Πέμπτη 2 Μάη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
1 ΜΑΗ 2013
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΟΣ
Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να αλλάξει την κατάσταση

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία στη συγκέντρωση της Αθήνας

Από το βήμα της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στην Αθήνα, ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας, σημείωσε:

«Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

Συναντιόμαστε και σήμερα, τη μεγάλη αυτή μέρα της Παγκόσμιας εργατικής τάξης, για να ανανεώσουμε τον όρκο μας ότι θα φτάσουμε τον αγώνα ως το τέλος. Ως τη μέρα που θα έχουμε καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Το δίδαγμα από τη ματωμένη θυσία των εργατών του Σικάγου είναι ότι η εργατική τάξη από την εμφάνισή της μέχρι και σήμερα τίποτα δεν κέρδισε χωρίς το δικό της αγώνα, χωρίς τη δική της οργάνωση, χωρίς τις θυσίες χιλιάδων εργατών και εργατριών, χωρίς τη διαρκή αμφισβήτηση της δύναμης και της εξουσίας των αφεντικών.

Ετσι συνεχίζουμε και εμείς τώρα. Το οφείλουμε σε αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, στους νεκρούς της τάξης μας. Στους νεκρούς του Σικάγου, του Μάη του '36, στους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής. Το οφείλουμε στα παιδιά μας. Για να τους πούμε ότι δεν γονατίσαμε, δεν κιοτέψαμε.

Πάντα σε σύγκρουση με τα μονοπώλια

Αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία και σημασία να κρατήσουμε ως κύριο συμπέρασμα είναι το παρακάτω: Κανένας νόμος, καμιά κυβέρνηση δεν παραχώρησε ποτέ κανένα δικαίωμα στην τάξη μας. Στην εργατική τάξη κανείς δε χάρισε τίποτα, διαχρονικά επέβαλε τα δίκια της, με το δικό της νόμο, το νόμο της ταξικής πάλης, της οργάνωσης, των δικών της εξεγέρσεων.

Από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα
Από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα
Εφτασε μέσα από σκληρές συγκρούσεις, αίμα και θυσίες μέχρι και την κατάκτηση της εξουσίας. Η πρώτη εργατική εξουσία στον κόσμο άντεξε και προχώρησε επί δεκαετίες, ανοίγοντας ένα δύσβατο ως τότε δρόμο.

Εδειξε τι μπορεί να κάνει όταν είναι οργανωμένη, αποφασισμένη να φτάσει μέχρι το τέλος, όταν γνωρίζει το στόχο της, όταν έχει σχέδιο πώς θα φτάσει ως εκεί, όταν γνωρίζει ότι αυτό σημαίνει αντοχή, επιμονή, υπομονή, σύγκρουση με μονοπώλια, το πολιτικό τους προσωπικό, τους μηχανισμούς τους, τις δυνάμεις καταστολής, όταν γνωρίζει ότι θα απελευθερωθεί από τις αλυσίδες της. Οταν με συνείδηση αρνείται να μακελευτεί στα πεδία των μαχών είτε για λογαριασμό της δικής της αστικής τάξης, ή της αστικής τάξης οποιασδήποτε άλλης χώρας.

Να λοιπόν τι έκανε: Εξάλειψε την εκμετάλλευση, την ανεργία, έλυσε το πρόβλημα της δουλειάς για όλους με συνεχή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, διασφάλισε την κοινωνική προστασία σε όλους τους τομείς. Η υγεία και η παιδεία ήταν αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν, η σύνταξη, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός ήταν δικαίωμα για όλο το λαό. Η κατοικία ήταν εξασφαλισμένο δικαίωμα. Συνολικά ο πλούτος που παραγόταν ήταν περιουσία του. Εδραίωσε για πολλές δεκαετίες το ειρηνικό μέλλον των λαών που αποτελούσαν τη νέα εξουσία.

Αυτά τα αποτελέσματα είχαν καθολική επίδραση στην εργατική τάξη σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδωσαν κατακτήσεις. Από εδώ απορρέει το μίσος των καπιταλιστών και η λυσσαλέα επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, σε βάρος του ταξικού κινήματος, ενάντια σε κάθε συνδικαλιστή, εργαζόμενο που σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται για τα δίκια της εργατικής τάξης. Αυτή την παράδοση και αυτό τον αγώνα τρέμουν. Δεν φοβούνται κανέναν διαχειριστή του συστήματος οποιονδήποτε μανδύα και να φορέσει. Να γιατί παίρνουν τρομοκρατικά μέτρα, συκοφαντούν, διαστρεβλώνουν τις θέσεις του ταξικού κινήματος.

