ΑΓΚΥΡΑ.--

Η ενδοαστική αντιπαράθεση που είναι σε εξέλιξη στην Τουρκία, στο φόντο της διαφαινόμενης στασιμότητας στην οικονομία και του ανταγωνισμού για το ποιο αστικό κόμμα θα εκπροσωπήσει καλύτερα τα τουρκικά μονοπώλια, δείχνει ότι μπροστά στις τοπικές εκλογές της 30ής του Μάρτη και μετά τις προεδρικές το καλοκαίρι, διαμορφώνονται συνθήκες για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Αυτό εκφράζεται και με την σκληρή αντιπαράθεση του Ρεπουμπλικάνικου Κόμματος με το κυβερνών κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) με αξιοποίηση των σκανδάλων για μίζες του ίδιου του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του οικογενειακού του περιβάλλοντος αλλά και από κόντρες μέσα στο ίδιο το ΑΚΡ.

Πιο χαρακτηριστική η διάσταση απόψεων ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επίσης προερχόμενο από το ΑΚΡ. Ο Αμπντουλάχ Γκιούλ είπε από τη Δανία προχτές σχετικά με την κατάσταση στην Τουρκία: «Δεν αποδέχομαι ισχυρισμούς που στρέφονται κατά ξένων δυνάμεων και δεν πιστεύω ότι είναι δικαιολογημένες...Δεν πιστεύω σε αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας σύμφωνα με τις οποίες κάποιοι επιδιώκουν την καταστροφή της Τουρκίας» και πρόσθεσε «δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια απέναντι σε αυτήν την αλυσίδα κατηγοριών που προέρχονται από το εσωτερικό και το εξωτερικό με στόχο την πρόκληση χάους στην Τουρκία».

Η τοποθέτηση αυτή έρχεται σε αντιπαράθεση με την επιμονή του Ερντογάν για «συνωμοσία από το εξωτερικό». Το ζήτημα αυτό συνδέεται, και όχι αβάσιμα, με τον ισλαμιστή επιχειρηματία Φετουλάχ Γκιουλέν που διαμένει μόνιμα στις ΗΠΑ και το λεγόμενο κίνημα του «Hizmet», με τεράστια επιρροή σε πολλές χώρες με δίκτυο επιχειρήσεων και ισλαμικών σχολείων. Ο Γκιουλέν ήταν αρχικά συνεργάτης του Ερντογάν στο λεγόμενο πολιτικό ισλάμ, όπως και ο Γκιούλ, αλλά από το περασμένο καλοκαίρι υπήρξε διάσταση απόψεων με τον τρόπο άσκησης της εξουσίας από το κυβερνών κόμμα και τον Ερντογάν αξιοποιώντας τα αυταρχικά μέτρα της κυβέρνησής του (περιορισμός ελευθερίων, επιβολή πιο αυστηρών ισλαμικών προτύπων κ.λπ.). Ωστόσο, αυτά είναι οι προφάσεις για την πραγματική σύγκρουση συμφερόντων, που υπάρχει από πίσω, ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου, για το ποια θα κυριαρχήσει, για τις προτεραιότητες αλλά και τις συμμαχίες με ιμπεριαλιστικά κέντρα με κοινό βεβαίως έδαφος την εκμετάλλευση των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων.