Συζήτηση για τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος διοργάνωσε τη Δευτέρα το βράδυ στο θέατρο «Προσκήνιο» η Αχτίδα Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής, με κεντρικό ομιλητή τον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η συνάντηση αυτή, στην οποία ανταποκρίθηκαν πολλοί καλλιτέχνες, ανέδειξε το μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει για την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, την ανάγκη η Λαϊκή Συμμαχία που χτίζεται από σήμερα να γίνει κυρίαρχη. Αυτό εκφράστηκε και με την πλούσια συζήτηση που ακολούθησε.

Αναφέρουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την εισηγητική παρέμβαση του Ν. Σοφιανού:

«Με τις Θέσεις η ΚΕ του ΚΚΕ δούλεψε, εκσυγχρόνισε και επεξεργάστηκε το Πρόγραμμά του. Βασικά σημεία του Προγράμματός μας έχουν απαντηθεί εδώ και 16 χρόνια με το Πρόγραμμα που αποφάσισε το 15ο Συνέδριο. Η συμβολή του 15ου Συνεδρίου είναι ιστορική αν αναλογιστούμε το χρονικό διάστημα που έγινε. Πέντε χρόνια μόλις μετά τις ανατροπές, από την ανασυγκρότηση των κομματικών δυνάμεων από την κρίση του '90 - '91. Είναι καθοριστική η συμβολή του 15ου Συνεδρίου γιατί ξεκαθάρισε κρίσιμα προβλήματα τα οποία ταλανίζουν και σήμερα το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Ξεκαθάρισε το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα, ως σοσιαλιστικής. Ξεκαθάρισε τις κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης. Ξεκαθάρισε και έδωσε τέλος στη λογική που κυριάρχησε τις προηγούμενες δεκαετίες, με συνέπειες στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και στο δικό μας φυσικά κόμμα, της λογικής του ενδιάμεσου σταδίου, της ενδιάμεσης εξουσίας ανάμεσα στην αστική και στη σοσιαλιστική. Διαμόρφωσε τη γραμμή συσπείρωσης, την κοινωνική συμμαχία, στην οποία μπορούν να συμμετέχουν και πολιτικές δυνάμεις που θα προκύψουν με κατεύθυνση της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Εννοώντας από τότε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι πάνω απ' όλα και πρώτα' απ' όλα οικονομία. Είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός στο ανώτερο στάδιό του. Η συμβολή λοιπόν του Προγράμματος που είχαμε είναι μεγάλη και είναι η βάση για το Πρόγραμμα, το οποίο εκσυγχρονίζει και παρουσιάζει η ΚΕ για το 19ο Συνέδριο».

Σε άλλο σημείο ο ομιλητής αναφέρθηκε στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός μας και σημείωσε: «Χρειάζεται να επιμείνουμε να αναδείξουμε ότι η σκληρή καθημερινότητα που έχει ο λαός μας, οι συνέπειες τις οποίες πληρώνει καθημερινά καθορίζονται από ένα πλαίσιο, το οποίο έχει διαμορφώσει το σύνολο των πολιτικών επιλογών ως τώρα. Καθορίζονται από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, από το χρέος, από την οικονομία του κεφαλαίου. Δεν υπάρχει πολιτική επιλογή έξω από αυτά τα όρια. Και δεν είναι τυχαίο που αυτούς τους τρεις πυλώνες - και εύστοχα σαν Κόμμα κωδικοποιήσαμε την αντίθεσή μας στην ΕΕ προβάλλοντας τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση του πλούτου, δηλαδή τη σύγκρουση με την οικονομία του κεφαλαίου, με την οικονομία της αγοράς, με τον καπιταλισμό, γιατί αυτά καθορίζουν το σύνολο των μέτρων και των πολιτικών που παίρνονται. Και γιατί οι συνταγές διαχείρισης που ακούγονται με τη μια ή την άλλη εκδοχή κινούνται σε αυτά τα πλαίσια. Είναι συνταγές εντός των τειχών. Πρέπει λοιπόν να βγούμε έξω από τα τείχη. Ρήξη και ανατροπή σημαίνει σύγκρουση με αυτά τα τείχη. Διαχείριση φιλολαϊκή εντός αυτών των τειχών δεν υπάρχει. Και σε αυτό είμαστε κάθετοι. Πρέπει να ταρακουνήσουμε έναν κόσμο με αυτή μας την αποφασιστικότητα, την επιμονή, ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση εντός των τειχών».