Συνάδελφοι

Ξέρουμε ποια είναι η σημερινή κατάσταση. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες αλλά και τις δικές μας αδύνατες πλευρές. Ομως ένα πράγμα τονίζουμε και καλούμε την εργατική τάξη να το συνειδητοποιήσει.. Οτι μπορεί να αλλάξει την πορεία της κατάστασης. Εχει τη δύναμη. Υπάρχουν δυνάμεις που μπορεί να στηριχτεί. Είναι το ΠΑΜΕ. Δεν υποκλιθήκαμε και ούτε θα υποκλιθούμε στις δυσκολίες. Δε θα τις κάνουμε σημαία μας. Οποιοι αποδέχονται τη σημερινή κατάσταση καλλιεργούν την απογοήτευση, και το φόβο, όπως είναι οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Συμβάλλουν η εργατική τάξη να χαμηλώνει το πήχη των απαιτήσεών της, να περνάει η λογική "αυτή είναι η μοίρα μας, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, το κεφάλαιο είναι ισχυρό"... Το θέλουν είτε όχι, είναι η φωνή των εκμεταλλευτών.

Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα. Σηκώνουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα, της μάχης, ότι θα ξημερώσει η μέρα όπου οι εργάτες θα κάνουν το όνειρο πραγματικότητα, όπου καπετάνιος στο καράβι θα είναι ο λαός και θα κάνει κουμάντο στην οικονομία, θα πάρει στα χέρια του τα κλειδιά των εργοστασίων, των λιμανιών, των καραβιών, της ενέργειας κλπ.

Καλούμε όλα τα σωματεία, όλες τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αμέσως μετά το Πάσχα να ξεκινήσουμε με ευθύνη, αλλά και καλή οργάνωση: Εργοστάσιο το εργοστάσιο, επιχείρηση την επιχείρηση, γραφείο το γραφείο, σωματείο το σωματείο να συζητήσουμε με ψυχή, με αποφασιστικότητα. Να θέσουμε και να συζητήσουμε τα προβλήματα που όλους μας βασανίζουν.

Θα αποδεχτούμε να ζούμε χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με 300 ευρώ χωρίς επιδόματα, χωρίς κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια και ο εργοδότης να δίνει ό,τι θέλει; να δουλεύουμε μια ώρα από δω και από εκεί χωρίς σταθερή και μόνιμη δουλειά; Θα δεχτούμε τα σχέδια του ΣΕΒ να καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις; Θα υποταχθούμε στους σχεδιασμούς των εργοδοτών;

Θα συμβιβαστούμε να ζούμε με συντάξεις των 400 ευρώ; Θα αφήσουμε τη δική μας ζωή στα χέρια άλλων; Θα περιμένουμε άλλοι να μας λύσουν τα προβλήματά μας; Μια ζωή θα ζούμε με το φόβο και τις αυταπάτες; Θα συμφωνήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν σκλάβοι στους βιομήχανους, στους επιχειρηματίες; Θα λέμε ας κοιτάζω τη δουλειά μου μπας και σωθώ;

Τι έχει να κερδίσει ο άνεργος που απέχει από το σωματείο του, που προσπαθεί μόνος του να λύσει το πρόβλημά του; Θα πέσουμε στο δόκανο των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας που στήνουν κυβέρνηση, ΕΕ και επιχειρηματικοί όμιλοι, και να δουλεύουμε για ψίχουλα; Ολοι πρέπει να δεσμευτούμε και να πάρουμε αποφάσεις.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Δίνουμε τη μάχη για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και των κλαδικών συμβάσεων. Μια μάχη που είναι σκληρή. Η αναμέτρηση αυτή απαιτεί να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την οργάνωση της εργατικής τάξης, για να πειστεί για το συλλογικό αγώνα, να μην υποκύψει στις πιέσεις και να διεκδικήσει αποφασιστικά την ικανοποίηση των αιτημάτων της, βάζοντας τις βάσεις για την κλιμάκωση της πάλης. Το κάθε Συνδικάτο, η κάθε Ομοσπονδία, το κάθε Εργατικό Κέντρο εδώ πρέπει να βάλει τη σφραγίδα του. Χώρο το χώρο να ανοίξει πλατιά συζήτηση, να πάρει πρωτοβουλίες. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, όπου είναι μειοψηφία, να θέσουν το ζήτημα σε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα και ιδιαίτερα να συζητήσουν σε κάθε τόπο δουλειάς παίρνοντας αποφάσεις για αγώνα. Ολη αυτή η δουλειά μας θα κλιμακωθεί με συλλαλητήριο στις 23 Μάη στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις. Σε αυτά τα συλλαλητήρια τα εργοστάσια, τα σωματεία να έρθουν με τις αποφάσεις τους, να έρθουν με όλες τους τις δυνάμεις.

