Τρίτη 1 Γενάρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Κίνδυνοι» και ελπίδες για τη νέα χρονιά

Γρηγοριάδης Κώστας

«Σημαντικούς κινδύνους πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής» στην Ευρωζώνη, διαβλέπουν οι αναλυτές του τραπεζικού κολοσσού UBS στην έκθεσή τους για το 2013, στην οποία ωστόσο δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους ότι οι κυβερνήσεις των κρατών μελών και τα κέντρα λήψης αποφάσεων της ΕΕ είναι διατεθειμένα να κάνουν «ό,τι χρειαστεί» για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που χρηματοπιστωτικοί οίκοι κάνουν τέτοιες προβλέψεις, προειδοποιώντας περισσότερο τους «πελάτες» τους για ενδεχόμενους κινδύνους πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής. Τέτοιες προβλέψεις επαναλαμβάνονται μονότονα σε όλες τις εκθέσεις διεθνών οίκων και ξένων ΜΜΕ από τότε που ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση, αλλά έχουν διαψευστεί. Οι φόβοι για ανεξέλεγκτη κοινωνική αναταραχή και ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό που εξέφραζαν εξαιτίας της απόλυτης χειρότερευσης του βιοτικού επιπέδου των λαών προκειμένου να σωθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των μονοπωλίων, δεν επαληθεύτηκαν. Αντίθετα φάνηκε ότι τα μέτρα που εξαθλιώνουν τους λαούς περνούν με μικρότερες του αναμενόμενου αντιδράσεις, ενώ οι αγώνες των λαών βρίσκονται σε φανερή αναντιστοιχία με την ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου. Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να αντιληφθεί κάποιος ότι η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να ανατραπεί ούτε πρόκειται να τεθεί σε κίνδυνο η εξουσία των μονοπωλίων, όσο δε διαμορφώνεται ένα αντίπαλο δέος από τα κάτω, μια πανίσχυρη λαϊκή συμμαχία που θα μάχεται για να εμποδίσει τα βάρβαρα μέτρα και ταυτόχρονα θα κατευθύνει την πάλη της στην κατάκτηση της εξουσίας, γκρεμίζοντας την εξουσία του κεφαλαίου και το σάπιο καπιταλιτικό σύστημα. Οι κομμουνιστές, φύση και θέση αισιόδοξοι και με εμπιστοσύνη στις αρετές της εργατικής τάξης και του λαού, πιστεύουν ότι το 2013 μπορεί να είναι χρονιά της λαϊκής χειραφέτησης και αντεπίθεσης. Αυτή είναι πραγματική ελπίδα για μια φιλολαική έξοδο από την κρίση σε ρήξη και ανατροπή με την εξουσία του κεφαλαίου.

Με τέτοιους «φίλους»...

Την «έβγαλε» τελικά την υποχρέωση η ΓΣΕΕ, καθώς με ανακοίνωσή της δηλώνει ότι στηρίζει «τον αγώνα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ)». Για να μην την αδικούμε μάλιστα τις προηγούμενες μέρες είχε εκδώσει άλλη μια ανακοίνωση με την οποία είχε καταγγείλει τις προσπάθειες για κατάργηση της αργίας της Κυριακής.

Και αυτά φτάνουν. Σε δυο ανακοινώσεις εξαντλείται η «αντίδραση» της ΓΣΕΕ γύρω από τη νέα σαρωτική επίθεση που εξαπολύουν τα μονοπώλια και η τρικομματική συγκυβέρνηση σε βάρος και των εναπομεινάντων δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τη ΓΣΕΕ που μαζί με την πλειοψηφία της κλαδικής Ομοσπονδίας είχαν συμφωνήσει, μετά από «διάλογο» με την κυβέρνηση το 1997, στην απελευθέρωση του ωραρίου, (μέχρι 9 το βράδυ καθημερινά και το Σάββατο μέχρι τις 6, το οποίο παράτεινε στη συνέχεια η ΝΔ, κλπ.), όταν οι εργαζόμενοι του κλάδου έδιναν για μήνες μάχη ενάντια στην παράταση του ωραρίου. Τουλάχιστον «χλιαρή» για να μην πούμε κάλπικη η αντίδραση της ΓΣΕΕ.

Αγώνας για την ανατροπή!

Δυσβάσταχτο είναι το οικονομικό κόστος για εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες που, εκτός από τα άλλα χαράτσια και φόρους, καλούνται να πληρώσουν υπέρογκα ποσά στα τέλη κυκλοφορίας.

