Την Παρασκευή, στην Πορτογαλία, διαδοχικά το ένα κόμμα μετά το άλλο, ανακοίνωσαν τη συμφωνία τους με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Μπλοκ της Αριστεράς και το Πορτογαλικό ΚΚ. Ετσι, από κοινού εμφανίζονται να καταψηφίζουν στις 10 Νοέμβρη στη Βουλή τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης μειοψηφίας κεντροδεξιού συνασπισμού «Πορτογαλία Μπροστά» του Πέδρο Πάσος Κοέλιο, που ο Πρόεδρος της χώρας, Ανιμπαλ Καβάκο Σίλβα, όρισε πρωθυπουργό.

Θυμίζουμε ότι στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη, ο συνασπισμός «Πορτογαλία Μπροστά» του δεξιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) με το Δημοκρατικό Κέντρο - Λαϊκό Κόμμα (CDS-PP) ήρθε μεν πρώτος με 38,5%, αλλά χωρίς αυτοδυναμία και κατέλαβε 107 έδρες σε σύνολο 230. Το σοσιαλδημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Αντόνιο Κόστα είχε πάρει 32,38% και 86 έδρες, το σοσιαλδημοκρατικό Μπλοκ της Αριστεράς (Βloco de Esquerda), μέλος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, 10,22% και 19 έδρες και η Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία (CDU), όπου συμμετέχει το Πορτογαλικό ΚΚ, το Κόμμα Οικολόγων Πράσινων και η οργάνωση Δημοκρατική Παρέμβαση, 8,27% και 17 έδρες.

Την Τρίτη, ο συνασπισμός της κεντροδεξιάς που έχει 107 έδρες στο κοινοβούλιο των 230, αναμένεται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Τα «αριστερά» κόμματα έχουν 122 έδρες και εμφανίζονται ικανά να ρίξουν την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η εντολή να επιστρέψει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αυτός είτε να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, είτε να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να πάει σε νέες εκλογές. Αυτή τη στιγμή, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, όπως και το ενδεχόμενο ένα τμήμα των Σοσιαλιστών να αποσπαστεί και να στηρίξει τον κεντροδεξιό συνασπισμό. Αλλωστε, το Σοσιαλιστικό Κόμμα από κοινού με τους Κεντροδεξιούς εφάρμοσαν το μνημόνιο (και δάνειο) για τις ανάγκες εξόδου του κεφαλαίου από την κρίση, μνημόνιο που συνεχίζεται με άλλον τρόπο, όπως και όλα τα μέτρα που φορτώθηκαν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Το ενδεχόμενο, βεβαίως, σχηματισμού μιας «αριστερής κυβέρνησης» με τη συνεργασία Σοσιαλιστών, Μπλοκ της Αριστεράς και Πορτογαλικού ΚΚ, δεν πρόκειται να φέρει αλλαγές προς όφελος των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Αυτό δείχνει η εμπειρία απ' όλες τις «σοσιαλιστικές» και «αριστερές» κυβερνήσεις, είτε με τη συμμετοχή Κομμουνιστικών Κομμάτων είτε χωρίς αυτά. Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτές οι κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, προώθησαν μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, στήριξαν τη συμμετοχή των χωρών τους στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Οσον αφορά τις διαπραγματεύσεις των «αριστερών» για το ύψος των μισθών, τις συντάξεις, το ΦΠΑ ή το λεγόμενο «τερματισμό της λιτότητας», η εμπειρία δείχνει πως όλα αυτά αξιοποιούνται ώστε ο λαός να συναινέσει στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.