Ο Ενεργειακός Χάρτης Πορείας για το 2050 της ΕΕ αποδεικνύει ότι κριτήριο της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ είναι η κερδοφορία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε βάρος των λαών. Στον ενεργειακό τομέα οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο επίπεδο των σχέσεων ΕΕ - Ρωσίας, αλλά και μεταξύ ανταγωνιστικών ευρωατλαντικών σχεδίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ. Η σχεδιαζόμενη παρέμβαση της ΕΕ στην έρευνα υδρογονανθράκων σε Μεσόγειο και Εύξεινο Πόντο, καθώς και σε ζητήματα οριοθέτησης των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στην περιοχή, περιπλέκει το επικίνδυνο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Η συγκυβέρνηση, με τη θέση της περί ευρωπαϊκής ΑΟΖ, και ο ΣΥΡΙΖΑ που αφήνει στο απυρόβλητο τις πιέσεις των ΗΠΑ, δεσμεύονται μέσα σ' αυτό το επικίνδυνο για τους λαούς φιλομονοπωλιακό πλαίσιο χάραξης της ενεργειακής πολιτικής. Οι διαφορές τους αφορούν τους όρους διαπραγμάτευσης λαϊκών και κυριαρχικών δικαιωμάτων.