MotionTeam

Η χρηματοδότηση της Παιδείας ήταν πάντα πίσω από τις πραγματικές ανάγκες, όχι μόνο ποσοτικά αλλά και «ποιοτικά». Εκατομμύρια έχουν κατευθυνθεί κατά καιρούς στην προώθηση των αναδιαρθρώσεων, κάθε χρόνο κονδύλια του ΕΣΠΑ αξιοποιούνται για την προώθηση της ευέλικτης εργασίας και εφαρμογή προγραμμάτων της ΕΕ στα σχολεία, τη δημιουργία δομών εφήμερης κατάρτισης, σε εκατομμύρια μετρώνται τα ευρώ που δόθηκαν για την προώθηση της «αξιολόγησης». Το αστικό κράτος που έχει το μαχαίρι και το πεπόνι -με ή χωρίς μνημονιακές δεσμεύσεις- χρηματοδοτεί την εφαρμογή της πολιτικής του. Αυτή η πολιτική, στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, είναι η αποφασιστική προώθηση των προαποφασισμένων αναδιαρθρώσεων.

Ειδικά η υποχρηματοδότηση στρώνει το έδαφος για ανάπτυξη εμπορικής δραστηριότητας των σχολείων, για αναζήτηση χορηγών, συμμετοχή των γονιών, κατηγοριοποίησή τους. Ηδη, έχουμε δει μέχρι και οίκο ανοχής να προσφέρει χρήματα για την αγορά φωτοτυπικού σε σχολείο ή άλλους, μεγαλύτερους, «χορηγούς» να προσφέρουν πετρέλαιο θέρμανσης, σίτιση κλπ. Στην ίδια κατεύθυνση οδηγεί και το διευρυμένο πλαίσιο που δίνει αρμοδιότητες για τα σχολεία στους δήμους, οι οποίοι, με μαθηματική ακρίβεια, θα αναζητήσουν πόρους είτε από την εμπορική εκμετάλλευση των σχολείων, από χορηγούς, είτε από νέα δημοτικά τέλη που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Αλλωστε και η πρώτη επαφή του γονιού με το σχολείο, από το νηπιαγωγείο κιόλας, είναι η «λίστα» με τα αναλώσιμα που θα κληθεί να αγοράσει για τα παιδιά του. Δεν είναι δε σπάνιο, διευθυντές σχολείων να καλωσορίζουν τους γονείς ετοιμάζοντάς τους να «βάλουν πλάτη» στη λειτουργία του σχολείου, γνωρίζοντας ότι η εξασφάλιση και των στοιχειωδών θα περάσει από σαράντα κύματα, ότι μπορεί να χρειαστεί το σχολείο βάψιμο, χαρτιά υγείας, χαρτιά φωτοτυπίας, πετρέλαιο, που κάθε άλλο εγγυημένο είναι ότι θα τα εξασφαλίσει με κρατικές δαπάνες.

Οσο προχωρούν οι βαθμίδες εκπαίδευσης προστίθενται τα φροντιστήρια, τα οποία γνωρίζουν άνθιση και με την εφαρμογή του «νέου» λυκείου, τα κέντρα ξένων γλωσσών, τα «μεταλυκειακά» κέντρα, οι διάφορες πιστοποιήσεις δεξιοτήτων σε υπολογιστές, η χρηματοδότηση των σπουδών, με δαπάνες αυτήν τη φορά για νοίκια, αναλώσιμα κλπ. Ερευνα του ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ έδειχνε ότι το 2013 οι ιδιωτικές δαπάνες για την εκπαίδευση έφταναν τα 5,2 δισ. ευρώ. Και βέβαια αφορούν όσους μπορούν να πληρώσουν...

Η Παιδεία βρίσκεται πάντα σε στενή σύνδεση με την οικονομία. Δεν είναι τυχαίο πως το μεγάλο κεφάλαιο, μέσα από μηχανισμούς, όπως η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ, τα στρογγυλά τραπέζια των βιομηχάνων κλπ., αποδίδει ξεχωριστή σημασία στον τομέα της εκπαίδευσης. Αυτός ο ρόλος που καλείται σήμερα να παίξει το εκπαιδευτικό σύστημα διαπερνά κάθε πλευρά της λειτουργίας του. Μόνο ως κοντόφθαλμη δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πολιτική στην Παιδεία, αφού στην πραγματικότητα βλέπει στα μικρά παιδιά τους αυριανούς απασχολήσιμους, χωρίς δικαιώματα αλλά έτοιμους για χρήση στον εργασιακό Μεσαίωνα που διαμορφώνεται.

Στο πλαίσιο αυτό, κυβερνήσεις - ΕΕ - μεγάλο κεφάλαιο δεν κρύβουν την πρόθεσή τους και για μαζικοποίηση της εφήμερης επαγγελματικής κατάρτισης και της μαθητείας. Το ταξικό «νέο» λύκειο που απευθύνεται σε όσους προσβλέπουν σε εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, η εφήμερη επαγγελματική κατάρτιση από νωρίς και η μαθητεία αλλά και οι νέες κρησάρες (όπως η «τράπεζα θεμάτων» που έστειλε μετεξεταστέους έως και το 30% των μαθητών στις λαϊκές γειτονιές και το σύστημα προαγωγής στο λύκειο) για τη διοχέτευση μαθητών προς τη δεύτερη, είναι μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση, τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη στο πλαίσιο της εφαρμογής του «νέου» λυκείου.

