Σε μια εκδήλωση με πλήθος κόσμου, την περασμένη Παρασκευή, στο Γκάζι, παρουσιάστηκε η πρόταση του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Εκπαίδευσης, με κεντρικό ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από τις άλλες δύο παρεμβάσεις που έγιναν στην εκδήλωση.

Μιλώντας στην εκδήλωση παρουσίασης της πρότασης του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο, η Δέσποινα Μαστρολέων, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:

«Η έκδοση και παρουσίαση της πρότασης του Κόμματος για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας μάς βρίσκει μπροστά στην προετοιμασία των Μαθητικών Φεστιβάλ της ΚΝΕ που θα πραγματοποιηθούν για ακόμα μια χρονιά σε όλη την Ελλάδα. Μέσα και από τα Μαθητικά Φεστιβάλ, επιδιώκουμε να ανοίξουμε τη συζήτηση με χιλιάδες μαθητές για την αιτία που γεννά όλα όσα βιώνουμε και βλέπουμε γύρω μας. Τη φτώχεια, την ανεργία, την αβεβαιότητα για το παρόν και το μέλλον, την περιπλάνηση, τους πολέμους, την προσφυγιά, αλλά και το σχολείο που δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες νεανικές ανάγκες και προσδοκίες.

Σε όλη αυτή τη δραστηριότητα, βάζουμε στο επίκεντρο της συζήτησης και του προβληματισμού την κοινωνία για την οποία παλεύουμε. Τον σοσιαλισμό. Που είναι αυτή που μπορεί να καταργήσει την αδικία, αλλά και αυτή που μπορεί να κάνει πράξη ένα άλλο σχολείο. Κόντρα στη μίζερη, βαρετή, ταξική πραγματικότητα που βιώνει σήμερα ο νέος.

Βέβαια, η συζήτηση γύρω από την πρόταση του Κόμματος για το σχολείο δεν τελειώνει με αυτή τη δραστηριότητα. Με όπλο τη νέα πρόταση του Κόμματος, θα διοργανώσουμε πληθώρα εκδηλώσεων, συζητήσεων σε αμφιθέατρα, σε σχολεία, όπου ζει και μορφώνεται η νεολαία.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Μαθητική Επιτροπή του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ επεξεργάζεται και ειδική έκδοση γι' αυτό το θέμα, προσαρμοσμένη για τους μαθητές.

Η πρόταση του ΚΚΕ δεν είναι άσχετη από την καθημερινότητα, αντιθέτως δίνει απαντήσεις σε υπαρκτούς προβληματισμούς και καθημερινές ανησυχίες. (...)

Οι μαθητές διαχρονικά προβληματίζονταν, συζητούσαν, εναντιώνονταν σε αυτό το σχολείο. Συνθήματα όπως "Σχολείο να μορφώνει και όχι να εξοντώνει", αιτήματα που έγραφαν "Θέλουμε ελεύθερο χρόνο. Θέλουμε να μάθουμε. Θέλουμε και να ζήσουμε", είναι συνθήματα που έχουν φωνάξει και διεκδικήσει πολλές γενιές μαθητών μέχρι και σήμερα.

Και σήμερα όμως. Το μαθητικό σύνθημα "Στο σάπιο σύστημά σας, σάπια και η Παιδεία, εμείς ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία" δείχνει ότι ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας ασφυκτιά, αμφισβητεί το σημερινό σχολείο και την εκμεταλλευτική κοινωνία, χωρίς απαραίτητα βέβαια να γνωρίζει τη δική μας πρόταση ή να έχει καθαρό το πώς μπορεί να γίνει πραγματικότητα η ικανοποίηση των αναγκών του για ολόπλευρη μόρφωση και ζωή με δικαιώματα.

Και εδώ, φυσικά, βρίσκεται το δικό μας καθήκον. Γιατί τα αιτήματα και τα συνθήματα αυτά είναι στην καρδιά της πολιτικής μας πρότασης του ΚΚΕ, που μπορεί να δώσει απαντήσεις, να φωτίσει κυριολεκτικά το μυαλό της νέας γενιάς.

