Τι λέει δηλαδή ο κύριος αυτός; Πάνω - κάτω αυτό που παραδέχεται και ο Σταθάκης στην «Καθημερινή». Οτι, δηλαδή, η τρόικα με τη μορφή που είχε έως σήμερα (οι υπάλληλοι δηλαδή των ΕΚΤ - ΕΕ - ΔΝΤ) τα έφαγε τα ψωμιά της και ήρθε η ώρα να αποσυρθεί ώστε να μην προκαλεί κιόλας το λαϊκό αίσθημα. Πόσο μάλλον που τίποτα απ' όσα προκάλεσαν τη λαϊκή οργή δεν τελείωσε. Συμφώνησε, μάλιστα, και ο πρόεδρος της Κομισιόν, και γιατί όχι; Ορισμένοι υπάλληλοι θα αλλάξουν δουλειά ενώ η ΕΚΤ, η Κομισιόν, το ΔΝΤ θα συνεχίζουν να είναι εδώ! Πρόκειται για μια αλλαγή που ενώ τίποτα δεν αλλάζει στη ζωή του λαού θα πλασαριστεί και σαν μεγάλη νίκη του ...αντιτροϊκανού αγώνα! Την ώρα που οι νέοι διαχειριστές, όποιους αναδείξει η κάλπη, θα διαπραγματεύονται στις Βρυξέλλες ή στο Παρίσι τη συνέχιση του αντιλαϊκού - αντεργατικού πλαισίου.
Περιδιάβαινε λέει ο Αλ. Τσίπρας στους δρόμους του Αργους όταν «αυθορμήτως» τον σταματάει κάποιος και του λέει «και δυο να κάνεις από αυτά που υπόσχεσαι εγώ θα σε ψηφίσω», στη συνέχεια τον σταματάει άλλος επίσης «αυθορμήτως» και επίσης του λέει και «ένα να κάνεις από αυτά που υπόσχεσαι εγώ θα σε ψηφίσω». Υποθέτουμε η συνέχεια θα ήταν και κάποιος τρίτος που θα του έλεγε «τίποτα να μη κάνεις από αυτά που υπόσχεσαι εγώ θα σε ψηφίσω», ίσως και ένας τέταρτος που θα έλεγε επίσης «και τα ίδια ακριβώς να κάνεις με τους σημερινούς εγώ θα σε ψηφίσω»! Τόσο πολύ δουλεύουν (και μας δουλεύουν) τα προπαγανδιστικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ για να στέλνουν το μήνυμα όχι απλώς των χαμηλών αλλά των ισοπεδωμένων λαϊκών απαιτήσεων. Κατά τ' άλλα το κεφάλαιο υπαγορεύει τις απαιτήσεις του, ζητά εξηγήσεις και διευκρινίσεις γι' αυτά που δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να στηρίξει την κερδοφορία του. Το ερώτημα στους εργαζόμενους είναι απλό: «Ξανά τα ίδια με τους άλλους;».
«Δυστυχώς οι δημιουργοί της ταινίας αποφεύγουν όλα τα δύσκολα ζητήματα που βγήκαν στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια αυτού του πολύμηνου αγώνα (όπως π.χ. τις ευχαριστίες του προέδρου του σωματείου στον Κασιδιάρη και τους χρυσαυγίτες για μερικά κιβώτια γάλα που πήγαν στους απεργούς - οι εικόνες αυτές που έκαναν τον γύρο της Ελλάδας έχουν "εξαφανιστεί" από την ταινία). Ο φακός εστιάζει συστηματικά στις σημαίες του ΠΑΜΕ, ενώ παρά τη μαρξιστικού τύπου φλυαρία που επενδύει τις εικόνες είναι φανερή η απουσία οποιασδήποτε ερευνητικής προσπάθειας που θα φώτιζε στοιχειωδώς τα πολλά και κρίσιμα ζητήματα τα οποία έβγαλε στην επιφάνεια αυτός ο αγώνας». Αυτά γράφει η «Αυγή» για το ντοκιμαντέρ «Non Omnis Moriar», που καταγράφει τον 9μηνο απεργιακό αγώνα των χαλυβουργών. Δεν προκαλεί έκπληξη η χολή της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, που αναπαράγει ό,τι προβοκατόρικο γράφτηκε την περίοδο της απεργίας, πρώτα απ' όλα από τα παπαγαλάκια της εργοδοσίας, που ήθελαν να χτυπήσουν και να τερματίσουν τον ηρωικό αγώνα. Πάντως, αν η «Αυγή» ψάχνει για συμπεράσματα, ένα από τα βασικότερα είναι ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα είναι από χέρι υπονομευτές των εργατικών συμφερόντων. Στην προκειμένη περίπτωση, στήριξαν την πλειοψηφία του σωματείου της Χαλυβουργίας στο Βόλο, που στράφηκε ενάντια στους απεργούς του Ασπρόπυργου, ενώ πριν από λίγες βδομάδες επιχείρησαν να βάλουν στο ψηφοδέλτιο για τις εκλογές του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής δύο από τους απεργοσπάστες της Χαλυβουργίας, που για λογαριασμό του Μάνεση μήνυσαν και κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη των απεργών. Η απέχθεια του ΣΥΡΙΖΑ στους ταξικούς αγώνες εξηγεί και τη χολή της «Αυγής» για το ντοκιμαντέρ...
