Κυριακή 15 Φλεβάρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 28
ΔΙΕΘΝΗ
ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Προσπάθεια επιβολής «σιγής νεκροταφείου» χάριν της καπιταλιστικής ανάπτυξης

Στιγμιότυπο από την τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τον περασμένο Νοέμβρη. Αυτή η συνεργασία σχετίζεται με την προώθηση των μονοπωλιακών συμφερόντων στην Ενέργεια, στις πρώτες ύλες και τη μεταφορά τους στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Eurokinissi

Στιγμιότυπο από την τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τον περασμένο Νοέμβρη. Αυτή η συνεργασία σχετίζεται με την προώθηση των μονοπωλιακών συμφερόντων στην Ενέργεια, στις πρώτες ύλες και τη μεταφορά τους στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών
Τη βδομάδα που μας πέρασε, ο Βλ. Πούτιν επισκέφθηκε την Αίγυπτο κομίζοντας πνεύμα στήριξης και συνεργασίας με τους κυρίαρχους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους της χώρας.

Το βασικό ζήτημα είναι πως η Αίγυπτος των πάνω από 82 εκατομμυρίων κατοίκων παραμένει σημαντική δύναμη στην περιοχή και εκπληρώνει γεωστρατηγικό ρόλο που τραβάει την προσοχή ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, ιδιαίτερα μετά τις αλλαγές που έλαβαν χώρα την τελευταία περίοδο.

Σχετικά με την οικονομική κατάσταση, σημειώνουμε ότι με την εκδήλωση των γεγονότων της λεγόμενης «αραβικής άνοιξης» στην Αίγυπτο, ξεκίνησε μια πτωτική πορεία των ρυθμών της καπιταλιστικής ανάπτυξης που σχετίζεται με τη γενικότερη καπιταλιστική κρίση. Απέναντι σε αυτό το γεγονός κινητοποιήθηκαν όλες οι αστικές δυνάμεις της Αιγύπτου, αναζητώντας «ανάσα» για την καπιταλιστική οικονομία της χώρας τους. Ετσι, έκαναν το γύρο του κόσμου αναζητώντας επενδύσεις, τόσο ο ανατραπείς Πρόεδρος Μόρσι όσο και ο Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, επικεφαλής του στρατιωτικού πραξικοπήματος που επικράτησε.

Με την εκδήλωση του πραξικοπήματος της 3ης του Ιούλη του 2013, έσπευσαν σε στήριξή του, οι μοναρχίες του Κόλπου, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, παρά την υποκριτική καταδίκη όλων των τότε ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων, των οποίων η στάση άλλαξε σταδιακά και αναγνώρισαν πλέον ως «δημοκρατικό» το καθεστώς που προέκυψε μετά από τις προεδρικές εκλογές του Μάη 2014.

Τα κίνητρα της αποδοχής και στήριξης του πραξικοπήματος από τις παραπάνω δυνάμεις έχουν ως αφετηρία την προώθηση των μονοπωλιακών συμφερόντων που εκπροσωπούν και την αξιοποίηση των σχέσεων με την Αίγυπτο στο παιχνίδι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αξιοποιώντας το ρόλο της και τη στρατηγική γεωγραφική θέση που έχει.

Το «ειδικό βάρος» της Αιγύπτου στην ευρύτερη περιφέρεια

Η Αίγυπτος, ως μια μεγάλη καπιταλιστική χώρα, αποτελεί ένα οικονομικό και πολιτικό ιδεολογικό κέντρο επιρροής πάνω στα 20 και πλέον αραβόφωνα κράτη της περιοχής. Με όχημα τον αραβικό εθνικισμό (παναραβισμός) πραγματοποίησε αρκετές πολιτικές παρεμβάσεις στα παραπάνω κράτη και σε ορισμένες περιπτώσεις έλαβαν έντονο πολιτικο-στρατιωτικό χαρακτήρα, φτάνοντας στην κατάργηση των μοναρχιών, στο πλαίσιο των αστικών μεταρρυθμίσεων, και στην αποχώρηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων απ' αυτές.

