Είναι ότι ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες στην καθυπόταξη του εργατικού κινήματος, που εδώ και χρόνια τρέχει στους «διαλόγους» και σε κάθε είδους «διαβουλεύσεις» με την εργοδοσία για να παζαρεύει μαζί με την ΠΑΣΚΕ και κάθε είδους εργατοπατέρα τι θα χάσει η εργατική τάξη, βγαίνει τώρα και λέει ότι «δε θα συμμετέχει σε καμία μορφή διαλόγου, εάν πρώτα δεν καταργηθούν οι επαίσχυντοι νόμοι που διαλύουν τους εργαζόμενους και τις εργασιακές σχέσεις...». Αλήθεια, κι αν τόσο πολύ θέλουν νόμους που δε διαλύουν τους εργαζόμενους και τις εργασιακές σχέσεις, γιατί όπου σταθούν κι όπου βρεθούν βγάζουν ύμνους στην «ανταγωνιστικότητα» και την «επιχειρηματικότητα» που μόνο σε αντεργατικούς νόμους μπορούν να οδηγούν; Αλήθεια, αν τόσο νοιάζονται για τους εργάτες, γιατί άστραφταν και βρόνταγαν όταν τον περασμένο χειμώνα το ΠΑΜΕ αποκάλυψε το παζάρι που είχαν στήσει οι «εταίροι» (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ), παζάρι που τελικά επικυρώθηκε και με τους νόμους που ακολούθως τσάκισαν μισθούς και ΣΣΕ; `Η μήπως νομίζουν ότι οι εργάτες θα τα ξεχάσουν αυτά; Ποντάρουν στην αμνησία των εργατών, ελπίζουν ότι μπορεί κάτι να ξεπλύνει τις εγκληματικές ευθύνες που έχουν για τη σφαγή που γίνεται σε κάθε τόπο δουλειάς. Να μην τους περάσει. Να πάρουν απάντηση και στην κάλπη, με ισχυρό ΚΚΕ.