Χαρακτηριστικά «σίριαλ της κακιάς ώρας», παίρνει η ενδοαστική αντιπαράθεση στη Βραζιλία για την αποπομπή της Προέδρου της χώρας, Ντίλμα Ρουσέφ, όπου αντιπολιτευόμενα κόμματα και έως πρόσφατα σύμμαχοί της, θέλουν να την παραπέμψουν σε δίκη για συμμετοχή σε σκάνδαλο διαφθοράς και κακοδιαχείρισης δημόσιου χρήματος. Τη Δευτέρα, με απόφαση του εκτελούντος χρέη προέδρου της Βουλής, Βάλντιρ Μαρανάο, ο οποίος αντικατέστησε τον Εντουάρντο Κούνια, που διώκεται για διαφθορά στο σκάνδαλο της πετρελαϊκής «Πετρομπράς», ακύρωσε τη σχετική ψηφοφορία στη Γερουσία, θεωρώντας ότι η διαδικασία που ξεκίνησε τον Απρίλη για την αποπομπή της Ρουσέφ είχε λάθη και δεν στοιχειοθετούνται κατηγορίες «εγκλημάτων ευθύνης». Ωστόσο, χτες, (ξημερώματα Τρίτης) ο Μαρανάο ανακάλεσε αυτή του την απόφαση περί ανάκλησης (χωρίς να δοθεί κάποια επίσημη δικαιολογία) και απαντώντας στον επικεφαλής του Κόμματος Δημοκρατικού Κινήματος Βραζιλίας (PMDB), Ρενάν Καλέιρος, και πρόεδρο της Γερουσίας (και αυτός μέχρι πρόσφατα σύμμαχος του κυβερνητικού Κόμματος των Εργατών της Ρουσέφ), δίνει το «πράσινο φως» για τη συνέχιση της διαδικασίας αποπομπής. Οπως γράφτηκε στον αστικό Τύπο της Βραζιλίας, ο Μαρανάο είχε απειληθεί από την ηγεσία του Προοδευτικού Κόμματος (PP), στο οποίο ανήκει, με διαγραφή. Πρέπει να σημειώσουμε ότι και το ΡΡ και το PMDB ήταν έως τον Απρίλη στον κυβερνητικό συνασπισμό.

Η διαδικασία, με βάση τις δαιδαλώδεις συνταγματικές διατάξεις προβλέπει: Ψηφοφορία στη Γερουσία όπου απαιτούνται τα 2/3 των 81 γερουσιαστών, εφόσον περάσει η πρόταση παραπομπής σε δίκη (και δεν προκύψει και άλλο διαδικαστικό τερτίπι), η Ρουσέφ απαλλάσσεται από τα καθήκοντά της για 180 μέρες, ώστε να γίνει η δίκη, και Πρόεδρος αναλαμβάνει ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Μισέλ Τέμερ, πρόεδρος του PMDB.

Η όλη «σαπουνόπερα» στη Βραζιλία, που η κυβερνητική πλευρά παρουσιάζει ως «θεσμικό πραξικόπημα» και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης ως «διαδικασία κάθαρσης», όταν είναι και αυτά βουτηγμένα στη διαφθορά, δείχνει ότι βρίσκονται σε εξέλιξη διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα για αλλαγή μείγματος διαχείρισης. Πέρασμα, δηλαδή, από τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που ξεκίνησε με τον Λούλα το 2001, συνεχίστηκε με την Ρουσέφ, εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου με τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και δίνοντας κάποια ψίχουλα στο λαό, με την πιο καθαρά νεοφιλελεύθερη. Οπως και να έχει, βεβαίως, τα λαϊκά στρώματα θα κληθούν να «πληρώσουν το μάρμαρο» και από την κρίση με -4% του ΑΕΠ το 2015 και από το «φαγοπότι» των μονοπωλίων με τους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο. Γι' αυτό κρίσιμο ζήτημα είναι να οργανώσουν την πάλη τους και να παλέψουν ενάντια στη συνολική στρατηγική του κεφαλαίου για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα για τη δική τους εξουσία.