Η αστική τάξη δεν βλέπει μόνο τον οικονομικό ρόλο του σχολείου. Εχει γι' αυτή μεγάλη σημασία η όσο το δυνατόν πιο επεξεργασμένη ιδεολογική παρέμβαση στο νου και την ψυχή των μαθητών.

Η κυρίαρχη ιδεολογία διδάσκεται προσαρμοσμένα μέσα στα σχολεία. Στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι ενσωματωμένα όλα τα σύγχρονα αστικά ιδεολογήματα, ενισχύονται αξίες και ιδανικά που υπερασπίζονται το σύστημα της εκμετάλλευσης. Βέβαια, ο ρόλος και το αστικό περιεχόμενο του σχολείου δεν είναι κάτι καινούριο. Ομως και η προσπάθεια του ταξικού αντιπάλου να διαμορφώνει συνειδήσεις σε αντιδραστική κατεύθυνση δεν είναι κάτι στατικό.

Το σύστημα εξελίσσει, επικαιροποιεί τόσο την επιχειρηματολογία του, τα ιδεολογήματα που επικεντρώνει, όσο και τους τρόπους που αξιοποιεί για να τα κάνει πιο εύπεπτα στους μαθητές.

Η αναπαραγωγή της αστικής ιδεολογίας είναι ενταγμένη σταθερά στην ημερήσια διάταξη των σχολικών μαθημάτων. Οι μαθητές διδάσκονται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης σαν δεδομένο και αιώνιο, όπως φυσικά διδάσκονται και την "ντε φάκτο" ύπαρξη της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, την αστική δημοκρατία σαν το απόγειο των δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού.

Ταυτόχρονα, η ΕΕ παρουσιάζεται σαν ένωση για τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από σχολικό βιβλίο που αναφέρεται στην ΕΕ σαν "την κοινή πατρίδα, την κοινή αξία, που αξίζει να αγωνίζεται γι' αυτή κάθε Ευρωπαίος".

Ενώ το ΝΑΤΟ, σύμφωνα πάλι με τα σχολικά βιβλία, "διαφυλάττει την ειρήνη και την ασφάλεια των μελών του".

Σαν πρότυπο παρουσιάζεται ο "επιχειρηματίας - ηγέτης" και σαν στοιχεία και προϋποθέσεις για την πρόοδο "η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα".

Εχουν πυκνώσει, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια διαγωνισμοί και εκπαιδευτικά προγράμματα με αυτή τη θεματολογία, κατά τη διάρκεια των οποίων οι μαθητές διδάσκονται πως "πετυχαίνουν όσοι ρισκάρουν", πως "αν είσαι ξύπνιος, μπορείς να ξεφύγεις από τη φτώχεια, την ανεργία" κ.ο.κ.

Θέλουν και μιλάνε για ενεργητικότητα των νέων. Αυτή, όμως, έχει το δικό τους αντιδραστικό ταξικό πρόσημο. Γιατί παράλληλα με αυτό, ο συλλογικός αγώνας και η διεκδίκηση παρουσιάζονται αναποτελεσματικοί, μάταιοι. Οι μαθητικοί αγώνες τιμωρούνται. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε, η ποινικοποίηση των μαθητικών κινητοποιήσεων είναι νόμος του αστικού κράτους. Σε αυτή τη ρότα συνεχίζει και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Τα σχολικά βιβλία σημαδεύουν και στο παρελθόν για να προετοιμάσουν το μέλλον που επιδιώκουν. Γι' αυτό ο σοσιαλισμός κατασυκοφαντείται, η Ιστορία κυριολεκτικά ξαναγράφεται. Ενδεικτικό είναι το απόσπασμα από το βιβλίο της Πολιτικής Παιδείας της Β' Λυκείου που αναφέρει χαρακτηριστικά το εξής: "Χαρακτηρίστηκαν σοσιαλιστικά και δημοκρατικά τα πιο δικτατορικά και καταπιεστικά καθεστώτα".

