Με την ευκαιρία της προβολής της ταινίας - ντοκιμαντέρ για τους Ελληνες ριζοσπάστες αγωνιστές των ΗΠΑ στις αρχές του περασμένου αιώνα, που προβάλλεται στους κινηματογράφους με τον τίτλο «Ταξισυνειδησία», αναζητήσαμε και συζητήσαμε με τον αγωνιστή κομμουνιστή Κώστα Λέκκα, που ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και δίνει την αφήγησή του και στην ταινία. Από τη συζήτηση αυτή με τον 94χρονο σήμερα αγωνιστή, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την πλούσια δραστηριότητά του και τη συνεισφορά του στο κίνημα.

--Πώς βρεθήκατε στην Αμερική και ποια η συμμετοχή σας στο κίνημα;

-- Προέρχομαι από οικογένεια μεταναστών Ελλήνων και έχω γεννηθεί στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια πήγαμε στην Ελλάδα, όπου η οικογένειά μου συμμετείχε στο κίνημα και εγώ επίσης, μαζί με πολλούς άλλους της γενιάς μου, στην τιμημένη ΕΑΜική Αντίσταση. Υπηρέτησα στον ΕΛΑΣ για δυόμισι χρόνια στην περιοχή του Ταΰγετου και του Πάρνωνα. Αργότερα αποφάσισα να γυρίσω στην Αμερική, και ως Αμερικανός πολίτης οι αμερικανικές αρχές δεν μπορούσαν να με εμποδίσουν να επαναπατριστώ παρόλο που είχα ένα φάκελο να! στην Ασφάλεια και στο υπουργείο Εσωτερικών ως κομμουνιστής. Εφτασα στη Νέα Υόρκη το Φλεβάρη του 1954. Εδώ υπήρχε το «Ελληνοαμερικανικό Βήμα», η εφημερίδα των Ελλήνων μεταναστών με προοδευτική κατεύθυνση. Εδώ βρήκα τον Χρήστο Νικολόπουλο, που ήταν υπεύθυνος της εφημερίδας. Ηταν η περίοδος του έντονου αντικομμουνισμού, του Μακάρθι και γίνονταν απελάσεις για την κομμουνιστική δράση, όπως η περίπτωση του σπουδαίου συντρόφου μας Νίκου Καλούδη και πολλών άλλων.

-- Οι αναφορές που γίνονται στην ταινία αφορούν κυρίως την περίοδο μέχρι τη δεκαετία του '50 και ειδικά το κλίμα της περιόδου που οι Ελληνες εργάτες συμμετείχαν ενεργά στο ΚΚ ΗΠΑ, που είχε μεγάλη εκτίμηση στην εργατική τάξη και οργάνωνε τον αγώνα της. Πώς ερχόταν αυτός ο απόηχος σε εσάς;

-- Ηταν πολύ ισχυρές οι μνήμες από την «Ενωση του Σπάρτακου», που ήταν μια ταξική συνδικαλιστική ένωση των Ελλήνων εργατών. Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Γκας Χολ, τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ ΗΠΑ πριν φυλακιστεί και βοηθούσα πάντα το κόμμα. Μετά φτιάξαμε στην Αστόρια μια ομάδα και από τα νέα παιδιά που ερχόντουσαν μετανάστες. Δυστυχώς, μετά, το ΚΚ ΗΠΑ τράβηξε δεξιά, και με τον τρόπο τους διαλύσανε αυτή την ομάδα και άλλες ομάδες Ελλήνων κομμουνιστών σε άλλες πόλεις. Αργότερα είχα κάνει πρόεδρος στην «Ελληνοαμερικανική Δράση» και συμμετείχα ενεργά στην οργάνωση «Δημοκρατία» κατά την περίοδο της αντιδικτατορικής πάλης. Τότε είχαμε αναλάβει και τη στήριξη οικογενειών που είχαν ανθρώπους τους στην εξορία.

Δυστυχώς, εδώ και χρόνια δε βλέπω τίποτα να κινείται για την ταξική οργάνωση των εργατών, είναι διαλυμένα σχεδόν τα πάντα, και το ΚΚ ΗΠΑ έχει κάνει μεγάλη στροφή συμβιβασμού με το σύστημα. Εγώ είμαι 94 χρόνων και κρατάω γιατί έχω το πιστεύω μου, την ιδεολογία μου. Και θέλω να ζήσω περισσότερα χρόνια για να δω να γκρεμίζεται αυτό το βάρβαρο σύστημα που λέγεται καπιταλισμός και ιμπεριαλισμός. Εύχομαι στο Κόμμα μας, το ΚΚΕ, να κρατάει πάντα γερά τη σημαία του αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.