Σήμερα, που η νέα παγκόσμια νέα τάξη του αίματος των ιμπεριαλιστών προκαλεί την ατροφία του πνεύματος, καταστρέφει τη βιόσφαιρα, λεηλατεί τους περιορισμένους πόρους του πλανήτη και τελειοποιεί τα θανατηφόρα όπλα, καταδικάζει, ταυτόχρονα, με τη μεγαλύτερη χυδαιότητα οποιονδήποτε πνευματικό άνθρωπο πέσει στα νύχια τους. Οπως πριν λίγα χρόνια στη Νιγηρία, οι ντόπιοι λακέδες της ΒΡ δολοφονούσαν τον ποιητή εργάτη Κεν Σάροου Ουιούα, γιατί κατήγγειλε τις οικολογικές παραβιάσεις και τις καταστροφές που επέφερε η εταιρία πετρελαίων στη χώρα του και το περιβάλλον.

Μέρες της θλιμμένης Ανοιξης για τα Βαλκάνια, οι ποιητές των Αγώνων επιμένουν. Καταγγέλλουν: Αν η εποχή μας κατάφερε να δημιουργήσει μια ατέλειωτη δίνη καταστροφής, πρέπει να γίνει εκείνη η επανάσταση των πνευματικών ανθρώπων, που θα οδηγήσει τους ανθρώπους σε μια δύναμη δημιουργίας και θα δυναμώσει τις ιστορικές επαναστατικές αναμνήσεις και καταβολές μας, που θα διασαφηνίζει τα όνειρα και θα δίνει σάρκα και οστά στους εργατικούς αγώνες. Που θα επιτρέπει στους εργαζόμενους, έναν ασφαλή διάπλου με την ταξική πάλη τους, μέσα απ' το λόφο της αλλοτρίωσης του καπιταλισμού.

Θα αρκούσε στους εργάτες - ποιητές, αν είχαν τα πολιτιστικά αγαθά επαρκώς, να επισκεφθούν τα τοπία και να ζωντανέψουν με τη φαντασία τους, τις επιβλητικές αισθητικές ομορφιές που τις συνθέτει το θρόισμα των φύλλων απ' την Ιερά Δρυ, ακούγοντας τα κελαηδίσματα των πουλιών και το άτεχνο τραγούδι του αγρότη, όταν σκάβει με τα ροζιασμένα χέρια του. Μας αρκούσε, ο αχός απ' τα χαλκά, όταν τα αλληλοκτυπά ο αέρας, το κοπαδιαστό φτερούγισμα και οι κρωγμοί των περιστεριών της ειρήνης στο χλωμό φως του δειλινού. Μας αρκούσε η δικαιοσύνη! Υπάρχουν προϋποθέσεις πάντοτε για την Ανοιξη. Στους αγώνες μας.