«Οι κρατικές ενισχύσεις στην ελληνική βιομηχανία αντιπροσωπεύουν το 4,3% της προστιθέμενης αξίας και από την άποψη αυτή η Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση στο σχετικό πίνακα των κρατών - μελών της ΕΕ. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που συνάγεται από τα στοιχεία της (ένατης) έκθεσης για τις κρατικές ενισχύσεις στην ΕΕ, που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από τις Βρυξέλλες». Ετσι, ξεκινούσε το προχτεσινό τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ) από τις Βρυξέλλες, που φιλοξενούσε και τα αναλυτικά στοιχεία έκθεσης της Επιτροπής της ΕΕ, για τη διαχρονική εξέλιξη των χρηματικών ποσών -των φανερών- με τα οποία επιχορηγούνται από τις κυβερνήσεις τους οι βιομηχανικές επιχειρήσεις της κοινότητας.

Το περιεχόμενο της έκθεσης της ΕΕ, μας δίνει μια μικρή μόνο γεύση για την πριμοδότηση των κερδών των βιομηχανικών επιχειρήσεων της Ελλάδας και των άλλων χωρών - μελών της ΕΕ από τα κρατικά ταμεία, που γεμίζουν - κυρίως- από τους φόρους των εργαζομένων. Πρόκειται για τη μεγάλη αντίφαση, που από τη μια θέλει τους βιομηχάνους (της Ελλάδας και των άλλων χωρών - μελών της ΕΕ) που διεκδικούν και επιβάλλουν μαζί με τις κυβερνήσεις τους την πολιτική του «λιγότερους κράτους» με το σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, τις εκποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων κλπ, και από την άλλη διατηρούν άθικτες και σε υψηλά επίπεδα τους πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις που απολαμβάνουν οι ίδιοι.

Ειδικά για την Ελλάδα η έκθεση αναφέρει ότι την περίοδο 1997-1999 οι κρατικές ενισχύσεις ανήλθαν σε 537 εκατ. ευρώ (περίπου 183 δισ. δραχμές), κατά μέσο όρο το χρόνο, ποσό που αναλογεί στο 4,3% της προστιθέμενης αξίας του κλάδου και ότι η ανά απασχολούμενο ενίσχυση ανέρχεται, για την ίδια περίοδο, σε 876 ευρώ. Δηλαδή, κάθε χρόνο, οι Ελληνες βιομήχανοι τσέπωναν «τσάμπα» ζεστό χρήμα από τα ταμεία του κράτους περίπου 300.000 δραχμές για κάθε απασχολούμενο. Σε σχέση με την περίοδο 1995 -1997 υπάρχει τάση μείωσης των κρατικών ενισχύσεων στη βιομηχανία (τότε οι επιχορηγήσεις αντιπροσώπευαν το 5,5% της προστιθέμενης αξίας του κλάδου της μεταποίησης και ανέρχονταν σε μέση ετήσια βάση 677 εκατ. ευρώ ήτοι 1.093 ευρώ ανά απασχολούμενο). Ωστόσο, αν παρθεί υπόψη η υποτίμηση της δραχμής απέναντι στο ευρώ, η ενίσχυση των φοροαπαλλαγών και άλλων προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο- σε συνδυασμό με την άγρια σφαγή των επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων για μισθούς, συντάξεις και άλλους κοινωνικούς σκοπούς που επέβαλαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ- είναι ολοφάνερο, ότι η ελληνική βιομηχανία παραμένει κρατικοδίαιτη.

Οι συντάκτες της έκθεσης εκφράζουν την ικανοποίηση της Επιτροπής, για το γεγονός ότι σε γενικές γραμμές, πάντως, οι κρατικές ενισχύσεις βαίνουν φθίνουσες σε όλους τους τομείς της οικονομίας στην Ελλάδα και στο σύνολο των «15» χωρών της κοινότητας. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, κατά την περίοδο 1997-1999 το συνολικό επίπεδο των ενισχύσεων υποχώρησε σε 90 δισεκατ. ευρώ (ετήσιος μέσος όρος), έναντι 102 δισ. ευρώ κατά την περίοδο 1995-1997». Εκφράζοντας την ικανοποίηση της Επιτροπής, ο αρμόδιος επίτροπος Μάριο Μόντι, δήλωσε: «Επιτεύχθηκε σημαντική πρόοδος αλλά υπάρχει ακόμη δυνατότητα περαιτέρω μείωσης των ενισχύσεων».

Η Επιτροπή επισημαίνει επίσης ότι εξακολουθούν να υφίστανται σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών, επισημαίνοντας πως η Ελλάδα παρουσιάζει το υψηλότερο επίπεδο ενισχύσεων σε σχέση με την προστιθέμενη αξία, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πορτογαλία το χαμηλότερο. Τα συγκριτικά στοιχεία δείχνουν ακόμα ότι στην Ελλάδα οι ενισχύσεις, εκφραζόμενες ως ποσοστό της προστιθέμενης αξίας, είναι υπερεφταπλάσιες του αντίστοιχου ποσοστού στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κράτη - μέλη όπως η Σουηδία, οι Κάτω Χώρες, το Ηνωμένο Βασίλειο ή η Πορτογαλία διατήρησαν τα χαμηλά τους επίπεδα ενισχύσεων, ενώ η Ιταλία, η Γερμανία και η Ισπανία μειώνουν με ταχύ ρυθμό τα επίπεδα των ενισχύσεών τους.