Διασφάλιση νέων χρηματοδοτήσεων για το κεφάλαιο και διαχείριση της ακραίας φτώχειας για το λαό, σηματοδοτούν οι «προγραμματικές θέσεις» που παρουσίασε την Κυριακή η εκλογική σύμπραξη της «Ελιάς» (ΠΑΣΟΚ, κόμμα Λοβέρδου, «58», άλλες κινήσεις της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας).

Ενδεικτικά, για την οικονομία, προτείνει ένα «νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο βασισμένο στη συνεργασία του κράτους με τον ιδιωτικό τομέα». Βάζει στόχους όπως «η εξασφάλιση ενός νέου προτύπου διαχείρισης της οικονομίας χωρίς ελλείμματα, η ανάκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας και η βελτίωση του επενδυτικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος χωρίς γραφειοκρατία και με καθιέρωση σταθερού πλαισίου για μια δεκαετία ως προς τους φόρους και τις εισφορές, δίκαιο φορολογικό σύστημα και τη διαμόρφωση ισχυρών κινήτρων για την προσέλκυση επενδύσεων».

Πρόκειται για μέτρα που στοχεύουν στη διευκόλυνση του κεφαλαίου να επενδύσει συσσωρευμένα κεφάλαια, ενώ γίνεται φανερό ότι οι δαπάνες του κράτους θα συνεχίσουν να μειώνονται, στο όνομα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας». Ολα για να περισσεύει χρήμα για τους επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς η «Ελιά» βάζει σαν κεντρικό στόχο την «αντιμετώπιση του χρηματοδοτικού προβλήματος της ανάπτυξης, που είναι η προϋπόθεση για την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας». Από τις προγραμματικές θέσεις δε λείπει και ο στόχος για θωράκιση της ταξικής συνεργασίας, καθώς η «Ελιά» επιδιώκει «μια νέα Εθνική Κοινωνική Συμφωνία που θα διασφαλίζει την ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή».

Βέβαια, επειδή η πολιτική αυτή είναι δοκιμασμένη και μονόδρομος στον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης, ξέρουν καλά πως η φτώχεια για το λαό θα μεγαλώσει. Γι' αυτό στη θεματική ενότητα «για την κοινωνία της συνοχής, της αλληλεγγύης, της φροντίδας», προτείνουν μέτρα ανακύκλωσης και συγκάλυψης της φτώχειας, όπως: «Δημιουργία εθνικού συστήματος κοινωνικής φροντίδας», «θεσμοθέτηση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», «παρεμβάσεις για ανακούφιση ανέργων», «στήριξη νέων ανέργων με σκοπό τη δημιουργία κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων» κ.ά.

Μέτρα που δεν ανακόπτουν την πορεία φτωχοποίησης εκατομμυρίων από τα λαϊκά στρώματα και επιπλέον στοχεύουν στο να μειωθεί κι άλλο η απαιτητικότητα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων για πλήρη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Για την ΕΕ, κεντρική θέση είναι «η εγκατάλειψη της πολιτικής της λιτότητας και στροφή προς την πολιτική της ανάπτυξης», με «ένα Νέο Σύμφωνο για τα κράτη της Ευρωζώνης που έχει πληγεί από την κρίση και που θα περιλαμβάνει: α) Σύμφωνο Ανάπτυξης, Απασχόλησης και Επενδύσεων, β) ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και γ) Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Εγγύησης Επενδύσεων».

Θέσεις που φιγουράρουν στα προγράμματα όλων των κομμάτων που υπεραμύνονται ενός άλλου μείγματος διαχείρισης, με δημοσιονομική χαλάρωση για χρηματοδότηση των μονοπωλίων και με νέα κεφάλαια, χωρίς βέβαια αντιστροφή της κατάστασης για το λαό.