Οι άθλιες συνθήκες εργασίας, η μηδενική αξία της ανθρώπινης ζωής, η εξαθλίωση και η πάγια αδιαφορία των κρατικών αρχών, που επιτρέπουν και καλύπτουν επί σειρά ετών εργοδοτικά εγκλήματα στο Μπαγκλαντές, έναν από τους παραδείσους του φασόν, ήρθαν στην επικαιρότητα, για ακόμα μία φορά, μετά την κατάρρευση οκταώροφου κτιρίου, στα περίχωρα της Ντάκα, την περασμένη βδομάδα, στο οποίο στεγάζονταν πέντε εργοστάσια ρούχων. Το ως τώρα αποτέλεσμα: οι 304 καταμετρημένοι νεκροί, 372 δηλωμένοι αγνοούμενοι και οι περισσότεροι από 1.000 τραυματίες. Στο κτίριο λέγεται ότι την στιγμή της κατάρρευσης υπήρχαν περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι, και είναι αμφίβολο, αν θα μαθευτεί ποτέ ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων.

Το νέο εργοδοτικό έγκλημα έρχεται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο αντίστοιχων περιστατικών στο Μπαγκλαντές, με συνένοχη την κυβέρνηση της χώρας και πάντα τα ίδια θύματα, εργαζόμενους, που η ζωή τους υπολογίζεται λιγότερο από ό,τι μία μπλούζα δύο δολαρίων. Μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι υπήρχαν προειδοποιήσεις για τις παραλείψεις, ρωγμές στους τοίχους, μέρες πριν, οι οποίες αυξάνονταν. Οι εργαζόμενοι εξέφραζαν ανησυχίες και οι διευθυντές των κάτεργων διαβεβεβαιώνοντας ότι το κτίριο είναι ασφαλές, τους υποχρέωναν να πάνε για δουλειά.

Η νέα τραγωδία στο κτίριο Ράνα Πλάζα πυροδότησε μαζικές κινητοποιήσεις εργαζομένων στα κάτεργα του φασόν, που απαιτούν να μπει τέλος στα εγκλήματα εναντίον τους, που έχουν την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης, για να πάρουν απάντηση άγριας καταστολής από τις αστυνομικές δυνάμεις, που είχαν εντολή να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση του Μπαγκλαντές δήλωνε «συγκλονισμένη» από το συμβάν, δίνοντας υποσχέσεις τιμωρίας των υπευθύνων, που μέχρι στιγμής παραμένουν ασύλληπτοι και λήψης μέτρων για να μην επαναληφθεί, όπως άλλωστε γίνεται κάθε φορά...

Το Μπαγκλαντές έχει εκατοντάδες «Ράνα Πλάζα» που λειτουργούν χωρίς κανόνες και όταν οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια του φασόν εξεγείρονται, οι εργοδότες κλείνουν τις μονάδες παραγωγής, εκβιάζοντας τους εργάτες και κυρίως το κράτος, που κερδίζει εκατομμύρια, απαιτώντας εγγυήσεις ότι δεν θα υπάρχουν απεργιακές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις, προκειμένου τα σκανδαλώδη προνόμιά τους να συνεχίζονται επ' αόριστον. Οι εργαζόμενοι στα κάτεργα του φασόν στο Μπαγκλαντές, στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες και παιδιά και αριθμούν περισσότερους από 4,5 εκατομμύρια. Οι μισθοί είναι εξευτελιστικοί και οι ώρες εργασίας φτάνουν τις 16 ώρες τη μέρα, έξι μέρες τη βδομάδα, ενώ για να εξασφαλιστεί ότι δε θα υπάρξουν απώλειες στην παραγωγή, οι εργαζόμενοι δουλεύουν ακόμα και δεμένοι με αλυσίδες.

Το 2012 έγιναν κινητοποιήσεις με τους εργάτες να ζητούν αύξηση του μισθού τους στα 150 τάκα (1,83 δολάρια) από 100 τάκα για την παραγωγή μιας μπλούζας, για να λάβουν απάντηση ότι δε συμφέρουν τα αιτήματά τους, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές επιπτώσεις στην «επιβίωση» των επιχειρήσεων, που δε θα μπορέσουν να σηκώσουν το βάρος των αυξήσεων, οδηγώντας αρκετές σε κλείσιμο...

Οι εκβιασμοί βασίζονται, όπως είναι φυσικό, στο ότι ο λαός της χώρας ζει στην απόλυτη εξαθλίωση, καθώς ποσοστό μεγαλύτερο του 33,6% σε σύνολο 162 εκατομμυρίων κατοίκων, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ εταιρείες, όπως η «Marks and Spencer», «H&M», «Carrefour», «Gap» και δεκάδες κολοσσοί σπεύδουν να το εκμεταλλευθούν, πετυχαίνοντας κέρδη πάνω από 120%, με ολόκληρες χώρες να μετατρέπονται σε σύγχρονα σκλαβοπάζαρα και η αξία της ανθρώπινης ζωής να μηδενίζεται στο όνομα του κέρδους.