Η περιβόητη «επαναδιαπραγμάτευση», που αξιοποιήθηκε στο έπακρο για προεκλογική δημαγωγία και αποπροσανατολισμό, περνά σε «δεύτερο πλάνο» από τη συγκυβέρνηση και με τον απαράβατο όρο ότι δε θα θέσει σε κίνδυνο την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, η «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου δεν πρόκειται να φέρει ανακούφιση στα λαϊκά στρώματα, ούτε θα αποτρέψει τη μόνιμη και βαθιά χρεοκοπία της λαϊκής οικογένειας.

Σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος της «απερχόμενης» κυβέρνησης, η συζήτηση για την επαναδιαπραγμάτευση αφορά στη χρονική επιμήκυνση του μνημονίου κατά 2 επιπλέον χρόνια, μέχρι και το 2016. Ομολογούν ακόμη ότι ήδη έχουν ξεκινήσει τα παζάρια και για πρόσθετα δάνεια από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και για ποσά που εκτιμώνται από 16 μέχρι και 20 δισ. ευρώ, τα οποία θα «αξιοποιήσουν» από το 2014 και μετά.

Τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, τα δάνεια και ο ρυθμός κλιμάκωσης και εφαρμογής θα κριθούν από το βαθμό της κατρακύλας του παραγόμενου ΑΕΠ, ειδικότερα σε περίπτωση που ξεπεράσει το 6%. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι η επαναδιαπραγμάτευση είναι μια αναγκαστική αναπροσαρμογή, που επιβάλλεται από το βάθεμα της κρίσης στην Ελλάδα και στις πιο ισχυρές οικονομικά χώρες της Ευρωζώνης, ακριβώς για να πετύχουν τους στόχους που παραμένουν αμετακίνητοι. Στην πράξη, όλα αυτά σημαίνουν ότι ο λαός θα πληρώσει εξολοκλήρου τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης.

Είναι, επίσης, φανερό ότι η συζητούμενη επιμήκυνση κατά δύο χρόνια της εφαρμογής του νέου πακέτου μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ, αποσκοπεί πάνω απ' όλα να τους δοθεί περισσότερος χρόνος, ώστε να καταφέρουν να περάσουν τα ίδια και περισσότερα βάρβαρα μέτρα. Δεν πρόκειται να κάνουν «εκπτώσεις» στις βάρβαρες αντιλαϊκές ανατροπές, ούτε βέβαια θα κάνουν πίσω, αλλά αντίθετα θα κλιμακώσουν την αντιλαϊκή επίθεση.

Ενδεικτικό του περιεχομένου της «αναδιαπραγμάτευσης», είναι και το γεγονός ότι αυτή αναμένεται να ξεκινήσει μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης της τρόικας για την Ελλάδα, η οποία τοποθετείται στα μέσα Αυγούστου. Σε περίπτωση που το Γιούρογκρουπ και το ΔΝΤ εγκρίνουν την επιμήκυνση της εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος για 12 ή 24 μήνες, τότε θ' αποφασίσουν και τον τρόπο χρηματοδότησης της κάλυψης του ταμειακού ελλείμματος του προϋπολογισμού και της εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους για το ίδιο διάστημα.

Ανάμεσα στα άλλα, γίνεται αναφορά σε αναπροσαρμογή προς τα κάτω των επιτοκίων, με τα οποία δανείζουν τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης την Ελλάδα, που τώρα βρίσκονται στο 3%. Δηλαδή, επιβεβαιώνουν ότι η όλη «επαναδιαπραγμάτευση» συνίσταται σε μια ακόμα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το κόστος της οποίας θα φορτωθεί εξολοκλήρου στο λαό.