Το μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων σταδιακά έχει αντικατασταθεί από εκπαιδευτικούς που εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Αναπληρωτές που προσλαμβάνονται με κρατική χρηματοδότηση και οι οποίοι εργάζονται για μία σχολική χρονιά, άγνωστο τι θα κάνουν την επόμενη, βρίσκονται σε καθεστώς αβεβαιότητας, υποχρεώνονται με μισθούς πείνας να μετακομίζουν όπου τους στείλει η υπηρεσία για την απασχόλησή τους, που έχει ημερομηνία λήξης. Αναπληρωτές που προσλαμβάνονται μέσω ΕΣΠΑ και βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη μοίρα, ακόμα και εκπαιδευτικούς με εξάμηνες συμβάσεις απασχόλησης μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ. Στο πλαίσιο μιας πολιτικής που διαιρεί τους εργαζομένους, τσακίζει τη μόνιμη και σταθερή εργασία.

Η κάλυψη των πραγματικών κενών με μόνιμους εκπαιδευτικούς που θα έχουν πλήρη δικαιώματα, η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, αίτημα που συγκρούεται με την πολιτική που θέλει και απολύσεις στην εκπαίδευση, δεν είναι ένα αίτημα προς όφελος των εκπαιδευτικών αλλά συνολικά της λειτουργίας του σχολείου. Θα εξαλείψει το φαινόμενο των κενών, θα δώσει τέλος στην ομηρία του δημόσιου σχολείου, στις ελλείψεις κάθε αρχή της σχολικής χρονιάς, θα έχει θετικές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Φέτος, τα σχολεία άνοιξαν με λειτουργικά κενά που, σύμφωνα με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, έφταναν τις 10.000 και στις δύο βαθμίδες. Την ίδια στιγμή, τα σχολεία φέτος ήταν ακόμα λιγότερα, μετά τις 120 συγχωνεύσεις δημοτικών σχολείων (τα 86 είναι στην Αττική), 74 νηπιαγωγείων, 16 γυμνασίων και λυκείων και 12 ΕΠΑΛ και τις καταργήσεις 15 δημοτικών, 30 νηπιαγωγείων, ενός γυμνασίου και 3 ΕΠΑΛ. Σε όλη τη χώρα βρήκε εφαρμογή το απαράδεκτο μέτρο του συνωστισμού 25 - 27 μαθητών ανά τμήμα από την πρώτη δημοτικού μέχρι το λύκειο, όπου τα παιδιά ετοιμάζονται για πανελλαδικές εξετάσεις. Είναι ενδεικτικό ότι σε πολλές περιπτώσεις δημιουργήθηκαν τμήματα με 24 μαθητές, ακόμα και όταν αυτά περιλάμβαναν παιδιά με διαγνωσμένες μαθησιακές δυσκολίες.

Ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με τη λειτουργία των σχολείων, όπως η μεταφορά μαθητών με ευθύνη του κράτους, ακόμα παραμένουν άλυτα, με πιο έντονο το φαινόμενο στις περιοχές της Ανατολικής Αττικής και της Θεσσαλονίκης, όπου κηρύχθηκαν άγονοι οι διαγωνισμοί με τους μεταφορείς, ενώ σε άλλες περιοχές καθορίστηκαν δρομολόγια με βάση την ΚΥΑ που θέτει εξωφρενικά χιλιομετρικά όρια ως προϋπόθεση για δωρεάν μεταφορά.

Τα σχολεία, που ασφυκτιούν από τη χρηματοδότηση, που αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε προσωπικό, υποβάθμιση του περιεχομένου τους, και τους τσακισμένους εκπαιδευτικούς έρχεται τώρα η πολιτεία να τους αξιολογήσει. Σε ένα γενικότερο κλίμα αποφασιστικής προώθησης των αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς, η «αξιολόγηση», που έμενε χρόνια στα συρτάρια κάτω από τις αντιδράσεις, προχωρά προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την εφαρμογή του νέου αυτόνομου σχολείου της καπιταλιστικής αγοράς, με ό,τι το συνθέτει. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, καλός εκπαιδευτικός - καλό σχολείο χαρακτηρίζονται όσοι «τρέχουν» ευρωπαϊκά προγράμματα, αναπαράγουν χωρίς παρεκκλίσεις το αντιδραστικό περιεχόμενο, προωθούν τις «καινοτόμες δράσεις», λειτουργούν «εύρυθμα» σε ένα σχολείο που κατά τ' άλλα ασφυκτιά μέσα στη μιζέρια στην οποία το έχουν καταδικάσει. Καλεί γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς να αποδεχτούν ότι τελικά τίποτα δεν είναι δεδομένο στο σχολείο.