ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Ενότητα στη δράση»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το ΚΚΕ αποτελεί την πιο παράξενη εφεδρεία των εργοδοτικών επιλογών», «καλλιεργεί την απαισιοδοξία στους εργαζόμενους», «η τυχοδιωκτική στάση του Περισσού δεν μπορεί να αποτελεί τη βάση για κανένα εποικοδομητικό διάλογο στην αριστερά».

Ποιος τα γράφει αυτά; Ο κύριος Θ. Μαργαρίτης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ στην κυριακάτικη «Αυγή» (6/5/2001). Τι άλλο είναι ο κύριος Μαργαρίτης; Δε θα θυμίσουμε ότι είναι απ' αυτούς που έφτασαν στο σημείο να αξιώνουν να αντιμετωπιστεί σαν εκτός νόμου το ΚΚΕ, άλλοι του σιναφιού του έκαναν και χειρότερα τότε. Μένουμε σε μία από τις σημερινές του ιδιότητες. Αυτήν που αποδίδει σ' όλους αυτούς ο Μήτσος Κωστόπουλος: «Οι σύντροφοι του ΣΥΝ». Στους οποίους απευθύνεται και αυτός μέσα από την ίδια κυριακάτικη «Αυγή», για να τους εξηγήσει πως εκτός από το ότι έχει «αριστερίστικη» πολιτική το ΚΚΕ κάνει και κάτι χειρότερο: «η πολεμική ενάντια στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς είναι αδιέξοδη, βλαπτική, επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα», εκτιμά ο Μ.Κ.

Ετσι μπράβο! Πάντα μαζί «σύντροφοι». Το «σκληρό ροκ», που λέει ο Λαλιώτης, χρειάζεται ενότητα στη δράση...

Οι... κουμπαριές του Μήτσου

«Γιατί η Πρωτομαγιά δεν είναι για να παίζουμε τις κουμπάρες, αλλά μέρα ενότητας και πάλης της εργατικής τάξης...», λέει ο Κωστόπουλος στη συνέντευξή του στην «Αυγή», νομίζοντας ότι απευθύνεται στο ΚΚΕ. Οχι δεν ενοχλεί το θράσος του, όπως νομίζει. Αυτό άλλωστε περισσεύει σε κάθε είδους πρώην. Είτε ονομάζεται Κωστόπουλος, είτε Ανδρουλάκης, είτε Δαμανάκη κλπ. κλπ.

Αν σημειώνουμε το παραπάνω απόφθεγμά του είναι για την ενημέρωση και μόνο των αναγνωστών μας. Αλλωστε, το γέλιο βοηθάει πάντα στους δύσκολους καιρούς που βιώνει η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Οπως, λοιπόν, μας επισήμαναν αρκετοί αναγνώστες μας όντως εκεί στο Πεδίον του Αρεως που βρέθηκε ο Κωστόπουλος, παρέα με τον Τσουκάτο, τον Κωνσταντόπουλο, τον Λυκουρέζο και τον Σκανδαλίδη, τι άλλο από κουμπάρες θα μπορούσαν να παίξουν μεταξύ τους; Λέτε να τους έκαιγε ο πόθος του ταξικού αγώνα;

Στο βωμό των χρηματιστηρίων...

«Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι ο άμεσος στόχος της αναθεώρησης των συνταξιοδοτικών συστημάτων είναι η ενίσχυση των χρηματιστηριακών αγορών και κατά δεύτερο λόγο η αντιμετώπιση του προβλήματος βιωσιμότητας των συνταξιοδοτικών ταμείων...». Η ομολογία ανήκει στον κ. Κατηφόρη, ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Περιέχεται σε δήλωσή του που δημοσιεύεται στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και έγινε με αφορμή την Εκθεση της Επιτροπής Λαμφαλουσί.

Τι είναι η Επιτροπή αυτή και τι περιέχει η Εκθεσή της; Η Επιτροπή Λαμφαλουσί είχε αναλάβει να εισηγηθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το πώς θα προχωρήσει η ΕΕ στη δημιουργία μιας ενιαίας κεφαλαιαγοράς. Στη σχετική Εκθεση, λοιπόν, σημειώνει ότι η ανάγκη ενοποίησης της ευρωπαϊκής κεφαλαιαγοράς προϋποθέτει την αναδιάρθρωση των συνταξιοδοτικών συστημάτων και υπογραμμίζει την ανάγκη να πιέσει η Κομισιόν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ώστε οι τελευταίες να επιταχύνουν τις σχετικές διαδικασίες προκειμένου να ενισχυθούν οι κεφαλαιαγορές.

Με δυο λόγια, δηλαδή, θέλουν να μπουν τα χρήματα των ασφαλιστικών συστημάτων στα χρηματιστήρια, ώστε να τα βάλουν στο χέρι οι πολυεθνικές.

ΣΕΛ. 15

... και της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας»

Στα 500 δισεκατομμύρια δραχμές υπολογίζονται για το 2000 τα ελλείμματα των κλάδων υγείας στα πέντε μεγαλύτερα ασφαλιστικά Ταμεία της χώρας, γράφει η προχτεσινή «Καθημερινή», σύμφωνα με μελέτη που έχει στα χέρια του ο υπουργός Υγείας. Βέβαια, σημειώνει η εφημερίδα, στα ελλείμματα αυτά συμπεριλαμβάνεται και η οφειλόμενη συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού, κυρίως για τον ΟΓΑ και τον Οργανισμό Περίθαλψης των Ασφαλισμένων του Δημοσίου. Τα επίσημα, δηλαδή, χρέη του δημοσίου, προς τα συγκεκριμένα ασφαλιστικά Ταμεία. Και να σκεφθείτε ότι ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα δίνει τις δεύτερες χαμηλότερες κρατικές δαπάνες για την υγεία (μετά τη Νότια Κορέα), ενώ το 76% του συνολικού κόστους ιατρικής περίθαλψης καλύπτεται από ιδιωτικές δαπάνες, δηλαδή πληρώνουν άμεσα οι έχοντες την ανάγκη σχετικών υπηρεσιών.

Την ίδια στιγμή και χάρη στην εφαρμοζόμενη πολιτική συστηματικής υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας, από τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, υπάρχει και αναπτύσσεται συνεχώς ένας μεγάλος ιδιωτικός τομέας στην Υγεία - με επικεφαλής τις γνωστές μεγάλες εταιρίες - ο οποίος απομυζά τόσο τα ασφαλιστικά Ταμεία, όσο και τις πενιχρές κρατικές δαπάνες.

Ο πάπας έφυγε...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΦΑΙΝΕΤΑΙ είδε τους συναδέλφους του πρωθυπουργούς, του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Σημίτης στο Βερολίνο, πήρε θάρρος και άρχισε να κάνει δηλώσεις για το Ασφαλιστικό και να «δεσμεύεται» για τη χρηματοδότησή του!

Βέβαια, φρόντισε ο άνθρωπος να διευκρινίσει ότι αναφέρεται απλά στις δηλώσεις για το Ασφαλιστικό, που έχει κάνει μέχρι τώρα και δεν κομίζει τίποτε καινούριο προς την ελληνική κοινωνία.

Τώρα, αν κάποιοι εδώ στην Αθήνα (ιδίως συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ) περιμένουν πώς και πώς μια χαλαρή δήλωση του Σημίτη για να «τα μαζέψουν», όπως λέμε στην καθομιλουμένη, αυτό είναι άλλο θέμα. Ομως, πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε τι ακριβώς ισχύει!

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ η «ποντιφικο-μανία» των ελληνικών ΜΜΕ συνεχίζεται χωρίς διακοπή. Οι αναλύσεις της συγνώμης του πάπα δίνουν και παίρνουν και άπαντες βρίσκουν σ' αυτήν ιδιαίτερη πολιτική σημασία και όλα τα σχετικά!

Τι να γίνει... Φαίνεται πως είμαστε αρκετά ευάλωτοι στον εντυπωσιασμό και στις φιέστες! Πάντως, είναι βέβαιο πως, όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της όλης υπόθεσης, μάλλον, όλοι αυτοί δε θα έχουν τι να πούνε.

Αλήθεια, για τα όσα έκανε ο τωρινός πάπας στην Πολωνία και σε διάφορες άλλες χώρες - σοσιαλιστικές και μη - ποιος πάπας και πότε θα ...ζητήσει συγνώμη; Σίγουρα, πάντως, μετά το 3000...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ στα σύνορα ΠΓΔΜ - Κοσσυφοπεδίου χειροτερεύει από μέρα σε μέρα και έχουμε κι από πάνω τους Αμερικανούς αξιωματούχους, που δηλώνουν έκπληκτοι με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, ενώ μιλάνε για «δολοφόνους των βουνών», αναφερόμενοι στους Αλβανόφωνους!

