Η κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας έχει λήξει από τον Ιούλη του 2010 και, παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ), οι φαρμακοβιομήχανοι αρνούνται να υπογράψουν νέα. Ο κλάδος του Φαρμάκου βγαίνει από την κρίση συγκροτημένος και δυναμικός, ενώ ταυτόχρονα οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων. Προκειμένου να προχωρήσει η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, θέλουν εργαζόμενους όσο το δυνατό φθηνότερους, με λιγότερα δικαιώματα, ανοργάνωτους, πιο ευέλικτους στις «αλλαγές».

Στην καλύτερη περίπτωση, οι αποδοχές των εργαζομένων που έχουν προσληφθεί πριν το 2010, είναι καθηλωμένες. Οι νέες προσλήψεις γίνονται πλέον με ατομικές συμβάσεις, κατά κανόνα με μισθούς λίγο πάνω από το βασικό. Υπάρχουν, όμως, και επιχειρήσεις, όπως το εργοστάσιο της ΒΙΟΣΕΡ στα Τρίκαλα, όπου έχουν γίνει προσλήψεις με 586 ευρώ, αξιοποιώντας το δώρο που τους κάνουν οι νόμοι. Παράλληλα, τα τελευταία δύο χρόνια υπάρχει μια αυξητική τάση των εργολαβικών συνεργείων στις φαρμακευτικές επιχειρήσεις (π.χ. ΦΑΜΑΡ, Σαράντης).

Σε ορισμένες, μάλιστα, το ποσοστό των ενοικιαζόμενων πάει να ξεπεράσει αυτό των μόνιμων. Αντίστοιχα, όλο και περισσότεροι νέοι επιστήμονες απασχολούνται με voucher ή μέσω προγραμμάτων εκπαίδευσης από πανεπιστήμια για λίγους μήνες με 300 - 400 ευρώ μισθό.

Ο όμιλος της «ΦΑΜΑΡ» επιβάλλει ατομικές συμβάσεις στους εργαζόμενους. Στο εργοστάσιο στον Αλιμο υποχρέωσε τους περίπου 100 εργαζόμενους σε υπογραφή ατομικών συμβάσεων 3μηνης διάρκειας μετατρέποντας την πλήρη εργασία σε 4ωρη, με αντίστοιχη μείωση μισθού. Στο ένα από τα δυο εργοστάσια του Αυλώνα έχει επιβάλει ατομικές συμβάσεις με μείωση 10% στους περίπου 60 εργαζόμενους στο τμήμα συσκευασίας - διανομής. Εκτός, όμως, από τη μείωση των αποδοχών, βγάζει τους εργαζόμενους από τους όρους της κλαδικής σύμβασης και τους εντάσσει στην Εθνική Συλλογική, δηλαδή δεν αναγνωρίζονται πλέον κλαδικά επιδόματα, παρά μόνο σαν οικειοθελής παροχή του εργοδότη.