«Πυρά» εναντίον του «κακού» ΠΑΣΟΚ, προσκλήσεις συνεργασίας στο «καλό» ΠΑΣΟΚ και επίθεση στο ΚΚΕ (χωρίς διαχωρισμούς εδώ), περιλαμβάνει συν τοις άλλοις η συνέντευξη που παραχώρησε χτες στην εφημερίδα «Εκτροπή», ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος. Η συνέντευξη προσφέρεται για την «αλίευση» «διαφωτιστικών» θέσεων και απόψεων, που εκφράζουν συνολικά την ηγεσία του ΣΥΝ.

Εν αρχή ην ο «χώρος διαλόγου και κοινής δράσης της αριστεράς», για τον οποίο μιλώντας ο Ν. Κωνσταντόπουλος αποκαλύπτει πως δεν αποτελεί παρά όχημα για την εκπλήρωση των εκλογικών φιλοδοξιών του κόμματός του. Αφού λοιπόν εκθειάζει την πρωτοβουλία, επιτιθέμενος στο ΚΚΕ που δε συμμετέχει σ' αυτή, ομολογεί - απαντώντας στο ερώτημα γιατί η στρατηγική ανοίγματος σε δυνάμεις της αριστεράς δεν αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις - ότι «είναι ακόμα νωρίς να αποτυπωθεί η δυναμική των απόψεων. Εξάλλου, η συγκρότηση του Χώρου είναι ένα πρόσφατο γεγονός»...

Ενώ σε ό,τι αφορά στη δράση του «Χώρου», σαν άλλος Δον Κιχώτης που ξιφουλκεί εναντίον ανεμόμυλων, στοχεύει στην... κοσμογονία της αποτροπής «των συντηρητικών επιλογών του κ. Σημίτη και της κυβέρνησης»!

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ θεωρεί περιττή κάθε αυτοκριτική για την κατάσταση του κόμματός του, αφού σε ερώτηση για το αν πάντα φταίνε οι άλλοι, μας πληροφορεί ότι φταίει ο αριστερόφωνος λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο «ηγεμονισμός του ΚΚΕ ότι ένα είναι το κόμμα και μία η Αριστερά», τα λάθη του παρελθόντος, αλλά σε καμία περίπτωση η πολιτική του ΣΥΝ, όπως αυτή εκφράζεται στο παρόν.

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του επανέρχεται στο ΚΚΕ, το οποίο κατά τη γνώμη του ευθύνεται για την έλλειψη προγραμματικού διαλόγου και συντονισμού δράσης, μια και ο ΣΥΝ επιδιώκει κάτι τέτοιο σταθερά με όλα τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα και «φυσικά και με το ΚΚΕ»! Δε μας εξηγεί βέβαια πώς αυτό συνάδει με τα όσα κατά κόρον και με τον πλέον επίσημο τρόπο ο ΣΥΝ προσάπτει στο ΚΚΕ περί «δογματισμού» και «συντηρητικής θεώρησης» της πραγματικότητας!

Σ' αυτό ακριβώς το σημείο, σαν αυτόκλητος υπερασπιστής των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών, ξεσκονίζει και τα τετριμμένα περί «ξεχωριστών συγκεντρώσεων»! Δεν μπαίνει ωστόσο στον κόπο να δικαιολογήσει πώς ο ΣΥΝ προωθούσε την «ενότητα δράσης», όταν προσφάτως στη Βουλή απέρριπτε πρόταση του ΚΚΕ για κατάθεση πρότασης ονομαστικής ψηφοφορίας για τον «τρομονόμο», καλύπτοντας πλήρως τους κυβερνητικούς βουλευτές που επέλεξαν να απουσιάζουν απ' τη Βουλή αντί να παραστούν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους ψηφίζοντας ή καταψηφίζοντας το «τρομονομοθέτημα».

Ισως γιατί αν έπραττε κάτι τέτοιο, κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα το ευφυολόγημα του Συνασπισμού περί «καλού ΠΑΣΟΚ», με το οποίο, όπως ο Ν. Κωνσταντόπουλος ομολογεί στη συνέντευξή του, μπορούν να συμβαδίσουν. Και προς άρση κάθε παρεξήγησης αυτό δεν αφορά μόνο στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και «σε στελέχη του κόμματος». Γίνεται εμφανής η εναγώνια προσπάθεια που κάνει ο Συνασπισμός συνολικά να διαφοροποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ, ούσας υπαρκτής της ταύτισης επί πολιτικών θέσεων και ταυτόχρονα να μην κόψει τις «γέφυρες» με την κοινωνική του βάση, απ' όπου προσδοκά να αντλήσει ψήφους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλη η υπόλοιπη συνέντευξή του αναλώνεται στο να χρεώσει τις «συντηρητικές κυβερνητικές επιλογές» προσωπικά στον πρωθυπουργό και το στενό του επιτελείο, αποκόβοντάς τες από τη «ρίζα» τους, για την οποία ουδείς λόγος γίνεται.