Εχει σημασία να παραθέσουμε εδώ ένα απόσπασμα από την ομιλία του Αμπντελ Νάσερ για το «δίκαιο πόλεμο» της Αιγύπτου το 1963 στο πλευρό των δημοκρατικών δυνάμεων της Υεμένης για την ανατροπή της μοναρχίας: «Μάλιστα! - ανέφερε - έχουμε απώλειες στον πόλεμο, και αυτές είναι 136: δηλαδή: 21 αξιωματικοί και 115 στρατιώτες. Η αρβύλα καθενός μάρτυρά μας είναι πιο τίμια από το στέμμα του βασιλιά Σαούδ και του βασιλιά Χουσεΐν» (σ.σ. της Ιορδανίας).

Ομως, λίγα χρόνια αργότερα, ομαλοποιήθηκε η σχέση του αιγυπτιακού καθεστώτος με τις μοναρχίες, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες καπιταλιστικές «αραβικές» επενδύσεις στην Αίγυπτο, ενώ σημαντικό τμήμα των Αιγυπτίων επιχειρηματιών συνδέθηκε με «δουλειές» στις παραπάνω μοναρχίες.

Ωστόσο, από τότε το πάθημα των μοναρχιών με τον Αμπντελ Νάσερ έγινε μάθημα, και αυτές φροντίζουν να παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο της ζωής της Αιγύπτου και ιδιαίτερα της «πνευματικής ζωής», για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του κινδύνου ακόμα και ενός «αστικού μεταρρυθμιστικού κινήματος» στις χώρες τους, «κόβοντας τη φόρα» σε κάθε φιλόδοξο αστό μεταρρυθμιστή στην ευρύτερη περιοχή και εξοντώνοντας τους κομμουνιστές.

Από την άλλη, χρειάζεται να κατανοηθεί ότι η συμμαχία των παραπάνω μοναρχιών με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στις χώρες τους και στην περιφέρεια, για δεκαετίες, στόχευε στην απόκρουση του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος. Συνέβαλε έτσι στην τοποθέτησή τους σε νευραλγικά σημεία του κρατικού μηχανισμού διαφόρων μοναρχιών αποκτώντας μαζική επιρροή στον πληθυσμό. Στις μοναρχίες αυτές υπήρξαν ενδείξεις για την ύπαρξη ενός «μεταρρυθμιστικού» ρεύματος στους οργανωμένους κύκλους των Αδελφών Μουσουλμάνων, που απειλούσαν την απόλυτη μοναρχία κυρίως της Σαουδικής Αραβίας, σε συνεργασία με Τουρκία, Ιράν και Κατάρ.

Ο Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι διατέλεσε, μεταξύ άλλων, στην καριέρα του, στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας της Αιγύπτου στη Σαουδική Αραβία. Επίσης, η Αίγυπτος αποτελεί μια μεγάλη καπιταλιστική αγορά με μια σημαντική γεωστρατηγική θέση, με παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος, παλαιότερα, αφού όπως δείχνουν ιστορικά στοιχεία , η ίδια η Κομιντέρν είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, υπολογίζοντας ότι το ΚΚ Αιγύπτου διέθετε 700 οργανωμένα μέλη το 1924 πριν από το μεγάλο πλήγμα που δέχτηκε από την αστική τάξη την ίδια χρονιά, ενώ το ΚΚ Κίνας είχε τότε 800.1

Η αυταπάτη της «διάσκεψης των δωρητών για την Αίγυπτο»

Είναι γεγονός ότι στο πρώτο συγχαρητήριο τηλεγράφημά του στον Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, μετά από την ανάδειξή του στην προεδρία της Αιγύπτου, ο Σαουδάραβας βασιλιάς κάλεσε στη διεξαγωγή μιας «διάσκεψης των δωρητών αδελφών και φίλων της Αιγύπτου».

Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, φαίνεται πως η παραπάνω διάσκεψη θα διεξαχθεί στα μέσα του Μάρτη, όπου διακηρυγμένος στόχος είναι η προσέλκυση επενδύσεων.

Ο Αιγύπτιος Πρόεδρος αναφέρθηκε σε συνέντευξη που παραχώρησε (στα αιγυπτιακά) στο δίκτυο Bloomberg στο περιθώριο του ετήσιου Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός όπου σημείωνε χαρακτηριστικά:

«Ως κράτος, αναλαμβάνουμε πολύ μεγάλο ρόλο στην προσπάθεια αποκατάστασης του ελκυστικού επενδυτικού κλίματος. Με την έναρξη της θητείας μου στην προεδρία, λάβαμε το μέτρο της μείωσης της κρατικής επιδότησης των τιμών, ως πρώτο βήμα πραγματοποίησης των οικονομικών μεταρρυθμίσεων (....) Το αιγυπτιακό κράτος σέβεται τις δεσμεύσεις του με όλο τον κόσμο, με οποιαδήποτε επιχείρηση που επενδύει ή εργάζεται στην Αίγυπτο. Αυτές οι δεσμεύσεις θα εφαρμοστούν από την κυβέρνηση, και σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα που αντιμετωπίζουν Αιγύπτιοι ή ξένοι επενδυτές, θα εργαζόμαστε για την επίλυσή τους για τη διασφάλιση ενός άνετου επενδυτικού κλίματος».

«Το όραμα του αποθανόντα Προέδρου Ανουάρ Σαντάτ, για την ειρήνη, πρέπει να συνεχιστεί. Ως εκ τούτου, σταθερός και συνεχής θα είναι ο ρόλος μας με τους Παλαιστινίους και τους Ισραηλινούς, όπου στηρίζουμε και ενθαρρύνουμε όλες τις προσπάθειες που οδηγούν σε ειρήνη μεταξύ τους. Κατανοούμε την ανησυχία των Ισραηλινών. Απευθύνομαι προσωπικά με την σειρά μου σε όλον τον κόσμο, στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους φίλους μας και στον ισραηλινό λαό, λέγοντας: Θα υπάρξει μια αφάνταστα νέα δημιουργική πραγματικότητα, σε περίπτωση τερματισμού της παλαιστινιακής υπόθεσης με την ύπαρξη δύο κρατών που απολαμβάνουν τις σχέσεις τους, όπου θα ανοίξουν πρωτόγνωρες προοπτικές συνεργασίας, σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή».

Η πολυδιαφημισμένη από τα αστικά αιγυπτιακά μέσα προσέγγιση της Αιγύπτου με τη Ρωσία δε θα επιφέρει στο λαό κανένα όφελος, αφού η κατάπνιξη των εργατικών - λαϊκών και δημοκρατικών δικαιωμάτων γίνεται με τη συγκατάβαση των «συμμάχων και φίλων» του Αιγυπτιακού αστικού κράτους, που έχει βάλει στο «γύψο» ακόμα και κάθε «ακίνδυνη» κινητοποίηση.

Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο δείγμα του οργίου της κρατικής τρομοκρατίας, η δολοφονία της Σαϊμά Αλσαμπάγ, μέλους του κόμματος της Λαϊκής Σοσιαλιστικής Συμμαχίας. Μετά από τη δολοφονία της, κινητοποιήθηκαν συντονισμένα οι μηχανισμοί του κράτους. Η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη απηύθυνε την κατηγορία της δολοφονίας στον αντιπρόεδρο του παραπάνω κόμματος με τον ισχυρισμό ότι «την πυροβόλησε πισώπλατα από όπλο που βρισκόταν στην τσέπη του!!!». Η προσπάθεια της επιβολής «σιγής νεκροταφείου» συνεχίζεται με τη βοήθεια των 5 μονοπωλιακών ομίλων και της αστικής τάξης της Αιγύπτου που στήριξαν τον Αλ Σίσι και συνεχίζουν να τον στηρίζουν, ως τον ικανότερο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Οι αστικές κυβερνήσεις της Ελλάδας και το «νέο» καθεστώς της Αιγύπτου