Χιλιάδες οικογένειες καλούνται να πληρώσουν ποσά από 22 ευρώ έως και 660 ευρώ (!), δηλαδή ένα μηνιάτικο περίπου. Κι αυτό με την απειλή της προσαύξησης 100% στο ποσό που τους αντιστοιχεί σε περίπτωση εκπρόθεσμης πληρωμής.

Ολα αυτά, τη στιγμή που οικογένειες δεν καταφέρνουν να εξασφαλίσουν ούτε τα απαραίτητα για την καθημερινή τους επιβίωση, άνεργοι που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με ένα επίδομα της πείνας ή δίχως αυτό, εργαζόμενοι που βιώνουν τον εφιάλτη της μαύρης εργασίας.

Ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι δεν έχουν άλλο δρόμο από το να εμποδίσουν στην πράξη αυτές τις πολιτικές που τσακίζουν τη ζωή τους - το κεφάλαιο που εξασφαλίζει φοροελαφρύνσεις για τους επιχειρηματίες και τους μονοπωλιακούς ομίλους - και δυστυχία για τους εργαζόμενους που παράγουν τον πλούτο. Χρειάζεται αγώνας που θα δώσει προοπτική στην κατεύθυνση η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να αντανακλούν τη ζωή τους όχι στη μοιρολατρία και στο φόβο αλλά σε σχέδιο για την ανατροπή του κάθε δυνάστη.

Η «ανάπτυξη»

Για το ξεπροβόδισμα της χρονιάς, οι κυβερνώντες επέλεξαν για δόλωμα το «τυράκι» της ανάπτυξης. Μέσα στο 2013, λένε, θα αρχίσει η αναστροφή της εικόνας, ενώ από τα μέσα του χρόνου και μετά, θα υπάρχουν μήνα με το μήνα θετικοί ρυθμοί εξέλιξης του ΑΕΠ της χώρας. Η εκτίμηση στηρίζεται σε μια σειρά παραδοχές, σαν και εκείνες που τα τελευταία χρόνια συνεχώς διαψεύδονται, αλλά ας μη μείνουμε σε αυτό. Ας δεχτούμε ότι ακόμα και κόντρα στις αρνητικές αναλύσεις για την παγκόσμια οικονομία, στην Ελλάδα θα ακολουθηθεί διαφορετική πορεία. Σε μια τέτοια περίπτωση, ζητούμενο είναι τι μπορεί να σημαίνει μια τέτοια εξέλιξη για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας.

Ορισμένοι πιστεύουν ότι μόλις ολοκληρωθεί η φάση της οικονομικής κρίσης, τα πράγματα θα επανέλθουν στο 2008. Ετσι τους μαθαίνει η προπαγάνδα των κυβερνώντων που εφαρμόζουν τα αντιλαϊκά μέτρα, έτσι διαβάζουν τα μνημόνια. Εχουν, δηλαδή, την ψευδαίσθηση ότι η άρχουσα τάξη, αυτοί που διαφεντεύουν το παρόν και το μέλλον μας για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, θα φύγουν από τον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει ενάντια στο λαό, χωρίς λάφυρα. Φαντασιώνονται ότι με την «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται οι διαχειριστές της κρίσης, θα επιστρέψουν ο 13ος και ο 14ος μισθός, θα επανέλθουν στα προ της κρίσης επίπεδα οι μισθοί και οι συντάξεις, θα αλλάξουν τα δεδομένα που κλείνουν τις πόρτες στο δικαίωμα της εργασίας, θα καταργηθούν οι νόμοι που κάνουν άπιαστο όνειρο τη συνταξιοδότηση, θα αυξηθούν τα κρατικά κονδύλια για την Υγεία, την Παιδεία κ.ο.κ. Παραμύθια!