Αυτή η μάχη είναι καίρια γιατί η ΣΣΕ είναι η βάση στην οποία χτίστηκαν οι εργασιακές σχέσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η σύνταξη, η πρόνοια κλπ. Αυτό σημαίνει ότι δεν αφήνουμε ώρα να πάει χαμένη.

Υποδομή για να πάει το εργατικό κίνημα παραπέρα

Από το βήμα αυτό θέλουμε να καλέσουμε κάθε τίμιο συνδικαλιστή να πάρει ευθύνη. Πανστρατιά για ένα κίνημα αντίστασης που θα διεκδικεί, που θα έχει στα λάβαρά του την απόρριψη της ελεημοσύνης, τη διεκδίκηση ΣΣΕ για τις ανάγκες μας. Θέλουμε να δημιουργήσουμε υποδομή για να πάει το εργατικό κίνημα παραπέρα. Και υποδομή σημαίνει μαζικό σωματείο που θα νοιάζεται για όλους τους εργαζόμενους, που θα έχει στις γραμμές του νέους και νέες, μετανάστες που τραβάνε τα πάνδεινα, γυναίκες που υποφέρουν από τη διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση.

Σημαίνει δυνατό, μαζικό σωματείο με δημοκρατική λειτουργία, με συμμετοχή των μελών του στη δράση, με δραστηριότητες για όλα τα προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές οικογένειες, με συνεχή παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, σύγκρουση με την εργοδοσία και αταλάντευτη υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Υποδομή σημαίνει συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, βελτίωση της λειτουργίας των κλαδικών και τοπικών επιτροπών, πρωτοβουλίες για προβλήματα που καίνε. Σημαίνει καλά οργανωμένη, σταθερή δουλειά για τις αρχαιρεσίες, επιμονή στην αλλαγή των συσχετισμών και την αποδυνάμωση του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες

Η ΓΣΕΕ έχει παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση συμπλέει με το ΣΕΒ για τη σωτηρία και την ανάκαμψη των κερδών των βιομηχάνων των μονοπωλιακών ομίλων. Μαζί με το ΣΕΒ αποφάσισαν να προτάξουν την κοινή τους δράση για την ανάπτυξη που θα σώσει τα κέρδη των μονοπωλίων, άρα με τα δικαιώματα της εργατικής τάξης στα τάρταρα. Δείτε τη στάση τους στη διαδικασία της ΕΓΣΣΕ όταν ο ΣΕΒ προκλητικά είπε ότι πλέον η ΕΓΣΣΕ δεν έχει νόημα ύπαρξης, στοχεύοντας εκτός των άλλων και στο χτύπημα των συνδικάτων, κάθε έκφρασης συλλογικής πάλης, κάθε οργάνωσης των εργατών. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι υπέρ της συνεργασίας με τους βιομήχανους, με τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τα άλλα τμήματα της αστικής τάξης. Συνευρίσκονται στους "κοινωνικούς διαλόγους" συμφωνούν ότι η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου, δηλαδή η ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, είναι στοιχεία προόδου. Aυτός ο μηχανισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν αλλάζει, ούτε βελτιώνεται η κατεύθυνσή του και δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες στην εργατική τάξη.