Μιλώντας σε γαλλικά ΜΜΕ, με αφορμή την πορεία που έγινε στο Παρίσι κατά των πρόσφατων επιθέσεων, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε λόγο για νέο ξεκίνημα για την Ευρώπη και για τον κόσμο. «Είμαστε ενωμένοι μαζί με τους Γάλλους, σκεφτόμαστε το ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή την ελευθερία, τα ιδεώδη της δημοκρατίας. Επιπλέον, είμαστε μαζί σας σε αυτήν τη μάχη για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ιδεωδών», δήλωσε ο Ελληνας πρωθυπουργός.
Ο Σαμαράς και οι όμοιοί του θέλουν οι λαοί να ξεχάσουν ότι οργανώσεις σαν κι αυτές που δολοφόνησαν τόσους αθώους στη γαλλική πρωτεύουσα, θέριεψαν στα διάφορα ιμπεριαλιστικά «θερμοκήπια» προώθησης της «ελευθερίας». Σ' αυτά που φυτεύονται και μεγαλώνουν διάφορα «φρούτα» της «δημοκρατίας» και των δικαιωμάτων, για τα οποία πασχίζουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα σχέδια των μονοπωλίων της κάθε χώρας.
Μόλις την προηγούμενη βδομάδα, η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσει την επίσημη εκπαίδευση οργανώσεων της συριακής αντιπολίτευσης, από αυτές που μέχρι πρόσφατα πάλευαν στα ίδια χαρακώματα με το «Ισλαμικό Κράτος», μέχρι που οι ηγέτες του τελευταίου σήκωσαν δικό τους μπαϊράκι. Για ποιο «νέο ξεκίνημα» μιλούν, λοιπόν;
Ο Νίκος Τόσκας ήταν βασικός συντάκτης του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την Αμυνα στις εκλογές του 2009 και επικεφαλής του γραφείου του Πάνου Μπεγλίτη επί διετία. Σήμερα είναι υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Επικεφαλής αυτού του ψηφοδελτίου είναι ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, για τον οποίο ένας πρώην πολιτικός «συγκάτοικος» έγραψε χτες: «Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς αποφάσισε να στρατευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δικαίωμά του. Διαβάζοντας όμως το βιογραφικό του, διαπιστώνω ότι υπάρχει ένα κενό μεταξύ 1996 - 2004, όταν ως πολιτικός φίλος του Κώστα Σημίτη είχε στρατευτεί υπέρ του εκσυγχρονισμού».
Εκείνοι που πρωτοστατούν στη δημιουργία και ενίσχυση των τζιχαντιστών, που σκορπούν θάνατο σε Ανατολή και Δύση, δεν είναι και δεν μπορούν «να είναι μαζί» με τους λαούς. Οσοι τσακίζουν τα όποια εργατικά, λαϊκά και δημοκρατικά δικαιώματα έχουν απομείνει όρθια, όσοι εξαφανίζουν κάθε έννοια ελευθερίας ειδικά μέσα στους τόπους δουλειάς, δεν μπορούν «να είναι μαζί» με τους λαούς. Οσοι αξιοποιούν συστηματικά το «διαίρει και βασίλευε» για να υποτάξουν τους εργάτες χωρίζοντάς τους σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, σε γυναίκες και άντρες, σε νέους και μεγαλύτερους, δεν μπορούν να «είναι μαζί» με τους λαούς. Οσοι κάνουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους και δολοφονούν λαούς για τα συμφέροντα των μονοπωλίων είναι εχθροί των λαών.
Βεβαίως, αυτοί που έχουν αντικειμενικά συμφέρον να είναι «όλοι μαζί» κατά των εργαζομένων είναι οι κεφαλαιοκράτες. Οι οποίοι, παρά τις κόντρες και τους ανταγωνισμούς τους στη διαχείριση της κρίσης και τις συνταγές εξόδου από αυτή, παρά τα «μαχαιρώματα» για τη μοιρασιά αγορών, πρώτων υλών και των δρόμων μεταφοράς τους, είναι πάντα ενωμένοι απέναντι στους λαούς.
Με αφορμή τα γεγονότα στη Γαλλία, τέτοια κελεύσματα «ενότητας» ήδη δυναμώνουν στο δρόμο προς τις κάλπες της 25ης Γενάρη στη χώρα μας. Είναι κι αυτό ενδεικτικό της ανησυχίας των αστών για την αξία των συμπερασμάτων που μπορούν να βγάλουν οι εργάτες σκύβοντας στις εξελίξεις (και τις δολοφονικές ενέργειες στο Παρίσι) με ταξικό κριτήριο και συνειδητοποιώντας ποιον εξυπηρετούν όσα γίνονται και πώς αυτά αξιοποιούνται τελικά σε βάρος τους.