Για τη σωρεία διώξεων που αντιμετωπίζουν τα μέλη του Ενιαίου Συνδικάτου Ναυτεργατών νομού Καβάλας, επειδή συμμετέχουν ενεργά στις κινητοποιήσεις του κλάδου, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον πρόεδρο του Συνδικάτου, Μάκη Μαλαμίδη.

-- Ποια είναι η κατάσταση στην πορθμειακή γραμμή Καβάλας - Θάσου;

-- Η σύνδεση του νησιού, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, έχει αρκετά μεγάλο πρόβλημα. Στην πορθμειακή γραμμή υπάρχουν δύο εταιρείες με δύο πλοία η καθεμία. Τους χειμερινούς μήνες και ειδικά την περίοδο Νοέμβρη - Φλεβάρη, ελαττώνουν πάρα πολύ τα δρομολόγια, σε σημείο εξαφάνισης.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: Από έξι δρομολόγια την ημέρα που έχει τους καλοκαιρινούς μήνες, από Νοέμβρη μέχρι Φλεβάρη έχει μόνο δύο δρομολόγια. Η ακτοπλοϊκή σύνδεση από Θάσο προς Καβάλα, τελειώνει στις 10.15 π.μ.! Μεσημέρι και απόγευμα δεν υπάρχει δρομολόγιο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εξυπηρετηθεί ο κόσμος ούτε από γιατρούς, ούτε σε υπηρεσίες, όταν η εφορία και το ΙΚΑ έχουν μεταφερθεί στην Καβάλα.

Ειδικά ο κόσμος από το νότιο τμήμα του νησιού, πρέπει να ταξιδέψει 50 χιλιόμετρα για να πάει στη Βόρεια Θάσο, να πάρει πλοίο, να περάσει απέναντι στην Κεραμωτή κι από κει να διανύσει άλλα 50 χιλιόμετρα για να πάει στην Καβάλα. Καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι δύσκολο, ειδικά για τις ευπαθείς ομάδες, όπως είναι οι ηλικιωμένοι και οι φτωχοί άνθρωποι.

Την Κυριακή δεν υπάρχουν καθόλου δρομολόγια από Θάσο προς Καβάλα. Υπάρχουν μόνο από Θάσο προς Κεραμωτή. Σαββατοκύριακο φυσικά υπάρχει πρόβλημα και από Θάσο προς Κεραμωτή, γιατί τα δρομολόγια μειώνονται δραματικά και είναι κάθε 2,5 ώρες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει και κάθε 4 ώρες. Δηλαδή, αν χάσεις το φέρι μποτ της 1 μ.μ., μετά πρέπει να περάσεις ή να επιστρέψεις στην Κεραμωτή στις 5 μ.μ. Υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ των δρομολογίων.

Οι εταιρείες, με πρόφαση ότι θέλουν να συντηρήσουν τα πλοία, τα σταματούν. Εμείς μένουμε όλοι άνεργοι, τα πλοία δε συντηρούνται, απλά εκμεταλλεύονται το νόμο. Κλείνουν το ναυτολόγιο και τα 'χουν για δυο μήνες άπραγα, χωρίς να κάνουν κάτι. Απλά γλιτώνουν από όλα τα έξοδα και πετούν τον κόσμο στην ανεργία.

-- Ποιος είναι αρμόδιος για να καθορίζει τα δρομολόγια;

-- Ο καθορισμός των δρομολογίων εδώ και 3-4 χρόνια έχει περάσει από την αρμοδιότητα των νομαρχιών και των δήμων στις εταιρείες. Οι εταιρείες προτείνουν τα δικά τους δρομολόγια στο Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών και αυτό απλά γνωμοδοτεί. Μάλιστα, αν δεν έχει κάποια παρέμβαση από φορείς ότι υπάρχει κάπου πρόβλημα, δεν επεμβαίνει. Στην περίπτωση που υπάρχει πρόβλημα, είναι υπεύθυνος ο λιμενάρχης βάσει νόμου να καθορίσει τα δρομολόγια.

Είχε γίνει μια παρέμβαση από τον ίδιο το λιμενάρχη και «υποχρέωσε» τις εταιρείες να εκτελούν δρομολόγια την Κυριακή. Αυτό έγινε μόνο για μία βδομάδα και ύστερα από «άνωθεν» πιέσεις, όπως μάθαμε, τα δρομολόγια συνέχισαν να μην εκτελούνται τις Κυριακές. Εμείς, σαν σωματείο, έχουμε κάνει αλλεπάλληλες παρεμβάσεις για το θέμα των δρομολογίων, έχουμε κάνει τις δικές μας προτάσεις για δρομολόγια με βάση τις ανάγκες του νησιού και όχι τις ανάγκες των εφοπλιστών.

-- Σε τι συνθήκες δουλεύουν οι ναυτεργάτες;

-- Στη γραμμή δραστηριοποιούνται πλοία αμφίδρομα, με μεγάλη χωρητικότητα και μικρό χρόνο φόρτωσης. Δηλαδή, φεύγουν γύρω στα 180 αμάξια και καλείται το πλήρωμα να τα φορτοεκφορτώσει σε 15 λεπτά, ίσως και λιγότερο. Αν μιλήσουμε για εργασιακά θέματα, το σωματείο μας έχει πετύχει, μετά την επαναδραστηριοποίησή του το 2008, να τηρείται η Συλλογική Σύμβαση και να πληρωνόμαστε κανονικά. Εχουμε ζητήσει οργανικές συνθέσεις ανάλογα με τις ανάγκες των πλοίων, γιατί ειδικά το χειμώνα μειώνεται η σύνθεση του πλοίου, αλλά δεν έχουμε εισακουστεί από κανέναν.

Οσον αφορά στα ωράρια εργασίας: Το καλοκαίρι, την πορθμειακή γραμμή που το χειμώνα έχει πρόβλημα, την εκμεταλλεύονται δύο πλοία, ένα από κάθε εταιρεία. Πέρυσι, τα πλοία έκαναν τρία δρομολόγια τη μέρα και τα ωράρια εργασίας ήταν πάνω από το 12ωρο. Καταστρατηγούνταν ακόμα και αυτή η Διεθνής Συνθήκη που καθορίζει τις ώρες εργασίας και ανάπαυσης των ναυτικών. Ομως έχει δικαίωμα ο λιμενάρχης για δύο μήνες, λόγω τουριστικής κίνησης, να «υποχρεώσει» το πλήρωμα να δουλεύει αυτές τις ώρες.

Για να σας δώσω να καταλάβετε: Ξεκινάει το πλοίο 6 η ώρα από Κεραμωτή, φτάνει 6.35 στη Θάσο γεμάτο. Αμα έχει 100 αμάξια, θα ξεφορτώσει στην καλύτερη περίπτωση 6.45. και μετά, στις 7 πρέπει να ξαναφύγει από τη Θάσο. Είναι δύσκολο, εξαντλητικό. Εμείς λέμε ότι τουλάχιστον 45 λεπτά πρέπει να υπάρχουν ως χρόνος φόρτωσης, γιατί εκτός από ΙΧ είναι και οι επιβάτες. Με λίγα λόγια, το καλοκαίρι υπάρχει εξαντλητική εργασία, το χειμώνα ανεργία.

-- Τα τελευταία χρόνια το σωματείο αντιμετωπίζει σωρεία διώξεων. Γιατί έχει στοχοποιηθεί;

-- Ολες οι κατηγορίες είναι παρόμοιες, «παρακώλυση κοινόχρηστης εγκατάστασης». Στις 7/12/2009 έγινε η πρώτη στάση εργασίας για την επαναπρόσληψη ενός συναδέλφου μας. Σ' εκείνη την απεργία κατηγορήθηκαν 12 άτομα για «παρακώλυση συγκοινωνίας» από κοινού. Δικαστήκαμε στις 22/4/2013 και οι 10 από τους 12 καταδικάστηκαν σε 30 μέρες φυλάκιση με ένα χρόνο αναστολή χωρίς δικαίωμα έφεσης.

Από κει και πέρα, είμαστε κατηγορούμενοι για κινητοποιήσεις στις 11/3/2010, 21 και 22/4/2010, για την πανελλαδική απεργία στις 18 έως 22/10/2011. Εχουμε κατηγορηθεί για τη 48ωρη απεργία στις 19 και 20/3/2012, για την πανελλαδική 48ωρη απεργία 10 και 11/4/2012, για τις απεργίες 6 και 7/11/2012, τις απεργίες στις 31/1/2013, 1/2/2013 και 3/4/2013. Εμείς πιστεύουμε ότι διωκόμαστε πολιτικά. Δικαζόμαστε για το δικαίωμα που έχει κάθε εργαζόμενος να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, το δικαίωμα στην απεργία.

Για να καταλάβετε τι γίνεται: Το σωματείο μας καλύπτει τους ναυτεργάτες που δουλεύουν και στις δύο εταιρείες, τη Ναυτιλιακή Εταιρεία Θάσου και τη Ναυτιλιακή Εταιρεία Καβάλας. Ολα τα μέλη του είναι εργαζόμενοι που δουλεύουν και στις δύο εταιρείες. Στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν 65 άτομα. Οι ναυτεργάτες, όμως, όλης της πορθμειακής γραμμής είναι γύρω στους 90. Οι πιο πολλοί ναυτεργάτες της Ναυτιλιακής Εταιρείας Καβάλας δεν είναι γραμμένοι στο σωματείο. Οχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί φοβούνται για τη δουλειά τους. Υπάρχει μεγάλος εκφοβισμός από τη μεριά της εργοδοσίας.

Οταν εξαγγέλλεται μια πανελλαδική απεργία, κάνουμε σαν σωματείο γενική συνέλευση και αποφασίζουμε τη συμμετοχή μας. Από τη στιγμή που η διοίκηση της Ναυτιλιακής Εταιρείας Καβάλας μαθαίνει ότι εμείς πήραμε απόφαση για συμμετοχή, την αμέσως προηγούμενη μέρα της απεργίας στέλνει τα ονόματα των πληρωμάτων της στην αστυνομία και το Λιμενικό. Με το φόβο της απόλυσης, τα παιδιά υπογράφουν ένα χαρτί που λέει ότι θέλουμε να εργαστούμε τη μέρα της απεργίας. Αυτά τα χαρτιά μετά πάνε κατευθείαν στο Λιμεναρχείο κι από κει στην Εισαγγελία.

Και ζούμε τις εξής καταστάσεις: Εμείς να κάνουμε απεργίες, να μην κατεβαίνει κανένας επιβάτης να ταξιδέψει -γιατί όταν απεργεί το σωματείο δεν κινείται τίποτα - και βρισκόμαστε κατηγορούμενοι για «παρακώλυση κοινόχρηστης εγκατάστασης» ή «παρακώλυση συγκοινωνιών» σε άδεια λιμάνια! Οι λιμενικοί λένε ότι κανένας επιβάτης δεν κατέβηκε για να ταξιδέψει.

Εμείς, σε κάθε απεργία, είμαστε στα λιμάνια, έχοντας τη συμπαράσταση του ΠΑΜΕ και τη στήριξη του ΚΚΕ. Περιφρουρούμε την απεργία και ενημερώνουμε τους συναδέλφους ποια είναι τα αιτήματά μας, τους δίνουμε θάρρος και κουράγιο για τον αγώνα που κάνουμε. Ακόμα και αυτοί που δηλώνουν ότι δεν απεργούν, δε στρέφονται ενάντια στην κινητοποίηση και στο σωματείο.

Για την περιφρούρηση των απεργιών μας όλα αυτά τα χρόνια, σερνόμαστε στα δικαστήρια. Εκτός από ναυτεργάτες, είναι και πάρα πολλοί εργαζόμενοι του νησιού που κατεβαίνουν να μας στηρίξουν στην απεργία. Ειδικά στις τελευταίες απεργίες, 6/11, 31/1 και 30/4, όποιος κατέβαινε στο λιμάνι, έστω και για να μας χαιρετίσει, να μας δει, βρισκόταν κι αυτός κατηγορούμενος! Οποιοσδήποτε να περνούσε. Δύο παιδιά που ήταν να ταξιδέψουν, παρέμειναν στο λιμάνι για ένα τέταρτο, εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους και βρέθηκαν κατηγορούμενοι.

-- Πώς απαντάει το σωματείο σ' αυτό το κύμα διώξεων;

-- Η απάντηση κατά τη γνώμη μας είναι η ταξική οργάνωση, η αφύπνιση όλου του κόσμου και η συστράτευση σε ενιαίο μέτωπο. Χωρίς λαϊκή πάλη και ταξική αλληλεγγύη δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Χρειάζεται αλληλεγγύη - οργάνωση - αγώνας. Στις απεργίες που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε την αμέριστη αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ, τη στήριξη του ΚΚΕ. Μας βοηθούν στις απεργίες, αλληλοβοηθιόμαστε και έχουμε καταφέρει πάρα πολλά. Μπορεί να διωκόμαστε, αλλά τουλάχιστον έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε τα δικαιώματά μας. Και σ' αυτήν τη ρότα συνεχίζουμε...