Σύντροφοι, καταθέτω μία άποψη στον προσυνεδριακό διάλογο αφού έχει ανάψει κουβέντα από διαφόρους «όψιμους», αλλά και ειλικρινείς φίλους του Κόμματος. Κριτικάρουν απόψεις από τους στόχους που βάζει το Κόμμα, το πρόγραμμά του, μέχρι και το καταστατικό του. Απόψεις για σεχταρισμό, ανεδαφικότητας σήμερα των στόχων κ.λπ.!

Η εμπειρία μου δείχνει πως οι Θέσεις του Συνεδρίου όχι απλά βαδίζουν στο σωστό δρόμο ο οποίος, ναι, είναι δύσκολος, αλλά είναι μονόδρομος για τους εργάτες.

Να αναφερθώ σε παράδειγμα της δράσης μας. Οταν πριν κάνα - δύο χρόνια τέθηκε επιτακτικά το ζήτημα δουλειά στην εργατική τάξη και δη στα εργοστάσια μπορώ να πω μου ήρθε κάπως βαρύ. Εξορμήσεις στη ΒΙΠΕ Πρέβεζας, περιφρουρήσεις στις 5 τα χαράματα στο κρύο, αστυνομικός κλοιός στις περιφρουρήσεις κ.λπ.

Στην περιφρούρηση της απεργίας στις 19 Οκτώβρη 2011 σε ένα εργοστάσιο κοντέψαμε μέσα στο κρύο να πιαστούμε στα χέρια με τους εργαζόμενους αφού νόμιζαν πως πάμε να κλείσουμε το εργοστάσιο και να τους πάρουμε τις δουλειές!

Στη συνέχεια, όμως, με παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ και του Κόμματος στη ΒΙΠΕ, με εξορμήσεις και κουβέντα με τους εργαζόμενους στην πύλη του εργοστασίου, σε αντιπαράθεση με τα τσιράκια της εργοδοσίας, καταφέραμε να πιάσουμε επαφές, να μάθουμε πώς σκέφτονται, πώς μας βλέπουν ως ΚΚΕ και ΠΑΜΕ. Μάθαμε πως πολλοί από αυτούς από ένα σημείο και μετά μας έβλεπαν σαν ελπίδα, σαν ένα εμπόδιο να μην παρθούν άλλα μέτρα εξαθλίωσης στο εργοστάσιο, σαν αποκούμπι, άσχετα αν δεν είχαν φτάσει σε σημείο να ξεφοβηθούν και να έρθουν στο πλάι μας έξω από την πύλη.

Μάθαμε πως ο καπιταλιστής στο εργοστάσιο τούς έχει με τον κατώτερο μισθό, χωρίς βαρέα ανθυγιεινά, με μηνιάτικες και διμηνιαίες συμβάσεις, να δουλεύουν έως 24 ώρες αν χρειαστεί να βγει η παραγωγή, σε θερμοκρασίες το καλοκαίρι πάνω από 40 βαθμούς και με μείον το χειμώνα, χωρίς καμία προφύλαξη. Βλέπαμε στην πύλη του εργοστασίου εργάτες να μην μπορούν να περπατήσουν από την κούραση στο σχόλασμα.

Ο καπιταλιστής πατάει στο ότι για τους εργάτες και τις εργάτριες είναι ο μοναδικός μισθός στην οικογένεια και με αυτόν προσπαθούν να τη ζήσουν. Πως είναι άνθρωποι με μηδενική εμπειρία από συνδικαλισμό και διεκδίκηση δικαιωμάτων, πως χωρίς την αφύπνιση του ΠΑΜΕ είναι εύπλαστη μάζα στα χέρια του.

Και μπαίνει το ερώτημα, μπορείς να πας σε αυτό το εργοστάσιο και να πεις στον εργάτη και την εργάτρια, κάνε υπομονή, μία κυβέρνηση της αριστεράς ή μία καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού είναι η διέξοδος και ίσως κάποτε θα κουβεντιάσουμε για κάτι που το λένε σοσιαλισμό - κομμουνισμό!

Δεν μπορείς! Να είμαστε καθαροί, γιατί έτσι δεν διαφοροποιείσαι σε τίποτα από τους απολογητές του καπιταλισμού! Ο εργάτης πώς να πιστέψει συνειδητά σε μία διέξοδο που του προτείνεις όταν σε αυτή χωράει και ο ίδιος, ο εκμεταλλευόμενος αλλά και ο καπιταλιστής, αυτός που σήμερα τον εκμεταλλεύεται και τον εξαθλιώνει; Μία προοπτική που θα έχει πάντα σκυμμένο το κεφάλι φοβισμένος και το αφεντικό με το βούρδουλα να τον απειλεί! Και λίγο εκμετάλλευση και λίγο σοσιαλισμό δηλαδή!

