Το ρόλο που επιχειρεί να παίξει η ελληνική αστική τάξη (στο μέτρο των δυνατοτήτων της και με στόχο τη γεωστρατηγική αναβάθμισή της) στις ολοένα εντονότερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, ανέπτυξε ο υπουργός Αμυνας Δ. Αβραμόπουλος, μιλώντας χτες στο συνέδριο του «Economist». Ταυτόχρονα, κάλεσε την ΕΕ «να αναλάβει τις ευθύνες της», να συνδράμει το ΝΑΤΟ σε «στοχευμένες στρατιωτικές επεμβάσεις» με γνώμονα τα ζητούμενα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων για έλεγχο αγορών, πηγών και δικτύων καυσίμου κ.ά.

Είπε, χαρακτηριστικά: «Είναι καιρός να δούμε μια καινούργια θέση και ρόλο της Ελλάδας σε εθνικό επίπεδο, που σχετίζεται με την ασφάλεια και τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Ενας ρόλος, μια θέση που σταθεροποιεί τη θέση της Ελλάδας ως πόλο σταθερότητας για την ευρύτερη Ευρώπη». Πρόσθεσε ότι «οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και στη Μαύρη Θάλασσα δηλώνουν ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις ασφάλειας και αρχίζουμε πλέον να μιλάμε για συλλογική ασφάλεια (βλ. συντονισμένη δράση μέσα από το ΝΑΤΟ και τις στρατιωτικές δομές της ΕΕ)».

Αποτυπώνοντας - με την αστική ορολογία - την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην ευρύτερη περιοχή, πρόσθεσε: «Είναι τώρα, μετά από 25 χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ένας νέος ψυχρός πόλεμος που μπορεί να δημιουργείται. Υπάρχουν επαναστατικές δυνάμεις και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ασφάλεια και συρράξεις ξεκινούν από το Βόρεια Αφρική και καταλήγουν στη Μαύρη Θάλασσα». Υπογράμμισε: «Η περιοχή αυτή βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης γεωπολιτικής και είναι μια περιοχή που ορίζει τα σύνορα της ΕΕ, όπου ενεργειακοί διάδρομοι περνούν, όπου χτίζεται η σχέση του δυτικού κόσμου με τη Ρωσία και το Ισλάμ. Είναι μια περιοχή η οποία θα ορίσει την παγκόσμια σταθερότητα για τα χρόνια που έρχονται».

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις αντιθέσεις με τη Ρωσία υποστήριξε ότι «η Δύση, η ατλαντική συμμαχία και η Ευρώπη πρέπει με μια φωνή να τραβήξουν τη γραμμή, που σημαίνει σεβασμός της διεθνούς νομιμότητας, της κυριαρχίας των κρατών που κράτησαν την ανεξαρτησία τους μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου». Πρόσθεσε δε ότι «πρέπει να υπάρχει αμοιβαία κατανόηση (σ.σ. από πλευράς Ρωσίας), εδραίωσης μιας ενεργειακά αυτόνομης Ευρώπης».

Κι επειδή ένας βασικός παράγοντας της «αμοιβαίας κατανόησης» μεταξύ ιμπεριαλιστών είναι η στρατιωτική ισχύς, ο Δ. Αβραμόπουλος πρόσθεσε: «Κεντρική σε αυτή την αμοιβαία κατανόηση είναι η σταθεροποίηση του NATO (βλ. μόνιμη παρουσία και επιχειρησιακή ετοιμότητα) στην ευρύτερη περιοχή, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική».

Σε ό,τι αφορά την κατάσταση στον αραβικό κόσμο επεσήμανε: «Δυστυχώς χώρες που είναι φίλες του δυτικού κόσμου χορηγούν και συνεχίζουν να χορηγούν την τρομοκρατία σήμερα. Οταν πρόκειται για την άμυνα της συλλογικής μας ασφάλειας έναντι του αραβικού κόσμου το χειρότερο πρέπει να επιλεχθεί (βλ. νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις)».

Σε μια αναφορά άκρως χαρακτηριστική (και χωρίς πολλά - πολλά «στρογγυλέματα», προφανώς λόγω και του ακροατηρίου) για την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και τη βούληση της ελληνικής αστικής τάξης να εμπλέξει τη χώρα ακόμα περισσότερο στους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ - ΕΕ, ο Δ. Αβραμόπουλος υπογράμμισε ότι «η παγκόσμια σταθερότητα χρειάζεται τη δυτική παρουσία. Το πιο επικίνδυνο σήμα που μπορούμε να δώσουμε στον κόσμο είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν είναι αποφασισμένες να δράσουν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους στην περιοχή όσον αφορά την ασφάλεια. Η Ευρώπη πρέπει ν' αναλάβει τις ευθύνες της (...) να συμβάλλει στην αποστολή της Ατλαντικής Συμμαχίας και στις στρατιωτικές στοχευμένες επεμβάσεις. Ταυτόχρονα, η Ευρώπη πρέπει ν' ακολουθήσει το παράδειγμα των ΗΠΑ στην επένδυση και στη διασφάλιση της ενεργειακής της ασφάλειας. Μια σίγουρη ενεργειακή πολιτική είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής γεωπολιτικής άποψης και μιας Κοινής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας».

Αναπαράγοντας, τέλος, τις φιλοδοξίες της ελληνικής αστικής τάξης, σημείωσε: «Η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο (...) ιδιαίτερα εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης ως το νοτιοανατολικό σκέλος της Ευρώπης (...) Εχουμε παίξει σημαντικό ρόλο στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας. Είμαστε μέρος του ΤΑΡ για τη μεταφορά ενέργειας στη Δύση και εν δυνάμει μια χώρα παραγωγής Ενέργειας. Για το στρατηγικό ρόλο της Ελλάδος, σημαντικό ρόλο παίζουν τα μεγάλα λιμάνια ως πύλες εισόδου για την Ευρώπη και την Αφρική (...) Στο σύγχρονο περιβάλλον, η θέση της Ελλάδος είναι σημαντική, όχι μόνο γι' αυτήν αλλά και ολόκληρο τον κόσμο»...