Στα χνάρια της προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, βαδίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καθώς βρίσκεται στις ίδιες ράγες των ΕΕ, ΝΑΤΟ, και της στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ, στα ζητήματα της Αιγύπτου και της Μέσης Ανατολής (Παλαιστινιακό, Ιράν, Συρία και Ιράκ, κ.λπ.). Ολο το προηγούμενο διάστημα, εκδηλώνονταν προσπάθειες εκ μέρους της εγχώριας αστικής τάξης, για την αξιοποίηση της αντιπαλότητας των αστικών καθεστώτων Τουρκίας - Αιγύπτου, η οποία εκφράζει αστικούς ανταγωνισμούς και δεν έχει σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα και μπορεί, βεβαίως, αργότερα να αποδειχτεί προσωρινή.

Εδώ, αξίζει να υπενθυμίσουμε τη δήλωση του υπουργού Αμυνας της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, Δ. Αβραμόπουλου, στα τέλη Απρίλη του 2014, μετά το πραξικόπημα, αφού δώρισε «το ξίφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου» στον Αλ Σίσι:

«Είμαι εδώ σε μια περίοδο που συντελείται μια μεγάλη προσπάθεια, η οποία είμαι βέβαιος και εύχομαι ότι θα οδηγήσει την Αίγυπτο σε μια καινούργια εποχή. Μια εποχή προόδου, ανάπτυξης, ευημερίας για τον αιγυπτιακό λαό, αλλά και ουσιαστικής συμβολής στη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος σταθερότητας, ασφάλειας και ειρήνης στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής».

Στο μεταξύ, το υπουργείο Εξωτερικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ανέφερε μεταξύ άλλων σε ανακοίνωση του στις 30/1, με αφορμή μια επίθεση στη Χερσόνησο του Σινά, περιοχή που χρόνια βρίσκεται σε ένταση: «Η Ελλάδα θα παραμείνει σταθερός υποστηρικτής της Αιγύπτου, η οποία είναι πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας για όλη την Ανατολική Μεσόγειο και τον αραβικό κόσμο» τη στιγμή που η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2013 μιλούσε για «στρατιωτικό πραξικόπημα» στην Αίγυπτο. Προφανώς, για την αστική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προέχει το ζήτημα της «σταθερότητας και ασφάλειας» των συμφερόντων της αστικής τάξης σε σχέση με την προηγούμενη εκτίμησή τους περί «πραξικοπήματος».

Οι αστικές κυβερνήσεις τους κλίνουν τις λέξεις «ασφάλεια», «σταθερότητα», «ευημερία», «ειρήνη», «δίκαιο» σε όλες τις πτώσεις.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα με την πάλη τους διεθνώς, οφείλουν να δίνουν άλλο περιεχόμενο, μακριά από το φόβο και τις αυταπάτες και σίγουρα όχι «κάτω από ξένες σημαίες», για μια κοινωνία χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σημείωση:

1. Ρεφάτ Ελσαΐντ: Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος της Αιγύπτου, τ. 1 σελίδα 593.


Η. Ν.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Πούτιν και Σίσι εγκαινίασαν την κατασκευή πυρηνικού σταθμού(2024-01-24 00:00:00.0)
Σφοδρές συγκρούσεις στρατού - τζιχαντιστών(2018-11-06 00:00:00.0)
Συμφωνία για εισαγωγή ισραηλινού φυσικού αερίου(2018-02-22 00:00:00.0)
Ενδιαφέρον για μπίζνες στην Αίγυπτο(2014-08-12 00:00:00.0)
Στο στόχαστρο το μετρό του Καΐρου(2014-06-26 00:00:00.0)
Στην τελική ευθεία για προεδρικές εκλογές(2014-01-28 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