Τι θέλουν, δηλαδή, να υποθέσουμε ότι μέχρι σήμερα δεν είχαν ιδέα για την κατάσταση αυτή και ότι δεν έχουν βάλει το χεράκι τους για να δημιουργηθεί αυτή η ιστορία; Αλλά, είπαμε, «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται».

Αραγε, γιατί δε νιώθουν τόσο έκπληκτοι και αγανακτισμένοι για την επίθεση των Ισραηλινών στις αυτοδιοικούμενες περιοχές των Παλαιστινίων χτες τα ξημερώματα; Είχαμε 8 νεκρούς και 20 τραυματίες κι εκεί!

Σενάρια αποπροσανατολισμού

Αν πιστέψουμε το «ΒΗΜΑ» της Κυριακής, η κυβέρνηση... βρήκε λύση για τη χρηματοδότηση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Με δεδομένο ότι το πρόβλημα των Ταμείων - υποστηρίζεται στο δημοσίευμα που φέρεται να παρουσιάζει πρόταση του Γ. Παπαντωνίου- δε θα οξυνθεί πριν από 2012-2015 (μετά σου λέει πως η κυβερνητική κινδυνολογία για την οποία μιλάγαμε, ήταν αποκύημα της φαντασίας μας), αξιοποιούνται από φέτος τα πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού για τη δημιουργία ενός «Εθνικού Κεφαλαίου για την Κοινωνική Ασφάλιση», οι αποδόσεις του οποίου θα καλύψουν τα μελλοντικά ελλείμματα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτό ήταν, λέει στην πραγματικότητα το δημοσίευμα. Μια λογιστική πράξη για την αξιοποίηση των κονδυλίων του προϋπολογισμού κι ένα ταμείο, στο οποίο θα εισρέουν κονδύλια και το μέγα θέμα του Ασφαλιστικού λύθηκε. Ολα τα άλλα «άγρια σενάρια», υπαινίσσεται το δημοσίευμα, είναι περασμένα ξεχασμένα. Μια και στην κυριακάτικη του συγκροτήματος είναι βέβαιο πως κάποιοι από την κυβέρνηση «κάτι σφύριξαν», ας δούμε ορισμένες πλευρές του ζητήματος.

Πρώτον: Είναι πολύ ύποπτο το γεγονός ότι ενώ τώρα εμφανίζεται μια λύση φαινομενικά απλή, οι προτάσεις που δημόσια διατύπωσε η κυβέρνηση, μετά από πολυετείς, υποτίθεται, έρευνες και μελέτες, προέβλεπαν την πλήρη ανατροπή κάθε έννοιας Κοινωνικής Ασφάλισης, με μεγάλες αυξήσεις των ορίων ηλικίας και ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις των συντάξεων.

Δεύτερον: Αξιοσημείωτη είναι η εμμονή των σεναριογραφούντων να αναζητήσουν λύσεις στη λογική που λέει ότι «τα σπασμένα πάντα θα τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι». Γιατί, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι κάθε χρηματοδότηση από τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού αφορά κονδύλια, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επιβαρύνουν κατά κύριο λόγο τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, μέσα από το ισχύον σύστημα των άμεσων και έμμεσων φόρων.

Τρίτον: Δεδομένος είναι ο «δογματισμός» των κυβερνώντων για τα επιχειρηματικά κέρδη. Αυτά πρέπει να διαφυλαχτούν ωσάν κόρη οφθαλμού. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μόνοι κερδισμένοι από την επί δεκαετίες εφαρμοζόμενη πολιτική, πρέπει να εξακολουθήσουν να είναι κερδισμένοι. Το σύνολο, άλλωστε, των διαρθρωτικών αλλαγών, στοχεύουν στην εξασφάλιση καλύτερων όρων και προϋποθέσεων για την προοδευτικά μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Ετσι, τα 4 περίπου τρισεκατομμύρια επίσημα καθαρά κέρδη, που είχαν το 1999 οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, για την κυβέρνηση αποτελούν «ιερό και όσιο». Είναι σα να μην υπάρχουν. Οπως ανύπαρκτα θεωρούν και τα δεκάδες τρισεκατομμύρια κερδών, που έχουν υφαρπάξει οι διάφοροι μεγαλοσχήμονες, όλα τα χρόνια, που η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι στέναζαν κάτω από τις ποικιλόμορφες πολιτικές λιτότητας. Λογικά πράγματα από τη σκοπιά τους, αν σκεφτείς ότι στόχος του κεφαλαίου είναι η συνεχής διεύρυνση της επικυριαρχίας του, ενώ η κυβέρνηση είναι θεματοφύλακας των ταξικών συμφερόντων του κεφαλαίου.

