«Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εκφράσει το σύνολο όσων από διαφορετικές ιστορικές και κοινωνικές αναφορές αλληλοαναγνωρίζονται στο χώρο των αντιμνημονιακών, αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Ολοι μαζί, με μια καθαρή εντολή, να αναζητήσουν συμμαχίες για να αλλάξει η Ευρώπη, να σταματήσουν τη λιτότητα στην Ελλάδα, να ξαναγίνει η χώρα "φυσιολογική", με δημοκρατία, εθνική αξιοπρέπεια, κοινωνική αλληλεγγύη και ανάπτυξη» («Αυγή», 19-20/4/2014). Στην «αντιμνημονιακή σούπα» όμως χωράνε πολλοί. Εχει αποδειχθεί άλλωστε, αφού στις γραμμές του υπάρχει μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ των μνημονίων, που έγινε όψιμα «αντιμνημονιακό» (π.χ. Κουρουπλής, Βουδούρης κλπ.). Αυτή η λογική, επίσης, καθόρισε και επιλογές υποψηφίων με εθνικιστικό προσανατολισμό (Καρυπίδης στη Δυτική Μακεδονία), ή με σχέσεις με αντιδραστικούς κύκλους και το αμερικάνικο ΥΠΕΞ (Σ. Σουλεϊμάν στο Ευρωψηφοδέλτιο) ή με εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας (Κ. Αχμέτ στο περιφερειακό ψηφοδέλτιο της Θράκης) ανεξάρτητα αν όλες ευοδώθηκαν. Ο «αντιμνημονιακός» χαρακτήρας αυτών των δυνάμεων και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ σταματά στην καταγγελία της Μέρκελ και της τρόικας, για τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ κουβέντα, για την στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου που ενσωματώνουν στα μνημόνια και προϋπάρχει της κρίσης κουβέντα. Είναι αντιμνημονιακοί απ' τη σκοπιά του κεφαλαίου, από τη σκοπιά της στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης...