Κάποιοι, έχουν καταφέρει, -και το 'χουν καταφέρει σε βάρος του λαού- να αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα και να προβάλλουν διάφορα επιμύθια για τα οποία υποτίθεται ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε.

Χαρακτηριστική περίπτωση οι εκτιμήσεις που τελευταία διατυπώνει ο υπουργός Οικονομικών για την πορεία της οικονομίας. Προχτές, ο Στουρνάρας δήλωσε ότι «ο λογαριασμός βγαίνει» και συμπλήρωσε με νόημα ότι «έχουμε καλύψει πάνω από τα 2/3 των υποχρεώσεών μας».

Και γιατί, παρακαλώ, πρέπει οι εργαζόμενοι να είναι ευχαριστημένοι από τους χρησμούς των κυβερνώντων και του υπουργού τους; Αφού είναι δεδομένο ότι είτε βγαίνει ο λογαριασμός, είτε ότι έχουμε να διανύσουμε ακόμα (έστω) το 1/3 των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, όλα αυτά ισοδυναμούν με νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, με ακόμα μεγαλύτερη ανεργία, με περισσότερους φόρους και χαράτσια, με παραπέρα συρρίκνωση των κρατικών δαπανών για Υγεία και Παιδεία, με καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων και καινούργιες ιδιωτικοποιήσεις, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν λόγο να χαίρονται, αλλά έχουν έναν πολύ καλό λόγο να επανακαθορίσουν τη στάση τους απέναντι στην αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης.

Αν, δηλαδή, δούμε τα πράγματα από τη δική μας σκοπιά, από τη σκοπιά εκείνων που πληρώνουν όλο και πιο ακριβά το μάρμαρο για να ξεφύγει το κεφάλαιο από την κρίση, τότε θα διαπιστώσουμε ότι όχι μόνο δεν έχουμε τίποτα κοινό με τους διάφορους Στουρνάρες, την κυβέρνηση και το κεφάλαιο που υπηρετούν, αλλά το δικό μας συμφέρον υπαγορεύει ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ.

Γιατί, αν κλιμακώσουμε το κίνημα αντίστασης και ανατροπής της αντιλαϊκής - αντιδραστικής πολιτικής της κυβέρνησης, και αν παράλληλα καταφέρουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, αυτό πρώτα και κύρια σημαίνει φραγμό - ΣΤΟΠ στα μέτρα παραπέρα χειροτέρευσης της θέσης των λαϊκών στρωμάτων.