Οι κομμουνιστές το είπαν από την πρώτη στιγμή: Κανένα από τα μέτρα, που πάρθηκαν τα τελευταία χρόνια, δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα. Κανένα από αυτά δεν πρόκειται να παρθεί πίσω, αφού όλα μαζί σαν σύνολο αποσκοπούν στη διαμόρφωση ανταγωνιστικών όρων αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Είναι μέτρα που πάρθηκαν, όχι εξαιτίας της κρίσης, αλλά για να υπάρχουν συνθήκες κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Δηλαδή, η όποια άνοδος του ΑΕΠ μπορεί να προκύψει μέσα στο 2013 - ή όποτε αυτή εμφανιστεί - θα είναι μια άνοδος στηριγμένη στα καθημαγμένα κοινωνικά στρώματα, με θεμέλια τα ερείπια που θα αφήσει πίσω της η τεράστια και πρωτοφανής καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης. «Ανάπτυξη», που θα εμφανίζεται μόνο και εφόσον υπάρχει εξασφαλισμένο επιχειρηματικό κέρδος. Αλλιώς, οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι κυβερνώντες θα κλιμακώνουν το καταστροφικό τους έργο.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία ανάγκη από μια τέτοιου είδους ανάπτυξη. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη, αλλά διαδικασία αύξησης των κερδών και της ισχύος μιας χούφτας ανθρώπων της κοινωνίας. Οι εργαζόμενοι, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, χρειάζονται μια άλλου είδους ανάπτυξη. Εκείνη που θα παίρνει υπόψη της τις ανάγκες της κοινωνίας, που θα θέτει σε λειτουργία τα μέσα παραγωγής όχι για το κέρδος του κηφήνα, αλλά επειδή αυτό υπαγορεύουν οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Η ανάπτυξη για το κοινό όφελος δε βρίσκεται στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό που οδηγεί στον αφανισμό παραγωγικών δυνάμεων, αλλά στην προγραμματισμένη συνεργασία όλων των παραγωγικών δυνάμεων, στη σχεδιοποιημένη αξιοποίηση όλων των πόρων και των εφεδρειών, στην οικονομική ανάπτυξη που αποφασίζεται με γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας και των αναγκών ολόκληρου του λαού. Αλλά αυτό απαιτεί κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Λίστα υποκρισίας και εμπαιγμού

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν έχει κάποια αξία η περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ» αυτή αναμφίβολα βρίσκεται στη χρήση της ως πυροτεχνήματος για τον αποπροσανατολισμό του λαού αλλά και ως κολυμβήθρας του Σιλωάμ για να εξαγνιστεί το αστικό πολιτικό σύστημα για το έγκλημα διαρκείας, που δεν είναι άλλο από την καταλήστευση και την υπερεκμετάλλευση του λαού από τα μονοπώλια. Για πολλοστή φορά αυτές τις μέρες ο λαός βομβαρδίζεται με ανούσιες λεπτομέρειες και γελοία σενάρια για τις διαφορές ανάμεσα στην παλιά και τη φρέσκια λίστα, για το αν και κατά πόσο «πειράχθηκε» η προηγούμενη. Αναμφίβολα πρόκειται για κουρνιαχτό που προκαλείται σκόπιμα. Ομως, αν οι κυβερνώντες και όσοι φιλοδοξούν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη θέλουν να λάμψει η αλήθεια δεν έχουν παρά να κάνουν αμέσως πράξη την πρόταση του ΚΚΕ, να δώσουν δηλαδή αμέσως στη δημοσιότητα τα ονόματα που περιλαμβάνουν και η παλιά και η νέα λίστα, ώστε να διαπιστώσει ο λαός περί τίνος πρόκειται. Ολα τ' άλλα είναι προσχήματα που θέλουν να κρύψουν την αλήθεια αλλά και για να συνεχιστούν τα παιχνίδια εντυπώσεων αλλά και να εξυπηρετηθούν τα σενάρια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος στην κατεύθυνση που έχουν δρομολογήσει με βάση το νέο δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για την ουσία της υπόθεσης, την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων σύμφωνα με τις συνθήκες της ΕΕ και τους νόμους των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αυτή δεν μπορούν να την αγγίξουν και γι' αυτό κοροϊδεύουν το λαό.


