«Το ΚΚΕ αποτελεί την πιο παράξενη εφεδρεία των εργοδοτικών επιλογών», «καλλιεργεί την απαισιοδοξία στους εργαζόμενους», «η τυχοδιωκτική στάση του Περισσού δεν μπορεί να αποτελεί τη βάση για κανένα εποικοδομητικό διάλογο στην αριστερά».

Ποιος τα γράφει αυτά; Ο κύριος Θ. Μαργαρίτης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ στην κυριακάτικη «Αυγή» (6/5/2001). Τι άλλο είναι ο κύριος Μαργαρίτης; Δε θα θυμίσουμε ότι είναι απ' αυτούς που έφτασαν στο σημείο να αξιώνουν να αντιμετωπιστεί σαν εκτός νόμου το ΚΚΕ, άλλοι του σιναφιού του έκαναν και χειρότερα τότε. Μένουμε σε μία από τις σημερινές του ιδιότητες. Αυτήν που αποδίδει σ' όλους αυτούς ο Μήτσος Κωστόπουλος: «Οι σύντροφοι του ΣΥΝ». Στους οποίους απευθύνεται και αυτός μέσα από την ίδια κυριακάτικη «Αυγή», για να τους εξηγήσει πως εκτός από το ότι έχει «αριστερίστικη» πολιτική το ΚΚΕ κάνει και κάτι χειρότερο: «η πολεμική ενάντια στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς είναι αδιέξοδη, βλαπτική, επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα», εκτιμά ο Μ.Κ.

Ετσι μπράβο! Πάντα μαζί «σύντροφοι». Το «σκληρό ροκ», που λέει ο Λαλιώτης, χρειάζεται ενότητα στη δράση...