ΠΑΡΙΣΙ.--

Αντισυνταγματικό έκρινε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλλίας το μέτρο της επιβολής φορολόγησης με συντελεστή 75% στα εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, χαρακτηρίζοντάς το «άδικο» και «άνισο»! Μάλιστα, το Δικαστήριο επικαλείται την περίπτωση ζευγαριού όπου ο ένας σύζυγος έχει εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, ενώ ο άλλος σύζυγος μπορεί να έχει πολύ χαμηλότερα ή και καθόλου εισοδήματα, και θα αδικηθεί (!) σε σχέση με ένα άλλο ζευγάρι όπου και οι δύο έχουν πολύ υψηλά εισοδήματα, αλλά δεν ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο ευρώ και κανένας από τους δύο δεν θα φορολογηθεί με 75%.

Πίσω από αυτούς τους δήθεν νομικούς ελιγμούς, κρύβεται και η πομφόλυγα που χρησιμοποίησε ο Ολάντ και την υιοθέτησαν αμέσως πάσης φύσεως οπορτουνιστές διαχειριστές τύπου ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας. Μάλιστα ο υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί είπε ανοιχτά ότι η μη εφαρμογή του μέτρου θα έχει σημάνει 300 - 500 εκατομμύρια ευρώ, σε έναν προϋπολογισμό που αγγίζει και ξεπερνά τα δεκάδες δισ. σε περικοπές και φυσικά το βάρος πέφτει στα πλατιά λαϊκά στρώματα και όχι στους λίγους πλουσίους (σε 1.500 υπολόγιζαν τους υπερεκατομμυριούχους).

Απόδειξη ότι ο προϋπολογισμός έχει ήδη κατανείμει την πλειονότητα των βαρών στο γαλλικό λαό με «εξοικονόμηση» 36,9 δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία θα προέρχονται, κατά κύριο λόγο, από φορολογία και από κατάργηση ποικίλων φοροαπαλλαγών, αλλά και από περικοπές στις δημόσιες δαπάνες παντός είδους. Επίσης, προβλέπει αύξηση στη φορολόγηση των μερισμάτων και των μετοχών, αλλά το βάρος καλούνται να σηκώσουν κυρίως τα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια (μικρομεσαίοι και κυρίως εργαζόμενοι). Και αυτό γιατί καταργείται η φοροαπαλλαγή για τους τόκους των δανείων, ενώ εισήχθη ως πλαφόν στις όποιες φοροαπαλλαγές το ετήσιο εισόδημα ανά νοικοκυριό των 10.000 ευρώ, δηλαδή κάτω από το όριο της φτώχειας. Πάνω από αυτό χάνεται κάθε φοροαπαλλαγή, που σημαίνει γενικευμένη φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων.

Επιπλέον περιλαμβάνει εισφορά της τάξης του 0,15% σε όλες ανεξαιρέτως τις συντάξεις, μέτρο που επίσης πλήττει κυρίως τα λαϊκά στρώματα. Προβλέπει, ακόμα, το «πάγωμα» των δημοσίων δαπανών μέχρι νεωτέρας. Και όλα αυτά όταν η επίσημη ανεργία ξεπέρασε το 10% και στην πραγματικότητα είναι ακόμα μεγαλύτερη.