Γρηγοριάδης Κώστας

Καταρρέουν οι μύθοι της ανάπτυξης

Γρηγοριάδης Κώστας

Αέρας κοπανιστός αποδεικνύονται οι πανηγυρισμοί και οι προσδοκίες περί «ενίσχυσης της ρευστότητας» που με τη σειρά της θα φέρει ανάκαμψη και νέες θέσεις εργασίας, που είχε καλλιεργήσει όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση, με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό. Φυσικά, η κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά πού θα πάει μέχρι και το τελευταίο ευρώ από τη «σούπερ δόση» των 52,4 δισ. αλλά τη χρησιμοποίησε ως προπαγανδιστικό εργαλείο για να χειραγωγήσει το λαό ώστε να σκύψει το κεφάλι στα εξοντωτικά «προαπαιτούμενα» μέτρα και να στηρίξει ενεργά τις φιλομονοπωλιακές «μεταρρυθμίσεις» που έχουν ψηφιστεί. Ομως, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και σιγά σιγά «αποκαλύπτεται» στην πράξη ότι από τη δόση των 52,4 δισ. μένουν μόνο νέα μέτρα και νέα χρέη για το λαό. Ιδού, λοιπόν, η επικαιροποίηση της κατανομής της δόσης, σύμφωνα με την «Καθημερινή». Εχουμε και λέμε: Στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πάνε 23,2 δισ. ευρώ, στην επαναγορά ελληνικών ομολόγων 11,3 δισ., στην πληρωμή ελληνικών ομολόγων που δεν εντάχθηκαν στο PSI 2,4 δισ, στην εξόφληση της ΕΚΤ για τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει 6,1 δισ., στην εξόφληση εντόκων γραμματίων 3,4 δισ., στην κάλυψη των τόκων 4,6 δισ. Σύνολο 51 δισ. Με άλλα λόγια, το σύνολο σχεδόν της δόσης πάει για τη σωτηρία των τραπεζών και των εγχώριων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων και στους ξένους δανειστές. Η ανάπτυξη, λοιπόν, δεν πρόκειται να έρθει τάχα ανώδυνα από τα δάνεια και την ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά από τους μισθούς πείνας, τις συντάξεις - φιλοδώρημα, την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Είναι ανάπτυξη - κόλαση για το λαό που θωρακίζει την κερδοφορία των μονοπωλίων και αυτήν ακριβώς την αλήθεια επιχειρεί να συσκοτίσει η κυβερνητική προπαγάνδα. Ο φιλολαϊκός δρόμος ανάπτυξης περνάει υποχρεωτικά μέσα από την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, από την κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων, τη μονομερή διαγραφή του χρέους από μια εργατική - λαϊκή εξουσία.

Τάζουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλλίας απέρριψε το νόμο για φορολογικό συντελεστή 75% στα εισοδήματα πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ, που αποτέλεσε και μία απ' τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις του Ολάντ. Παράλληλα, απέρριψε και άλλα δευτερεύοντα μέτρα που εντάσσονται στον προϋπολογισμό του 2013, τα οποία αντιστοιχούν σε δημόσια έσοδα από φόρους ύψους περίπου 300 - 500 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας.

Ποιος στην Ελλάδα έκανε σημαία του το σχετικό νόμο που είχε ψηφίσει τον περασμένο Οκτώβρη το γαλλικό Κοινοβούλιο; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Προκειμένου να προσδώσει αξιοπιστία στις δικές του υποσχέσεις περί φορολόγησης του πλούτου.

Κακά τα ψέματα! Οι «έχοντες» και στη Γαλλία και εδώ και παντού έχουν στη διάθεσή τους ολόκληρο οπλοστάσιο για να προστατεύσουν τα κέρδη και τα πλούτη τους απ' την όποια, και την παραμικρή, «απειλή». Ηδη τις τελευταίες μέρες πολύς ντόρος έγινε για την απόφαση γνωστού Γάλλου ηθοποιού να «μεταναστεύσει» σε κωμόπολη του Βελγίου, στα σύνορα με τη Γαλλία, ακριβώς για να αποφύγει τη φορολογία που προέβλεπε ο νόμος που απέρριψε το Συνταγματικό Δικαστήριο.

Το ίδιο πάνω - κάτω είχε «απειλήσει» και Ελληνας εφοπλιστής όταν προ ολίγου καιρού είχε κληθεί να σχολιάσει τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για επιβολή φορολογίας στο εφοπλιστικό κεφάλαιο που απολαμβάνει σκανδαλώδη φοροασυλία. Η απάντησή του ουσιαστικά ήταν, «αν μας βρει ας μας φορολογήσει».

Ανθρακες ο θησαυρός που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό. Η αστική τάξη έχει τον τρόπο, τις δυνατότητες, τα μέσα να περιφρουρήσει τον πλούτο που κλέβει απ' τους παραγωγούς του. Πολύ περισσότερο που η κλεψιά είναι απόλυτα νομιμοποιημένη και οποιαδήποτε απόπειρα, έστω και για τα μάτια του κόσμου, να της αποσπαστεί ένα ελάχιστο κομμάτι του, σκοντάφτει στις ευρωενωσιακές συνθήκες που περιφρουρούν τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων ως κόρη οφθαλμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την εξουσία τους. Θέτει ως προτεραιότητά του την επαναφορά τους σε συνθήκες ανάπτυξης, κάτι που αυτόματα αναιρεί την όποια δημαγωγική αναφορά σε επιβολή φορολογίας.

Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς επιβεβαιώνεται πως ούτε δεκάρα τσακιστή δεν είναι διατεθειμένα τα μονοπώλια να αποχωριστούν. Τα σπασμένα τα πλήρωνε, τα πληρώνει και θα τα πληρώνει ο λαός. Οποιος κι αν διαχειρίζεται την εξουσία τους. Μέχρι να ανατραπεί. Μέχρι ο λαός που παράγει τον πλούτο να αποφασίσει να τον κάνει δικό του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η ελπίδα στα χέρια του λαού

Η χρονιά που ξεκινάει σήμερα, θα είναι μια δύσκολη χρονιά για το λαό. Ακόμα κι αν οι ρυθμοί ανάπτυξης αντιστραφούν, όπως εν χορώ επιδιώκουν τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα τίποτα δεν έχουν να κερδίσουν. Η ανάπτυξη που τους υπόσχονται είναι για τα μονοπώλια. Οικοδομείται στα ερείπια των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων και τρέφεται από τη διαρκή συρρίκνωσή τους, είτε σε συνθήκες κρίσης, είτε σε περίοδο ανάπτυξης. Σε κάθε περίπτωση, η καπιταλιστική ανάκαμψη θα είναι αναιμική. Σε τίποτα δεν πρόκειται να μετριάσει τις συνέπειες που έχει η κρίση για το λαό και στον κύκλο της θα εκκολαφθεί η επόμενη καπιταλιστική κρίση, πιο βαθιά και πιο άγρια για τα λαϊκά στρώματα.

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης λένε πως ελπίδα για το λαό είναι να ανακάμψει το κεφάλαιο και η ανταγωνιστικότητά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι ελπίδα θα δώσει μια δική του κυβέρνηση, η οποία θα διαπραγματευθεί καλύτερα με τους εταίρους και τους δανειστές, θα πετύχει μια «καλύτερη» τάχα συμφωνία μαζί τους, δηλαδή ένα νέο μνημόνιο. Ανεξάρτητα από τις διαφορές στο μείγμα της διαχείρισης που ο καθένας υπερασπίζεται, οι προτάσεις τους απευθύνονται στα μονοπώλια. Για τη δική τους ανταγωνιστικότητα κόπτονται. Τις δικές τους επενδύσεις θέλουν να προσελκύσουν, επιβεβαιώνοντας ότι υπάρχουν συσσωρευμένα κεφάλαια που περιμένουν πιο αποδοτικούς όρους και μεγαλύτερη κρατική «αβάντα», για να επενδυθούν στην παραγωγή.

Το ΚΚΕ βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Τα άλλα κόμματα λένε ότι για να ευημερήσει ο λαός πρέπει να ανακάμψει η καπιταλιστική κερδοφορία. Το ΚΚΕ λέει ότι όρος για να ζήσει ο λαός καλύτερα, είναι να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, να κάνει δικό του τον πλούτο που παράγει. Ολοι οι άλλοι λένε πως η διέξοδος από την κρίση βρίσκεται στη διαπραγμάτευση με την ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές Ενώσεις. Το ΚΚΕ λέει ότι σωτηρία για το λαό σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ολοι ψάχνουν τρόπους να φορτώσουν το χρέος στο λαό, ολόκληρο ή μέρος του. Το ΚΚΕ λέει πως το χρέος είναι της πλουτοκρατίας και πρέπει να διαγραφεί μονομερώς από μια εξουσία του λαού, που θα καταργήσει την ίδια την πλουτοκρατία.

Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ να συνειδητοποιηθεί η αιτία που γεννά τα λαϊκά προβλήματα και η οποία δεν πρόκειται να εξαλειφθεί αν ξεπεραστεί η κρίση με το ένα ή το άλλο μείγμα της αστικής διαχείρισης. Ο σάπιος καπιταλισμός σπέρνει φτώχεια και εξαθλίωση, για να θεριεύουν τα μονοπώλια και τα κέρδη τους. Το ΚΚΕ, παρά τις δύσκολες συνθήκες που δρα το λαϊκό κίνημα, με συνέπεια, αισιοδοξία, αποφασιστικότητα μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία θα ριχτεί στη μάχη για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα των κομμάτων της συγκυβέρνησης και των συμμάχων της. Θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, που θα χαράξει το δρόμο για την κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας, ώστε να γίνουν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις κοινωνική ιδιοκτησία, να αποδεσμευτεί η χώρα από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, να διαγραφεί μονομερώς το χρέος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