Αφού αναφέρθηκε και στη διεθνή αρνητική πείρα της συμμετοχής ΚΚ σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης σημείωσε: «Από το 15ο Συνέδριο έχει ξεκαθαριστεί η θέση του Κόμματος απέναντι σε αστικές κυβερνήσεις είτε σε περιόδους κρίσης είτε αναιμικής ανάκαμψης. Ηρθε στην επικαιρότητα και με ένταση στην περίοδο των δύο εκλογικών αναμετρήσεων. Γιατί δημιουργήθηκε η ελπίδα σε τμήματα του λαού μας ότι "μπορούμε να ξεμπερδέψουμε με αυτούς που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια. Οτι μπορεί, πάντα εντός του συστήματος, να υπάρξει μια άλλη κυβέρνηση που τουλάχιστον θα βάλει φρένο στον κατήφορο".

Η άρνησή μας και η εκλαΐκευση αυτής μας της θέσης δεμένη με την προβολή της δικής μας πρότασης εξουσίας είναι επένδυση για το παρόν και το μέλλον του λαϊκού κινήματος, της εργατικής τάξης, στο στόχο της να κατακτήσει την ιστορική της αποστολή. Είναι επένδυση να μη δημιουργήσεις αυταπάτες στο λαό ότι μπορείς, χωρίς να ανατρέψεις τα δεδομένα, να τα διαχειριστείς φιλολαϊκά. Γιατί το θέμα δεν είναι να διαχειριστείς την ανεργία. Το θέμα είναι να την καταργήσεις».

Και ο Ν. Σοφιανός κατέληξε: «Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ ξεκινάει σήμερα με την ανασύνταξη του κινήματος, στους σημερινούς αγώνες. Ξεκινάει με τη Λαϊκή Συμμαχία. Είναι αναπόσπαστα δεμένη. Σήμερα πρέπει να δημιουργήσουμε και στο έδαφος που έχουμε καλλιεργήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια τους όρους και τις προϋποθέσεις. Και έχει σημασία να αναδειχθεί αυτή η κοπιαστική καθημερινή δουλειά της δράσης που αναδείχνει τον κομμουνιστή σε οργανωτή, σε εκλαϊκευτή, σε αυτόν ο οποίος μπαίνει μπροστά, τον εμπιστεύονται τμήματα του λαού μας, τον εμπιστεύονται οι μάζες. Και να αποκτήσουμε ένα ανώτερο επίπεδο ικανότητας οργάνωσης του κόσμου. Κινητοποίησης του κόσμου. Εκλαΐκευσης προπαγάνδισης στον κόσμο. Να πρωτοστατήσουμε στη διαπάλη που στοχεύει και στο μυαλό και στην τσέπη και στο συναίσθημα. Να κατακτήσουμε δηλαδή την ικανότητα σήμερα, σε αυτές τις συνθήκες που υπάρχει απελπισία, ανέχεια, απογοήτευση, ισοπέδωση, αλλά και οργή και αγανάκτηση και ψήγματα ριζοσπαστισμού, σε αυτές τις συνθήκες, δουλεύοντας κόντρα στο ρεύμα, δουλεύοντας με έναν αρνητικό πολιτικό συσχετισμό, να φανεί στην πράξη η δυνατότητα που έχει ο λαός μας να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, να γίνει κυρίαρχη τάξη στη χώρα μας η εργατική, να δημιουργήσει τους όρους της αντεπίθεσης, της αναζωογόνησης, της αυτοπεποίθησης ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Να περάσει στην εργατική τάξη το μήνυμα ότι μπορεί να κάνει νόμο το δίκιο της».