Οπως επίσης δεν πρέπει να υπάρχουν οι αυταπάτες για μια άλλη καλή διαχείριση με μια καλύτερη κυβέρνηση και ότι αυτή θα αλλάξει τη ζωή της τάξης μας. Κοροϊδεύουν. Ολους αυτούς που τα λένε αυτά, τους χειροκροτούν οι επιχειρηματίες, στις διάφορες εκδηλώσεις τους. Είναι θαυμαστές του Ομπάμα, του Ολάντ και άλλων δήθεν σωτήρων της εργατικής τάξης. Μιλούν για υγιείς επιχειρηματίες που θα σέβονται το νόμο, που δε θα απολύουν, δε θα μειώνουν μισθούς και μεροκάματα, δε θα κάνουν πράξη όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης και της ΕΕ; Απολογούνται στο μεγάλο κεφάλαιο όλοι αυτοί που μιλούν για παράδειγμα για επαναφορά του μισθού στα 751 ευρώ και ότι οι επιχειρηματίες δεν πρέπει να τους φοβούνται γιατί άλλωστε είναι υπέρ των επενδύσεων που φέρνουν κέρδη. Ενα πρέπει να γνωρίζει η εργατική τάξη.

Ολοι αυτοί αντιμνημονιακοί, ανεξάρτητοι, με το μανδύα του αριστερού και άλλοι θα δώσουν ακόμα περισσότερα προνόμια στους μονοπωλιακούς ομίλους και θα πετάξουν από τη μέση ό,τι εμπόδιο υπάρχει για την κερδοφορία τους.

Να προβληματιστεί η εργατική τάξη.

Ολοι αυτοί θα τα βάλουν με τα μονοπώλια; Θα κάνουν τη ζωή μας πιο ανθρώπινη όντας μέσα στην ΕΕ την οποία θα την αλλάξουν, όπως λένε, γιατί είναι καλύτεροι διαπραγματευτές; Θέτουμε ένα ακόμα ερώτημα: Πώς θα καλυτερέψει η ζωή μας αφού με αυτές τις λογικές, αυτοί που θα κάνουν κουμάντο στα εργοστάσια, στις μεγάλες επιχειρήσεις, στους μονοπωλιακούς ομίλους, είναι οι ίδιοι που έχουν τσακίσει σήμερα την εργατική τάξη; Δηλαδή αυτοί οι καπιταλιστές είναι μεγαλόκαρδοι, είναι με τους εργάτες, έχουν τις επιχειρήσεις τους για να προσφέρουν στο λαό; Να μην παρασυρθεί κανένας!

Η τρικομματική κυβέρνηση μιλάει για ανάπτυξη που θα φέρει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας όπως λέει. Εστησαν πριν λίγες μέρες μια κακόγουστη θεατρική παράσταση σε κάποιο δρόμο για να δείξουν ότι ξεκίνησαν ήδη τα έργα. Εξαπατούν το λαό. Θα γεμίσουν για μια ακόμα φορά οι ντορβάδες των μεγαλοκατασκευαστών, των μεγαλοεργολάβων, των κάθε λογής «υγιών επιχειρηματιών». Θα βάλουν στη δούλεψή τους εργάτες με άθλια μεροκάματα και συνθήκες δουλειάς, τρομοκρατημένους, που θα είναι αναγκασμένοι να πάνε για δουλειά γιατί θα είναι πάνω από ένα και δύο χρόνια άνεργοι και θα έχουν ανάγκη να πάνε ένα πιάτο φαΐ στην οικογένειά τους. Επιδιώκει την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας χτυπώντας τη ζωή και τα δικαιώματα όχι μόνο των εργαζομένων, της νέας γενιάς, αλλά στέλνει στην ανεργία τους αυτοαπασχολούμενους που δεν θα μπορούν να αντέξουν κάτω από τη δράση και την μπότα των πολυεθνικών που η κυβέρνηση απλόχερα διώχνει από τη μέση κάθε εμπόδιο για την ενίσχυση της κερδοφορίας τους.

Ακόμη τα απανωτά χτυπήματα που έχουν δεχτεί οι συνταξιούχοι και συνολικά οι ασφαλισμένοι ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια με περικοπές των συντάξεων, μείωση και κατάργηση παροχών δεν έχουν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο την οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών Ταμείων. Αντίθετα, η κατάσταση μέρα με τη μέρα χειροτερεύει επικίνδυνα για τους ασφαλισμένους, όχι μόνο για τους εργαζόμενους αλλά και για τους αυτοαπασχολούμενους, και πρέπει να πάρουμε άμεσα μέτρα.

