Ο Ρόζι, που γεννήθηκε το 1922 στη Νάπολη και αρχικά σπούδασε νομικά, ήξερε να υποτάσσει την κάμερά του στην αφήγηση... Το σινεμά του δεν φοβόταν να πάρει θέση και να αντιπαρατεθεί, κάτι που πράττει, υφαίνοντας το ένδυμα με το οποίο περιβάλλει τους ήρωές του, με ειδικού βάρους εκτόπισμα, όπως οι ηθοποιοί φετίχ του Ρόζι, Τζιαν Μαρία Βολοντέ και Λίνο Βεντούρα. Ως νεαρός ο Ρόζι διακρίθηκε σαν εικονογράφος παιδικών βιβλίων και θεατρικός ηθοποιός, ιδιότητα που, μαζί με την κομματική ταυτότητα του ΚΚΙ που διέθετε, του άνοιξε το δρόμο προς τον κινηματογράφο, δουλεύοντας ως βοηθός του Λουκίνο Βισκόντι στο «Η γη τρέμει» (1948).

Τη δεκαετία του '60, ο Ρόζι εγκαινιάζει ένα νέο είδος στο ιταλικό σινεμά, εκείνο των ταινιών έρευνας με θέμα πολιτικό όπου ανασυντίθενται βίοι και έργα προσωπικοτήτων που σημάδεψαν την πρόσφατη Ιστορία της Ιταλίας. Η σκηνοθετική καριέρα του Ρόζι ξεκινά με ένα αριστούργημα, το «Σαλβατόρε Τζουλιάνο» (1962), ενώ την επόμενη χρονιά κάνει το κοινό να ανατριχιάσει, διερευνώντας την υφιστάμενη συμπαιγνία ανάμεσα στα όργανα και τους θεσμούς του αστικού κράτους και στην κερδοσκοπική εκμετάλλευση της εργατικής κατοικίας στη Νάπολη. Ο Ρόζι επαινέθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα ταλέντα της γενιάς του, ξεκάθαρος πάντα και με πνευματική εντιμότητα.

Το 1971 βγαίνει η σπουδαία ταινία του «Υπόθεση Ματέι», στην οποία αναμειγνύει αξιοθαύμαστα καταγραφή και τεκμηρίωση γεγονότων κι ελεύθερο υπαινιγμό, χρησιμοποιώντας συνεντεύξεις, αληθινές μαρτυρίες, φωτεινές επιφάνειες και φροντισμένες αναπαραστάσεις. Το 1975 μεταφέρει στον κινηματογράφο το μυθιστόρημα του Λεονάρντο Σάσα «Il contesto», υπό τον τίτλο «Δολοφονίες διακεκριμένων» (Cadaveri eccellenti), ακόμα ένα καταγγελτικό αριστούργημα που τιμά το ιταλικό σινεμά (καίτοι στο πνεύμα του «ιστορικού συμβιβασμού» που είχε υιοθετήσει το ΚΚΙ), ενώ ο Ρόζι κλείνει την προσωπική του ευφορότερη δεκαετία με το καταπληκτικό φιλμ «Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι» (1979).