Πορευόμενοι προς τη μεγάλη πανελλαδική απεργία, είναι βέβαιο ότι διάφορα σενάρια θα δούμε ακόμα. Ολα τους θα στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και στην υπονόμευση της λαϊκής αντίστασης. Αν το καλοπροσέξουμε, μάλιστα, εύκολα θα δούμε ότι είναι πολλοί εκείνοι που θέλουν την 17η του Μάη, σαν καταληκτική ημερομηνία των κινητοποιήσεων. Ωστόσο, όσο δεδομένα είναι αυτά, άλλο τόσο «ένα το κρατούμενο» αποτελεί για τους εργαζόμενους, ότι το σύνολο των μέτρων που αποβλέπουν στην πλήρη ανατροπή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος όπως το πρωτοεπεξεργάστηκε η κυβέρνηση, δε θα επανέρχεται στην ημερήσια διάταξη, μόνο στο βαθμό που οι εργατικοί αγώνες και οι παλλαϊκές κινητοποιήσεις έχουν μαζικό χαρακτήρα και κλιμακώνονται συνολικά ενάντια στην πολιτική που επιδιώκει τον πλήρη εξανδραποδισμό των λαϊκών στρωμάτων.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Εκσυγχρονιστικές μπαρούφες

Γρηγοριάδης Κώστας

Γελοίοι καταντούν ορισμένοι πούροι εκσυγχρονιστές στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα. Ο Γ. Πασχαλίδης, για παράδειγμα, ρίχνει την μπαρούφα (στο «Εθνος») ότι «χρειάζεται μια διακήρυξη για την αλήθεια στο ασφαλιστικό ζήτημα» και σπεύδει να δώσει ένα δείγμα γραφής: «δυστυχώς, ο δανεικός ευδαιμονισμός προηγούμενων δεκαετιών έχει υποθηκεύσει σημαντικά μερίδια κοινωνικής ασφάλισης των μελλοντικών γενεών». Τι του λες τώρα; Δεν ξέρει, δηλαδή, ότι ο μόνος που δανειζόταν από τα Ταμεία και μάλιστα χωρίς να τα επιστρέφει ήταν όλες οι μέχρι σήμερα μεταπολεμικές κυβερνήσεις, για να τα δίνουν -με τον ένα ή άλλο τρόπο- στους κεφαλαιοκράτες ή νομίζει ότι με την εκσυγχρονισμένη μπουρδολογία του θα κοροϊδέψει κανέναν;

Ενα είναι το σίγουρο: Ο ευδαιμονισμός της εξουσίας τούς έχει προκαλέσει ανήκεστο παχυδερμισμό.

Η «διέξοδος» Παπαντωνίου

Ενώ ο Κ. Σημίτης πάσχιζε μέρες τώρα να πείσει για την αναγκαιότητα παρεμβάσεων και, μάλιστα, «τώρα» στο Ασφαλιστικό, ξαφνικά ο Γ. Παπαντωνίου ανακάλυψε ότι «δεν υπάρχει σοβαρό δημοσιονομικό πρόβλημα για το κράτος», τουλάχιστον μέχρι ...το 2012 και, άρα, μπορούν οι παρεμβάσεις να γίνουν αργότερα. Προφανώς, νομίζει ότι απευθύνεται σε ιθαγενείς ή κάφρους ο «τσάρος της ΟΝΕ». Είναι φανερό ότι ο Γ. Παπαντωνίου προεξοφλεί και προδικάζει πως το κράτος θα συνεχίσει να μην αναλαμβάνει το ποσοστό που του αναλογεί στη χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού, όπως έκανε μέχρι σήμερα. Από την άλλη, η κυβέρνηση και ο ΥΠΕΘΟ δε θα είχαν κανένα πρόβλημα, αντίθετα, φαίνεται να το επιδιώκουν, να οδηγήσουν το σημερινό ασφαλιστικό σύστημα σε χρεοκοπία, ώστε να το παραδώσουν «μια και έξω» και χωρίς πολλές αντιρρήσεις στον ιδιωτικό τομέα και το κεφάλαιο. Δεν έγινε ξαφνικά «φιλολαϊκός» ο Γ. Παπαντωνίου, αντίθετα, και την κυβέρνηση θέλει να βοηθήσει, προκειμένου να βρει ένα «διέξοδο» και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές να διευκολύνει.

