Το φιλμ ανοίγει με ένα εντυπωσιακό, ακίνητο, βραδινό πλάνο στο νερό, άπειρης διάρκειας... Το πτώμα του Πολκ όντως έμεινε για εφτά μερόνυχτα στο νερό. Μαινόταν ο εμφύλιος, όταν στις 16 Μάη του 1948 ένας βαρκάρης βρήκε στη θάλασσα της Θεσσαλονίκης το πτώμα ενός άντρα, δεμένου χειροπόδαρα, με μια σφαίρα στον αυχένα, να επιπλέει... «Επρεπε να φανεί σαν εκτέλεση», σχολιάζει η ταινία, υποδηλώνοντας τη σκευωρία που αποκαλύφτηκε αργότερα: Ο Πολκ δολοφονήθηκε από τους εγκληματίες της Ειδικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και για να μη συναντηθεί με τον Βαφειάδη του ΔΣΕ και για να φορτωθεί η δολοφονία στους κομμουνιστές. Οπως και έγινε... Γι' αυτό και επανέρχεται συνεχώς το ασπρόμαυρο πλάνο του αντάρτη στο δάσος - κι όχι σε σκάφος στη θάλασσα, όπως κατηγορείται ότι ήταν - και κάθε φορά έρχεται όλο και πιο κοντά μας, ώσπου στο τέλος ο αντάρτης βγάζει το πηλήκιο, αποκαλύπτει στιγμιαία το πρόσωπό του, γυρίζει και προχωρώντας προς το βάθος του δάσους βγάζει τα ρούχα του, λυτρώνεται συμβολικά από το βάρος της κατηγορίας για τη δολοφονία Πολκ.