Αισθανόμαστε την υποχρέωση να κάνουμε ένα σύντομο σχόλιο -σαν σύντομο αδικεί το μεγάλο θέμα- από την εικόνα που συναντήσαμε σήμερα στις δομές Πρόνοιας που πήγαμε, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, είτε έχουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, είτε πρέπει να μείνουν 24 ώρες το 24ωρο κλεισμένοι άνθρωποι μέσα σ' ένα ίδρυμα, από βαριές σωματικές, κινητικές αναπηρίες.

Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι το εξής: Αυτοί οι χώροι πρέπει να γίνουν κάστρα αντίστασης και πάλης, καθώς σε λίγες μέρες δε θα έχουν ούτε τη θέρμανση να εξασφαλίσουν. Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις, οικονομικές, σε προσωπικό, σε ουσιαστική δηλαδή φροντίδα αυτών και των οικογενειών τους, ενώ χιλιάδες παιδιά και άτομα βρίσκονται μακριά από αυτές τις δομές. Καλύπτουν μόνο 300 άτομα στην περιοχή του νομού της Λάρισας κι αν μιλήσουμε σε πανθεσσαλικό επίπεδο, οι ανάγκες είναι πολύ περισσότερες.

Δεν αρκεί ο δικός τους αγώνας. Πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των αγωνιστικών φορέων της Θεσσαλίας. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Και όταν εμείς λέμε ότι δεν αναγνωρίζουμε το χρέος, γιατί δε το δημιούργησε ο λαός, το εννοούμε. Απειθαρχία και ανυπακοή είναι το λιγότερο που μπορεί να δεχτεί κανείς σε αυτή την κατάσταση. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρχει ουσιαστική διεκδίκηση, παρά τις αντίξοες συνθήκες που υπάρχουν να γίνονται σήμερα παραχωρήσεις ακόμα και σε μια ομάδα ανθρώπων αδικημένων από τη σημερινή κυβέρνηση όπως και τις προηγούμενες.

Οταν το ΚΚΕ μιλάει για την Ευρώπη ως ήπειρο, όντως αυτή την Ευρώπη την αισθανόμαστε σαν την Ευρώπη των λαών, παρά το γεγονός ότι αυτή θα πάρει σάρκα και οστά μόνο όταν οι λαοί βρεθούν στην εξουσία σε όσο γίνεται περισσότερες χώρες και μάλιστα στις πιο ισχυρές, στις πιο δυναμικές.

Οταν μιλάμε για ΕΕ είναι καθαρό πρόκειται για την Ευρώπη των καπιταλιστών, όλων των τμημάτων του καπιταλισμού, είτε είναι βιομήχανοι, είτε είναι εφοπλιστές, είτε είναι μεγαλέμποροι, είτε είναι τραπεζίτες κλπ. Επομένως, απορρίπτουμε τη θέση των κομμάτων και της τρικομματικής κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, ότι υπάρχει ή μπορεί να υπάρχει ευρωπαϊκή λύση, μέσα δηλαδή απ' την ΕΕ, υπέρ των λαών. Τέτοια λύση δεν υπάρχει αντικειμενικά. Κοροϊδεύουν το λαό.

Οποιαδήποτε «λύση» κι αν δοθεί, είτε με τη μορφή της αγοράς των ομολόγων, είτε με τη μορφή καθαρού «κουρέματος», άλλου 30% όπως λένε, αυτή η λύση θα συνοδεύεται από νέα άγρια μέτρα διαρκείας εναντίον των εργατοϋπαλλήλων και εναντίον ενός μεγάλου μέρους των φτωχών αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και στην ύπαιθρο. Αυτό δε σημαίνει ότι ένα ανερχόμενο αναγεννημένο λαϊκό κίνημα δεν έχει τη δυνατότητα να ματαιώσει κάποια μέτρα, δεν έχει τη δυνατότητα, εκφοβίζοντας κυριολεκτικά, να αποσπάσει στη μία ή στην άλλη χώρα και στην Ελλάδα, έστω κάποια ψίχουλα. Δυστυχώς όμως, δε θα καταφέρει τίποτα περισσότερο.

Μιλάμε για ανασυνταγμένο και αναγεννημένο εργατικό λαϊκό κίνημα, όχι βεβαίως με το πλαίσιο που βάζει η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων σήμερα και κάνει την λεγόμενη «πανευρωπαϊκή απεργία», αλλά ένα κίνημα που κατευθύνεται σε κάθε χώρα και στην Ελλάδα πριν απ' όλα, στην αποδέσμευση από την ΕΕ και στη λαϊκή εξουσία.

Και η λαϊκή εξουσία δεν μπορεί να είναι μόνο πολιτική, πρέπει να συνοδεύεται από τη μετατροπή σε λαϊκή, κοινωνική ιδιοκτησία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, των μονοπωλίων. Και εκεί που δεν μπορεί να γίνει πλήρως κοινωνικοποιημένη ιδιοκτησία, πρέπει να υπάρχει ο παραγωγικός, κυρίως ο αγροτικός συνεταιρισμός, που θα συνενώσει στις χώρες εκείνες που υπάρχει μικρή παραγωγή, τη φτωχή αγροτιά.

Σε αυτές τις συνθήκες, η διαγραφή του χρέους αποτελεί λύση που δίνει τη δυνατότητα στο λαό να συσσωρεύσει χρήματα από την παραγωγική ανάπτυξη και την κοινωνικοποίηση του πλούτου και να τα διαθέσει για τις ανθρώπινες ανάγκες, για τη σχεδιασμένη ανάπτυξη υπέρ των ανθρώπινων αναγκών.

Λύσεις ενδιάμεσες δεν υπάρχουν. Θα είναι μεσοβέζικες και σε βάρος του λαού. Επομένως, τα επόμενα χρόνια δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει να έχουμε ξανά στην Ελλάδα εναλλαγή της κυβερνητικής εξουσίας, αλλά σε καμία περίπτωση, όποια σύνθεση κι αν έχει η νέα διακυβέρνηση, δεν θα αντιπροσωπεύει τη λαϊκή εξουσία. Αυτή θα την κατακτήσει ο λαός με όλες τις μορφές πάλης με ένα κίνημα αποφασισμένο κυριολεκτικά να καταστρέψει τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.