«Τρομοκρατικά» παραμύθια

Ακόμα και τον... Μπιλ Λάντεν επιστράτευσε η κυβέρνηση προκειμένου να δικαιολογήσει εκ των υστέρων την πρωτοφανή επίδειξη αυθαιρεσίας με τα μέτρα ασφαλείας για την επίσκεψη του Πάπα. Θορυβημένο από την αγανάκτηση και κατακραυγή του κόσμου, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης διοχέτευσε στα ΜΜΕ ότι τα μέτρα ασφαλείας επιβλήθηκαν από απόρρητα σήματα μυστικών υπηρεσιών ξένων χωρών για χτύπημα κατά του Πάπα στην Αθήνα από τρομοκράτες του πρώην πράκτορα των ΗΠΑ και πάντα ασύλληπτου... Μπιλ Λάντεν. Μήπως νομίζουν ότι ο κόσμος τρώει κουτόχορτο;

Και μύρια έπονται...

...Για τους δύσμοιρους υπηκόους της «μόνης υπερδύναμης». Εξάλλου, πόσο μπορεί να τους βοηθήσει ο τίτλος της «πιο ισχυρής χώρας του πλανήτη», όταν οι ίδιοι στενάζουν κάτω από τον αβάσταχτο εργασιακό κλοιό ή ακόμη και την ιδιόμορφη εργασιακή απαγόρευση, που τους κήρυξαν οι επιχειρήσεις, κυρίως της νέας οικονομίας;

Μια απαγόρευση που σημαίνει απολύσεις, προκειμένου να διασφαλιστούν τα κέρδη και οι οποίες ξεπέρασαν μέσα μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2001 τις σαρωτικές περικοπές της περιόδου της ύφεσης του 1991. Το επόμενο στάδιο λογικά ήταν να αυξηθεί δραματικά ο πληθυσμός που κατοικοεδρεύει στις ουρές των ταμείων ανεργίας. Οι αριθμοί που ανακοίνωσε το υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ δεν ψεύδονται: Η ανεργία για τον Απρίλη έφτασε στο 4,5%, στο υψηλότερο σημείο τα τελευταία δυόμισι χρόνια, ενώ στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων πέντε ετών, δηλαδή από τις 23 Μάρτη 1996, έφτασαν οι αιτήσεις Αμερικανών για επίδομα ανεργίας. Την ίδια στιγμή οι εκτιμήσεις του υπουργείου κάνουν λόγο για συνέχιση της κρίσης στην οικονομία. Αρα και άλλες απολύσεις και άλλες ανθρωποθυσίες στο βωμό του κέρδους... και του «αμερικανικού ονείρου» ή καλύτερα του «αμερικανικού εφιάλτη»!

Ζητάει και τα ρέστα

Με χρήματα από το δημοτικό ταμείο κατασκευάζεται το Ολυμπιακό έργο, «Σπίτι της Πάλης», στα Ανω Λιόσια. Τάδε έφη Ν. Παπαδήμας, δήμαρχος της πόλης, ζητώντας μάλιστα και τα εύσημα για την... πατριωτική του αυτή πράξη. Αντί, δηλαδή, να ντρέπεται που «κλέβει» τα χρήματα των σεισμόπληκτων και με χαμηλά εισοδήματα, στην πλειοψηφία τους, δημοτών - γιατί δικά τους είναι στην ουσία - ζητά και τα ρέστα!

Είναι μονόδρομος ο αγώνας

Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη μια αδυσώπητη μάχη για το Ασφαλιστικό, που δεν έχει σταματήσει ούτε για ένα λεπτό από τότε που άρχισε. Σε αυτή τη φάση όλοι κρίνονται από τις πράξεις και όχι από τις διακηρύξεις. Καθώς η κυβέρνηση έχει πλέον κάνει και επίσημα σαφείς τις θέσεις και προθέσεις της, καμιά επανάπαυση και εφησυχασμός δε δικαιολογείται. Πολύ περισσότερο, δε δικαιολογείται καμιά υποχώρηση. Στα πλαίσια αυτά, η χτεσινή απόφαση της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας έχει τη σημασία της. Με ευθύνη των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, το Εργατικό Κέντρο αποφάσισε να καλέσει τη ΓΣΕΕ να συμμετάσχει στον «κοινωνικό διάλογο» για το Ασφαλιστικό και να μην προχωρήσει σε συνεχόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, με το αιτιολογικό ότι θα... κουραστούν οι εργαζόμενοι, καθώς, μάλιστα, όπως εκτιμούν, έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται και τα πρώτα σημάδια κούρασης!

Οι εργαζόμενοι έχουν ένα πλεονέκτημα σε αυτή τη μάχη. Δεν είναι μόνο περισσότεροι και ισχυρότεροι. Εχουν ισχυρό όπλο στα χέρια τους: Την έγκαιρη γνώση για το ποιον υπηρετούν τα κυβερνητικά μέτρα. Φρόντισαν γι' αυτή την ενημέρωση δυο χρόνια τώρα οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, με διαρκείς εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις. Αυτή η γνώση έγινε όπλο για μια πραγματική ταξική ενότητα, που εκφράστηκε στο δρόμο. Κι αυτήν την ενότητα επιθυμεί περισσότερο από όλα να πλήξει η κυβέρνηση και εκείνοι που συμφωνούν με την πολιτική της, άλλοτε φανερά και άλλοτε κρυφά. Η απόφαση της πλειοψηφίας του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας είναι, τελικά, χρήσιμη μόνο από μια άποψη. Για να βγάλουν οι εργαζόμενοι της περιοχής αλλά και γενικότερα τα συμπεράσματά τους.

Ωστόσο, αυτή η απόφαση υπενθυμίζει και κάτι ακόμα: Την ύπαρξη των δύο γραμμών που αντιπαρατίθενται μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση αγωνίζεται να «ρίξει άδεια για να πιάσει γεμάτα». Η άμεση, μαζική, αποφασιστική αντίσταση των εργαζομένων αποτέλεσε εμπόδιο στα σχέδιά της, ενώ αυτή η αντίδρασή τους επηρέασε και τη στάση των ηγεσιών στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα. Για εκείνους, όμως, που θέλουν να αλλάξει έστω και λίγο η αγωνιστική ρότα που έχει χαραχτεί, είναι πολύτιμη η συμβολή μιας κάποιας «βάσης». Μιας, έστω, απόφασης σαν αυτής του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας, η οποία έρχεται σε ριζική αντίθεση με τη συνολική αξίωση για κλιμάκωση του αγώνα.

Τυχόν τέτοια αξιοποίηση αυτής της «απόφασης» θα επαναβεβαιώσει απλά την αναγκαστική αντιπαράθεση των δυο γραμμών στη ΓΣΕΕ. Της γραμμής της συναίνεσης απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, του συμβιβασμού, του «κοινωνικού εταιρισμού» και της «εργασιακής ειρήνης». Και της γραμμής του αταλάντευτου αγώνα, της ταξικής αντιπαράθεσης, της ανυποχώρητης πάλης υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων, μοναδικών δημιουργών του πλούτου. Ισως είναι αυτονόητο, για όλους τους εργαζόμενους που αγωνιούν για τη σύνταξη, την περίθαλψη, την ασφάλιση τη δική τους αλλά και το μέλλον των παιδιών τους, ότι η γραμμή του αγώνα είναι αναμφισβήτητη από όλους. Κάποιοι, όμως, ίσως θελήσουν να δοκιμάσουν τα «κουράγια» τους, να μετρήσουν τα αποτελέσματα της κυβερνητικής προπαγάνδας, των δήθεν υποχωρήσεων σε διάλογο από «μηδενική βάση». Το δίκιο θα κρίνεται διαρκώς στους δρόμους. Η εργατική τάξη έχει «ψηφίσει» για τη συνέχεια. Με τη συμμετοχή της στις απεργιακές κινητοποιήσεις και στις συγκεντρώσεις έστειλε μήνυμα αγώνα και προειδοποίησε. Η γραμμή της υποταγής ποδοπατήθηκε από τους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές σε όλη τη χώρα. Δεν μπορεί να επανέλθει απ' το παράθυρο.

Μπαράζ

Δύναμη

ανίκητη «πυρός»

η εργατιά

που πάει εμπρός

και πίσω

αγρότες

και γραφιάδες

και άλλες

«έφεδρες» μονάδες.

* * *

Ρίξτε, αφέντες,