Πέμπτη 5 Μάη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 22
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΓΙΟΑΚΙΜ ΤΡΙΕΡ
Ο ήχος της σιωπής

«Ο ήχος της σιωπής», ένα δυνατό, σύνθετο και ευαίσθητο δράμα για το πένθος, είναι το διεθνές ντεμπούτο του αναγνωρισμένου Νορβηγού σκηνοθέτη Γιόακιμ Τρίερ. Τον Τρίερ γνωρίσαμε μέσα από το υποβλητικό και αναζωογονητικό «Οσλο, 31 Αυγούστου» (2011), μια ταινία για έναν ναρκομανή νεαρό από τα υψηλά μεσαία στρώματα, με ακαδημαϊκή μόρφωση, που περνά την 24ωρη άδειά του από το ίδρυμα αποτοξίνωσης με παλιούς και νέους φίλους και μια καλοκαιρινή νύχτα που θα οδηγήσει στην απόλυτη μοναξιά. Και «Ο ήχος της σιωπής», μια μεγαλύτερη παραγωγή από τις προγενέστερές του, με διεθνή ηχηρά ονόματα, είναι ένα σύνθετο δράμα που κινείται σε περιβάλλοντα καλοβαλμένων αστών. Οι κεντρικοί πρωταγωνιστές, ένας πατέρας με δυο γιους και η μητέρα, πολεμική ανταποκρίτρια, που έχει πεθάνει πριν από τρία χρόνια αλλά, παρά ταύτα, είναι πάντα παρούσα τόσο μέσα από φλας μπακ όσο και με ξαφνικές εμφανίσεις.

Η ταινία είναι όντως άψογη αλλά δεν έχει την ίδια συναρπαστικά αμείλικτη και μαλακή κίνηση προς τα μπρος της προηγούμενης νορβηγικής του ταινίας, που έρεε, προβλέψιμη μεν, συνεχώς μέσα στο κανάλι της προδιαγεγραμμένης πορείας της. Δυστυχώς, βέβαια, οι σκηνοθέτες ακολουθούν πολύ συχνά ένα καταστροφικό θεωρούμε μοντέλο. Κάποιος κάνει κάνα - δυο καλά φιλμ στη χώρα του, αναγνωρίζεται διεθνώς και συλλέγει επαίνους για την καλλιτεχνικότητά του. Υπάρχουν φυσικά και σκηνοθέτες που δουλεύουν τόσο αφηρημένα ή τόσο κολλημένοι σε ένα συγκεκριμένο είδος που ίσως και στο εξωτερικό να μπορούν να δουλεύουν το ίδιο καλά. Σε ό,τι αφορά τον Γιόακιμ Τρίερ, όμως, παρά την καλή αυτή ταινία, θα ήταν καλύτερα να επιστρέψει το συντομότερο στη Νορβηγία. Θα ήταν κρίμα να χάσει τη δική του γλώσσα...

Με τους: Τζέσε Αϊζενμπεργκ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Γκάμπριελ Μπερν, κ.ά.

Παραγωγή: «Louder than bomboms», Νορβηγία, Γαλλία, Δανία (2015).


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