Η αντικατάσταση του σεναρίου από τον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών και η συγγραφή του «από την κάμερα» οδηγεί σε μια θρυμματισμένη αφηγηματική στρατηγική που παραπέμπει εν μέρει στο αμερικάνικο underground σινεμά της δεκαετίας του '70, αλλά και σε κολάζ αριστουργηματικών φωτογραφικών συνθέσεων, άξιες δημοσίευσης στο National Geographic. Σχήματα, χρώματα, θερμά, ψυχρά, φως και σκιές και μια εξαίσια ηχητική μπάντα. Οι ταινίες όμως αφηγούνται ιστορίες χρησιμοποιώντας συστήματα σημείων που καταλαβαίνουμε γιατί ξέρουμε να τα διαβάζουμε. Και αυτά είναι πάμπολλα... Και ο κινηματογράφος σαν πιο σύνθετη και με διαφορετική κοινωνική λειτουργία τέχνη σε σχέση με την προγραμματική μουσική ή τη μη-παραστατική ζωγραφική, ζητά «νοηματοδότηση» μέσα από λογική κατανόηση...

Με τους: Σοφία Κόκκαλη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, κ.ά.

Παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ (2014)