Στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που έχουν ανάγκη οι μονοπωλιακοί όμιλοι για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητάς τους και άρρηκτα δεμένο με τη γενική αστική πολιτική χρήσεων γης υπέρ των συμφερόντων τους κινείται το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για «την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης» που από χτες συζητείται στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή.

Καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο, ο εισηγητής του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλης το χαρακτήρισε απαράδεκτο, πέρα για πέρα αντιλαϊκό και ζήτησε την απόσυρσή του.

Η αυθαίρετη δόμηση, είπε, αναπτύχθηκε στη χώρα μας επί δεκαετίες όχι μόνο με την ανοχή και τις ευλογίες και τα ρουσφέτια των εκάστοτε κυβερνήσεων και της τοπικής διοίκησης, γιατί όλες αυτές οι αυθαιρεσίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο υπάρχει η πολιτική της εμπορευματοποίησης της γης, των λαϊκών αναγκών και ειδικότερα της λαϊκής ανάγκης για στέγη που δίνεται βορά στο βωμό της τεράστιας κερδοσκοπίας των κατασκευαστικών εταιρειών και του τραπεζικού συστήματος.

Με βάση τα παραπάνω τόνισε ότι η αυθαίρετη δόμηση πέρα από πολεοδομικό και χωροταξικό και πρωτίστως πολιτικό και ταξικό πρόβλημα και πρόσθεσε ότι το συζητούμενο νομοσχέδιο συνδυάζει τον φοροεισπρακτικό χαρακτήρα απέναντι σε πλατιά λαϊκά στρώματα με την αξιοποίηση του κοινωνικού και οικονομικού προβλήματος της αυθαίρετης δόμησης ως εργαλείου για την προώθηση της βασικής στόχευσης που είναι η αλλαγή χρήσεων γης και η συγκέντρωσή της σε λίγα χέρια.

Με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, συνέχισε, επιχειρείται να καταστούν συνυπεύθυνοι οι θύτες με τα θύματα και έτσι μπαίνουν στο ίδιο καζάνι τα λαϊκά στρώματα με το κατασκευαστικό κεφάλαιο και την κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση, είπε ο Γ. Λαμπρούλης συνεχίζοντας την επικοινωνιακή γραμμή των προκατόχων της για την αντιμετώπιση του υπαρκτού κοινωνικού προβλήματος των αυθαιρέτων, «τσουβαλιάζει» το λαϊκό αυθαίρετο στο οποίο αναγκάζεται να καταφύγει η λαϊκή οικογένεια συχνά με τίμημα την ποιότητα και την ασφάλεια της κατοικίας με το αυθαίρετο των μεγαλοκαταπατητών κάθε είδους.

Καταλήγοντας τόνισε ότι η απάντηση του λαού, των εργαζομένων δεν μπορεί να είναι η υπεράσπιση του σημερινού άθλιου καθεστώτος που έτσι και αλλιώς είναι δημιούργημα της πολιτικής του κεφαλαίου αλλά η απάντηση πρέπει να είναι η συσπείρωση και ο αγώνας για να γίνει η γη και η χρήση της λαϊκή περιουσία με ενιαίο φορά κατασκευών στο πλαίσιο όμως μιας άλλης οικονομίας της λαϊκής οικονομίας που θα σχεδιάζει και θα εκτελεί τα αναγκαία για το λαό έργα ασφαλούς, οικονομικής και ποιοτικής κατοικίας για όλους τους εργαζόμενους.

Υπέρ του νομοσχεδίου τάχθηκαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα επιφυλάχθηκαν να τοποθετηθούν στην Ολομέλεια.

Υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο, ο υπουργός Περιβάλλοντος Σ. Καλαφάνης ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για ένα νομοθέτημα που αποτελεί «μεταρρυθμιστικό εργαλείο που εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο με στόχους την προστασία του περιβάλλοντος, την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη».

Κατά τον υπουργό, στις ρυθμίσεις που προωθούνται έχουν ληφθεί υπόψη οι αποφάσεις του ΣτΕ και για πρώτη φορά «θωρακίζεται η κόκκινη γραμμή για την αποτροπή δημιουργίας νέας γενιάς αυθαιρέτων. Μάλιστα υποστήριξε ότι στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει φοροεισπρακτικό πνεύμα, αφού όπως είπε υπάρχει μέριμνα για «ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες στις οποίες δίνεται η δυνατότητα των 100 εξαμηνιαίων δόσεων για την τακτοποίηση του αυθαιρέτου».