Αν προτείνεις μία τέτοια διέξοδο είναι σαν να τους κοροϊδεύεις, και το Κόμμα δεν κοροϊδεύει το λαό. Την προοπτική της υποταγής δεν μπορεί να τη δίνει ένα κομμουνιστικό κόμμα και δη το ΚΚΕ. Με την ιστορία, τους αγώνες και τις θυσίες των μελών και των φίλων του. Αν κάποιος θέλει να κοροϊδέψει τους εργάτες και να τους πουλήσει χίμαιρες περί ανθρώπων πάνω από τα κέρδη, περί υγιούς επιχειρηματικότητας, τότε μάλλον μιλάει για άλλο κόμμα και όχι για το ΚΚΕ. Οι καλοπροαίρετοι που κάνουν κριτική στις θέσεις του Κόμματος καλό θα ήταν στις επόμενες απεργίες να κάνουν μία βόλτα από τα εργοστάσια μαζί με τα μέλη του ΚΚΕ, τους συναγωνιστές του ΠΑΜΕ για να βγάλουν συμπεράσματα (θα «κουμπώνουν» με τις θέσεις)! Οσο για τους κακοπροαίρετους, τι να πω ενώ ούτε καν ξέρουν κατά πού πέφτει η ΒΙΠΕ της πόλης τους, προσπαθούν να μας επιβάλουν τι να κουβεντιάζουμε με την εργατική τάξη. Δε θα τους περάσει!

Η δουλειά στα εργοστάσια εδώ στην Πρέβεζα άλλαξε την οπτική μας για το πώς βλέπουμε τον περίγυρο, την εργατική τάξη, πώς πρέπει να δουλεύουμε μαζί της, τι εξυπηρετεί η στόχευση στο χώρο των βιομηχανικών εργατών. Μας έδωσε να καταλάβουμε ότι χωρίς το προλεταριάτο δεν υπάρχει χαΐρι αλλά και με τους καπιταλιστές μπάστακες το ίδιο!

Με τέτοιο προσανατολισμό, δηλαδή ενότητα στη λύση και όχι στο πρόβλημα, μας ακολούθησε περισσότερος κόσμος στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις. Κουβεντιάσαμε με μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων για την άλλη εξουσία που σήμερα διεκδικούμε. Διαμορφώσαμε άποψη ότι δεν μπορούμε να πηγαίνουμε στο σωματείο, στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου να αντιπαρατιθέμαστε με τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες και τους οπορτουνιστές χωρίς να μπορούμε να συνδέουμε την κρίση με την ανατροπή της εξουσίας αυτών που τη δημιουργούν. Πως ακόμα και το μικρότερο δικαίωμα να κατακτήσουμε ο καπιταλισμός θα το πάρει πίσω διπλά και τρίδιπλα. Πως δεν μπορούμε να κουβεντιάζουμε για δικαιώματα των εργατών χωρίς να το συνδέουμε με την προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης.

Τέτοιες εμπειρίες συνέλεξε η ΚΕ και συνέταξε τις Θέσεις. Γι' αυτό θεωρώ ότι οι Θέσεις του Συνεδρίου, αλλά και τα ντοκουμέντα που θα βγουν από αυτό είναι το επιστέγασμα μιας μακριάς και κοπιώδους διαδικασίας εξέλιξης για το Κόμμα. Κύρια των Συνεδρίων από το 15ο έως σήμερα, των συνδιασκέψεων για τη νεολαία και την εργατική τάξη και βέβαια του 2ου τόμου του δοκιμίου της Ιστορίας του Κόμματος. Οι Θέσεις είναι το αποκρυστάλλωμα της εμπειρίας του Κόμματος, που πατάει διαλεκτικά στο Μαρξισμό - Λενινισμό και την προσφέρει στην εργατική τάξη. Για να πορευθεί στο δρόμο του αγώνα, χωρίς παρεκκλίσεις που θα την οδηγήσουν σε αδιέξοδους μονόδρομους καπιταλιστικής διαχείρισης. Οι Θέσεις για να γίνουν καλύτερα κατανοητές πρέπει να διαβαστούν σαν ενιαίο κείμενο (απολογισμός-πρόγραμμα-καταστατικό) που προετοιμάζει επαναστάτες.

Και κάτι τελευταίο, το ότι σήμερα επιδιώκει το ΚΚΕ να κουβεντιαστούν οι Θέσεις πλατιά με όλη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της είναι ένα δείγμα της δημοκρατίας που διαπνέει τη λειτουργία του Κόμματος. Σημαντικό είναι ότι λέει άποψη για τις Θέσεις όποιος ενδιαφέρεται για το Κόμμα. Γι' αυτό τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος θα πρέπει μέχρι το συνέδριο να διαδώσουν τις Θέσεις όσο πλατύτερα γίνεται και βέβαια τα ντοκουμέντα του Συνεδρίου ακόμα πλατύτερα.