Η ιστορία του εργατικού κινήματος τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς είναι γεμάτη παραδείγματα για το ποια γραμμή είναι χρήσιμη και αποτελεσματική για τους εργαζόμενους. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, η γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης, των κοινωνικών διαλόγων είναι ταυτισμένα με την υποχώρηση, το συμβιβασμό, τη μείωση της απαιτητικότητας των εργαζομένων. Το 8ωρο, η Κοινωνική Ασφάλιση, οι συλλογικές συμβάσεις, το σύνολο των κατακτήσεων έχουν μέσα τους την επίπονη προσπάθεια του ταξικού ρεύματος, έχουν σημαδευτεί από τη σφραγίδα της ταξικής πάλης.

Ακόμα και στις συνθήκες της προσωρινής υποχώρησης του εργατικού κινήματος, ακόμα και στις συνθήκες που είναι πολύ αρνητικοί οι συσχετισμοί δύναμης, το ταξικό κίνημα μάχεται καθημερινά και με προοπτική. Προσπαθεί να έχει θετικά αποτελέσματα.

Καταγράφει επιτυχίες στην οργάνωση της αντίστασης, στην καθυστέρηση, στην παρεμπόδιση αντιλαϊκών μέτρων. Στη ματαίωση απολύσεων, στην επαναπρόσληψη απολυμένων στην αντιμετώπιση κρουσμάτων αυταρχισμού. Στην επιβολή μέτρων προστασίας της ασφάλειας, της υγείας των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς. Στην προετοιμασία, στην περιφρούρηση των αγώνων, στη συμμετοχή περισσότερων εργαζομένων, με ηρωική προσπάθεια των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στα εργοδοτικά γκέτο, ιδιαίτερα του ιδιωτικού τομέα, με συμμετοχή εργατικής, φοιτητικής νεολαίας σ' αυτό το σχολειό της διαπαιδαγώγησης.

Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, στη χώρα μας και διεθνώς, η αποτελεσματικότητα των αγώνων, η ικανότητα του συνδικαλιστικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί συνδέονται με δύο καθοριστικής σημασίας ζητήματα:

α) Την ενίσχυση, του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, το δέσιμό του με περισσότερους τόπους δουλειάς, το δυνάμωμά του με νέα σωματεία, συνδικαλιστές, εργαζόμενους.

β) Την ακόμα μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική συνεργασία, την κοινή δράση των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες, τους φτωχούς αγρότες, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Με το χτίσιμο της δικής μας λαϊκής συμμαχίας απέναντι στο μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου. Αυτό δεν είναι υπόθεση κάποιου μηχανισμού. Είναι υπόθεση των δυνάμεών μας που αποτελούν τα πόδια του ΠΑΜΕ, των άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων στις γειτονιές, στους τόπους δουλειάς. Των Συνδικάτων των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, των Επιτροπών Αγώνα, των Σωματειακών Επιτροπών, των Λαϊκών Επιτροπών κλπ.

Το ΠΑΜΕ σηκώνει το κύριο βάρος στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Απευθύνουμε ιδιαίτερο κάλεσμα στις νέες και νέους της τάξης μας, στους νέους γονείς.

Για να σταματήσει να χειροτερεύει η ζωή η δική σας, των παιδιών σας πρωτοστατήστε στην οργάνωση του ταξικού εργατικού κινήματος.

Ναι, ο αγώνας μπορεί να είναι αποτελεσματικός

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Μπορεί να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας; Εμείς απαντάμε ναι!

Οταν όλοι συμμετέχουμε στις Γενικές Συνελεύσεις, συμβάλλουμε ώστε να προωθηθούν οι αποφάσεις που παίρνουμε.

Οταν μαζί με τους άλλους συναδέλφους συναντηθούμε την ώρα της απεργίας.

Οταν περιφρουρήσουμε την απεργία μας.

Οταν συμβάλλουμε να αναπτυχθεί πάλη για κάθε πρόβλημα. Θα μας δώσει δύναμη αυτό.

