Το παζάρι για το σχηματισμό αστικής κυβέρνησης στην Πορτογαλία, μετά τις εκλογές στις 4 Οκτώβρη, φαίνεται να κορυφώνονται αυτήν τη βδομάδα με το Σοσιαλιστικό Κόμμα (32,38%, 85 έδρες στην 230μελή Βουλή), με επικεφαλής τον Αντόνιο Κόστα, να είναι στο επίκεντρο. Διαπραγματεύεται με τον έως τώρα κυβερνητικό κεντροδεξιό συνασπισμό (38,55%, 104 έδρες) του φιλελεύθερου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) και του συντηρητικού Δημοκρατικού Κοινωνικού Κέντρου (CDS-PP) με επικεφαλής τον απερχόμενο πρωθυπουργό Πέδρο Πάσος Κοέλιο, με πρόγραμμα όπως λένε ενάντια στη λιτότητα, αλλά στήριξης του κεφαλαίου και βέβαια συμφωνίας στα βασικά ζητήματα της ένταξης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Επίσης, διαπραγματεύεται και με το Μπλοκ της Αριστεράς (10,22%, 19 έδρες) και το Πορτογαλικό ΚΚ που συμμετείχε στην Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία μαζί με τους Οικολόγους Πράσινους, με ατζέντα για την «αλλαγή στην Πορτογαλία».

Στην προχτεσινοβραδινή συνάντηση με τον κεντροδεξιό συνασπισμό, όπου παρουσιάστηκαν 23 σημεία που θα μπορούσε να υπάρξει σύγκλιση, δεν επιτεύχθηκε συμφωνία και ο Κόστα δήλωσε ότι «οι προτάσεις είναι ανεπαρκείς και δεν αντανακλούν την ανάγκη αλλαγής πολιτικής ώστε να ξεπεραστεί η λιτότητα», αλλά δεν ...«έκλεισε» εντελώς την «πόρτα» του διαλόγου, λέγοντας ότι «απαιτούνται αλλαγές στη φορολογία ώστε να ενισχυθεί η μεσαία τάξη, μέτρα για την καταπολέμηση της εργασιακής ανασφάλειας και δημιουργία θέσεων εργασίας». Ενδεικτική είναι και η παρέμβαση του Κάρλος Σίλβα, ΓΓ της Γενικής Ενωσης Εργατών (UGT) (της συμβιβασμένης συνομοσπονδίας που πρόσκειται στους Σοσιαλιστές) που είπε ότι «μια σταθερή κυβέρνηση θα μπορούσε να σχηματιστεί με το κεντροδεξιό συνασπισμό». Η δήλωση αυτή σε ανακοίνωση της Ενωσης, σημειώθηκε ότι «είναι προσωπική και δεν εκφράζει τα συλλογικά όργανα».

Σε δηλώσεις του, πάντως, στο αμερικανικό πρακτορείο «Ρόιτερς» είπε ότι «το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι σε καλύτερη θέση από τη δεξιά για να κυβερνήσει» και επισήμανε ότι το Μπλοκ και το Πορτογαλικό ΚΚ δεν αντιτίθενται στην ΕΕ και τις δεσμεύσεις της, και αυτά προσεγγίζουν τις θέσεις του δικού του κόμματος. Επίσης, διαβεβαιώνει τόσο τις «αγορές» όσο και την ΕΕ ότι η ενδεχόμενη «κυβέρνηση της Αριστεράς θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της» και ότι το «Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ», υπονοώντας τη φερεγγυότητα για τις υποθέσεις του κεφαλαίου, κάτι όμως που κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από όλα αυτά και ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές που θα έχει ο ένας ή ο άλλος κυβερνητικός συνασπισμός, αυτό που προμηνύεται είναι νέα αντιλαϊκά μέτρα και νέα μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου στο όνομα της «εθνικής ανέγερσης». Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να ανακτήσουν ό,τι έχασαν τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και να ανοίξουν προοπτική για ουσιαστική βελτίωση της ζωής τους έχουν ένα μόνο δρόμο, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, με κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, ώστε να γίνουν αφέντες του πλούτου που παράγουν.

Η συζήτηση ότι η Πορτογαλία μπορεί να αλλάξει το κλίμα στην Ευρώπη, αφορά τα παζάρια τμημάτων του κεφαλαίου για το μείγμα διαχείρισης, αλλά οι θυσίες των εργαζομένων δεν θα έχουν τελειωμό, με δεδομένες και τις δυσκολίες ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο.