τη στάση ζωής της Τζίας Γιοβάνη ο Τάσος Γαλανόπουλος στο σύντομο χαιρετισμό του εκ μέρους της Συντακτικής Επιτροπής, των συντρόφων και των συναδέλφων της από τον «Ριζοσπάστη».

«Οι σύντροφοί σου από τον "Ριζοσπάστη" σε αποχαιρετούμε με πόνο αλλά και με αγάπη και περηφάνια. Αν για σένα ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, όπως έλεγες, να δουλεύεις στον Ρίζο, ήταν και για εμάς τιμή να δουλεύουμε παρέα για οχτώ και πλέον χρόνια, σχεδόν αμέσως μετά την επιστροφή σου από τη Σουηδία», τόνισε ανάμεσα σε άλλα. Οσο για τη συμβολή της στο δύσκολο και σύνθετο τομέα της Τέχνης και ιδιαίτερα του κινηματογράφου, υπενθύμισε τα παρακάτω: «Οι πάνω από 300 σελίδες των κριτικών της που περιμέναμε κάθε Πέμπτη να διαβάσουμε στη στήλη του κινηματογράφου, γεμάτες από τη βαθιά γνώση του αντικειμένου, την καλλιτεχνική της ευαισθησία, το ακονισμένο αισθητικό κριτήριο. Προσπαθώντας να κρίνει με τη ματιά του Κόμματός μας, της κοσμοθεωρίας και του αγώνα μας. Με γνώμη σταράτη, κοφτερή, κάποτε ειρωνική και τσουχτερή. Πάντα σεβαστή». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ανησυχία της για «το δικό μας κινηματογράφο, τις δικές μας προσπάθειες στο χώρο, ώστε στον αγώνα μας να έχουμε ένα ακόμα όπλο», με την αισιοδοξία ότι «υπάρχουν δυνάμεις που θα ξεπεταχτούν», αλλά και την απαιτητικότητα απέναντι σε όλους ως θεατές «να κάνουμε προσπάθεια, να μην μας αρέσουν τα εύκολα».

Εκ μέρους της Τομεακής Οργάνωσης Καλλιτεχνών, την Τζία Γιοβάνη αποχαιρέτησε η Σύλβια Καπερνάρου: «Οταν σκέπτεται κανείς την Τζία βλέπει μπροστά του έναν άνθρωπο πάντοτε χαμογελαστό, με μια αξιοζήλευτη ζωντάνια και ξεχωριστή διάθεση για ζωή. Η Τζία με το χαρακτήρα της αλλά και την αντίληψή της για τη ζωή και τον άνθρωπο, που πήγαζε από την ιδεολογία μας, το μαρξισμό - λενινισμό, και τον αγώνα της ως μέλος του ΚΚΕ, έδειχνε τη βαθιά της πίστη πως καμία μάχη που δίνεις δεν πάει χαμένη. Το απέδειξε κιόλας με τη στάση της στην πολύχρονη μάχη που έδωσε με την ασθένειά της», ανέφερε. Οσο για τη δουλειά της ως κριτικός κινηματογράφου, την οποία συνέχισε ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές για την υγεία της, σχολίαζε «όχι μόνο την αισθητική και πολιτιστική πλευρά μιας ταινίας, ένα αντικείμενο για το οποίο είχε βαθιά γνώση, αλλά και παρατηρούσε την κάθε ταινία από τη σκοπιά του στρατευμένου καλλιτέχνη».

• Η Πανελλήνια Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου και η ΝΔ εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στους οικείους της.