Αλλά αυτό δε φτάνει. Ο αγώνας πρέπει να έχει αιτήματα που υπηρετούν τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Πρέπει να στρέφεται κατά της πλουτοκρατίας και της αντιλαϊκής πολιτικής, κατά των διαχειριστών του συστήματος, ανεξάρτητα από την ταμπέλα που έχει. Ωστε κάθε αγώνα - είτε είναι απεργία, διαδήλωση, αρχαιρεσίες - να τον καταλαβαίνουμε σαν μέρος ενός πολιτικού, ταξικού πολέμου, από τον οποίο πρέπει να βγει νικήτρια η εργατική τάξη, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτόν τον αγώνα δεν υπάρχουν εργάτες και εργάτριες μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Ολοι σαν μια γροθιά, ανεξάρτητα από τις χτεσινές τους πολιτικές και συνδικαλιστικές τους εντάξεις, πρέπει να ενωθούμε. Ενότητα της εργατικής τάξης απέναντι στο συνασπισμένο κεφάλαιο. Αγώνας ενιαίος για έξοδο από την κρίση προς όφελός του λαού και όχι για να σωθεί η κερδοφορία των καπιταλιστών. Αγώνας για έξοδο από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Σε αυτόν τον αγώνα δεν υπάρχουν ανεξάρτητοι, ανένταχτοι. Δεν μπορεί κανένας να πατάει σε δυο βάρκες: "Οχι στο Ευρώ, αλλά Ναι στην ΕΕ", "Οχι στο μνημόνιο, αλλά ζήτω οι υγιείς επιχειρηματίες", "Οχι στη Γερμανία, αλλά ζήτω η ΕΕ"... 'Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Αλλη επιλογή δεν υπάρχει.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας με προοπτική. Ενα κίνημα οργανωμένο παντού, που όχι μόνο θα αποκρούει την επιθετικότητα του κεφαλαίου, αλλά κίνημα που θα ανατρέψει τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος. Κίνημα όπου θα συμβάλλει η εργατική τάξη να απορρίπτει τα κηρύγματα για να βάλει πλάτη να ξελασπώσει το καπιταλιστικό σύστημα με μια νέα κυβέρνηση.

Που δεν θα υποκύπτει σε εκβιασμούς είτε με την απειλή της πείνας, είτε ζωή με 300 ευρώ, είτε με το βούρδουλα...

Κίνημα αποφασισμένο να τραβήξει μπροστά χωρίς ταλαντεύσεις.

Κίνημα διεθνιστικό που θα στέκεται αλληλέγγυο στους αγώνες όλης της εργατικής τάξης ανεξάρτητα από θρησκεία, φύλο, εθνικότητα. Το ΠΑΜΕ βρίσκεται με όλες του τις δυνάμεις κοντά στους μετανάστες, όπου και αν εργάζονται, είτε στα εργοστάσια, είτε στις βιοτεχνίες, είτε στα χωράφια. Η πρόσφατη δολοφονική επίθεση ενάντια στους εργάτες γης στη Μανωλάδα απέδειξε ότι οι μεγαλοϊδιοκτήτες μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζουν την ίδια τη ζωή των εργατών. Είναι μια αναγκαιότητα η οργάνωσή τους και η κοινή πορεία και στάση με τους Ελληνες εργάτες.

Εκφράζουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στους εργάτες του εργοστασίου της ΠΕΖΟ στο Ολνέ της Γαλλίας που αποφάσισαν, τη Δευτέρα 29/4, να συνεχιστεί η απεργία τους, που μπαίνει στη 15η βδομάδα της! Οι εργάτες δεν πτοήθηκαν από την τυπική επικύρωση, την ίδια μέρα, του σχεδίου αναδιάρθρωσης της εταιρείας από τους εκπροσώπους της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνδικάτων της επιχείρησης που προβλέπει 8.000 απολύσεις.

18 εκπρόσωποι των συνδικάτων ψήφισαν το σχέδιο της εταιρείας. 2 ψήφισαν κατά.

Ενας από τους εκπρόσωπους συνδικάτου που υπερψήφισε το σχέδιο σημείωσε ότι: «Η λογική επικράτησε της παρόρμησης».Δηλαδή οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων είναι παρορμήσεις...

Παραθέτουμε αυτούσια την απάντηση ενός εργάτη του εργοστασίου:

Είμαι 38 χρόνια σ' αυτή τη δουλειά. Εχω ζήσει τα γεγονότα του 1982, του 1984, γνώρισα το "σοσιαλισμό" του Μιτεράν, την πολιτική της κυβέρνησης (Σιράκ) το 2004, όπου υπήρχε ακόμα ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης (απολύσεις κλπ.) και την απεργία του 2005, του 2007, του 2013. Εζησα το άνοιγμα του εργοστασίου και θα ζήσω και το κλείσιμό του». Τι άλλο έχω να χάσω;

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας για το δικό μας δρόμο ανάπτυξης όπου η εργατική τάξη θα είναι κυρίαρχος της οικονομίας και της εξουσίας. Δεν θα υπάρχει ανεργία, δεν θα υπάρχουν Μανωλάδες».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