Φυσικά, αυτά είναι κάποια μόνο παραδείγματα που σίγουρα δεν μπορούν να αποτυπώσουν στην ολότητά της τη δουλειά που γίνεται μέσα στο αστικό σχολείο και στοχεύει στο μυαλό, στη συνείδηση των νέων ανθρώπων.

Αυτός είναι. Και δεν μπορεί να είναι άλλος ο ρόλος ενός σχολείου που δουλεύει για την κοινωνία της εκμετάλλευσης. Εικόνα της είναι και της μοιάζει.

Θέλει τον νέο, με το μυαλό και την ψυχή του, ολοκληρωτικά δοσμένο στην υπεράσπιση αυτού του συστήματος.

Οι νέοι κομμουνιστές είμαστε αποφασισμένοι. Με τη δράση και τη στάση των μελών μας, στοχεύουμε στην ανάπτυξη πολύμορφης αγωνιστικής δραστηριότητας, που θα αντιπαρατίθεται με τις αξίες και τα ιδανικά που προβάλλει το σύστημα. Για μας αποτελεί βασικό στοιχείο του προσανατολισμού μας, της δράσης μας, η σύγκρουση με τη λογική που θέλει το σχολείο χώρο ανταγωνισμού μεταξύ των μαθητών, είναι στο στόχαστρό μας η λογική "ο θάνατός σου η ζωή μου".

Στο επίκεντρο της δράσης μας έχουμε τη σχολική κοινότητα, με ό,τι αυτή περιλαμβάνει.

Γιατί, μαθητικό κίνημα δεν είναι μόνο η συνέλευση και η πορεία ή η κατάληψη.

Είναι όλα αυτά. Μαζί όμως με τις συλλογικές, πολιτιστικές και άλλες δραστηριότητες και δράσεις, τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που επιδιώκουμε να ζωντανέψουν μέσα στα σχολεία. Που βοηθάνε στη διαμόρφωση κριτηρίου, τρόπου ζωής, κόντρα στις αξίες που προβάλλει το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα και το σχολείο του.

Επιδιώκουμε μέσα από αυτό το ζωντάνεμα και το περιεχόμενο που εμείς προτάσσουμε, να οργανώνεται η διεκδίκηση, ο αγώνας μέσα και έξω από το σχολείο, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης, χτυπώντας τον ένοχο.

Ρίχνουμε το σπόρο της αμφισβήτησης για τα ψέματα και τις μισές αλήθειες. Δημιουργούμε αντιστάσεις στην κυρίαρχη ιδεολογία, εμπόδια στην αναπαραγωγή των σάπιων ιδεολογημάτων. Διαδίδουμε την αλήθεια.

Γιατί το νέο, το σύγχρονο, το πρωτοπόρο για τη νεολαία βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής, του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Αυτόν το δρόμο έχει συμφέρον να τον βαδίσει ο νέος σήμερα.

Για να ζήσουμε σε μια κοινωνία που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και έχει κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και των παιδιών του.

Σε αυτή την κοινωνία, τη σοσιαλιστική, το σχολείο θα είναι εντελώς διαφορετικό από το σημερινό.

Δεν θα κοιτάει το μαθητή και την οικογένειά του στην τσέπη. Δεν θα διαχωρίζει τους μαθητές, αλλά θα τους μορφώνει ολόπλευρα χωρίς διακρίσεις.

Θα ετοιμάζει τους μαθητές να αντιμετωπίσουν δημιουργικά την εργασία και τη ζωή τους, όποιο επάγγελμα και αν ακολουθήσουν. Θα ανοίγει τους ορίζοντές τους και θα βοηθάει να αναπτύσσουν ολόπλευρα την προσωπικότητά τους. (...)

Γι' αυτό το σχολείο και αυτή την κοινωνία αξίζει να παλέψει κάθε νέος».