Ειρήν' Ειρήν' άγιο φως, γλυκιά ζωή μας πού 'σαι!

Που τ' όνομά σου, τη μορφή και τ' όμορφό σου είναι

έχουν σμιλέψει οι καρδιές, χιλιάκριβη Ειρήνη!

Ελα και στη μυριάνθιστη από καρδιάς λουλούδια

τη στράτα μας τη διαλεχτή λουσμένη στα τραγούδια.

Ελα στη στράτα άξιας γης - της ιεροσύνης χώρος -

που ξεκινά απ' το βωμό, τον Τύμβο Μαραθώνος.

Στη βρυσομάνα λεβεντιάς να ξαποστάσεις, έλα,

στο δέντρο που φυτέψαμε, με δάκρυα και αίμα!

Και δώσε μας τ' ολόθερμο, σφιχτό αγκάλιασμά σου

να γιγαντώσει, ν' απλωθεί σε όλα τα παιδιά σου.

Ακου μυριόστομη φωνή, πώς τραγουδούν οι φίλοι;

«Κατάρα πια στον πόλεμο, εμπρός με σένα Ειρήνη»!

Και 'δες το παλικάρι μας, δεν πέθανε, μα, ζει

η στράτα του η αιματόβρεχτη για 'δες την πώς ανθεί!

Το κάλεσμα, η θυσία του, μας γέμισαν πνοή

και να! στρατιά γενήκαμε με δύναμη και ορμή!