Ο Λόουτς χρησιμοποιεί μια πολιτικού χαρακτήρα ιστορία σε λαμπρή αναπαράσταση, βγαλμένη από την, εγκλωβισμένη ανάμεσα στον ΙΡΑ και την πανίσχυρη Καθολική Εκκλησία, Ιρλανδία του 1932 και πριν, για να μιλήσει αποτελεσματικότερα για τη σημερινή κατάσταση. Το σενάριο του Πολ Λάβερτι με τους διδακτικούς διαλόγους καταγγέλλει τον πατερναλισμό της Εκκλησίας, τη βλακεία του «ποιμνίου» και την πραγματική εξουσία, εκείνη των πλούσιων γαιοκτημόνων την ταυτισμένη με το νόμο, αλλά και τους κάθε λογής γλοιώδεις υποτακτικούς που κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Δίπλα στη φιγούρα του κληρικού, εκείνη του πεισματάρη επαναστάτη Τζίμι Γκράλτον, που εξαναγκάστηκε δέκα χρόνια πριν να φύγει στην Αμερική και τώρα επέστρεψε με μπόλικες γκρίζες τρίχες, είναι χαρακτήρας χωρίς καθόλου «λίπος». Στο ρόλο υπόδειγμα «λοουτσιανού» ηρωισμού, ο ωραίος και χαρισματικός Μπάρι Γουόρντ, η αποκάλυψη της ταινίας που δεν είναι το πορτρέτο ενός πρωταγωνιστή, αλλά η παρατήρηση από απόσταση διακριτική και η φιλμική αποτύπωση με χάρη, ζεστασιά και τρυφερότητα, πλήθος ωραίων δευτερευόντων ρόλων, που πλαισιώνουν το «σπίτι του πολιτισμού», τη «φωλιά κομμουνιστών που πάση θυσία πρέπει να ξεριζωθεί», κατά τον κεφαλαιοκράτη και τα τσιράκια του.