Τη λέξη «ανταγωνιστικότητα» έκλινε χτες σε όλες τις πτώσεις, στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στο Ζάππειο ο Α. Σαμαράς, για να προσδιορίσει το περιεχόμενο της εφιαλτικής για το λαό «ανάπτυξης» που επαγγέλλεται. Περιγράφοντας το σχέδιο του κόμματός του «για έξοδο από την κρίση», είπε ότι αυτό συνοψίζεται σε πέντε λέξεις: «Ανάκαμψη, κοινωνική συνοχή, ανάπτυξη, ασφάλεια». Και έσπευσε να γίνει πιο σαφής: «Ανάπτυξη για μας σημαίνει πάνω απ' όλα ανταγωνιστικότητα. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει και μείωση των φόρων», τόνισε χαρακτηριστικά, επαναλαμβάνοντας τη θέση για μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 15%.

Ανταγωνιστικότητα όμως σημαίνει νέα μείωση των μισθών και διάλυση των εργασιακών σχέσεων, αλλά ο πρόεδρος της ΝΔ απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά, προφανώς επειδή η δραστική μείωση των μισθών κατά 15% την επόμενη διετία και η κατάργηση του κατώτατου μισθού, περιλαμβάνονται με σαφήνεια στο μνημόνιο που έχει υπογράψει και δεσμευτεί να υλοποιήσει απαρέγκλιτα.

Αντίθετα αναφέρθηκε εκτενώς στους υπόλοιπους πυλώνες της ανάπτυξης, δηλαδή την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και τις «αναπτυξιακές πρωτοβουλίες» που ήδη έχουν δρομολογηθεί σε ορισμένους τομείς της οικονομίας από μια χούφτα μονοπωλιακούς ομίλους. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στις «πρωτοβουλίες στον τουρισμό, στις μαρίνες, στην παραθεριστική κατοικία, στον εκσυγχρονισμό των μουσείων, στην ενέργεια, στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, στη ναυτιλία και την πρωτογενή παραγωγή, στην γεωργία και την κτηνοτροφία και στη μεταποίηση και εξαγωγή των προϊόντων μας».

Αμεσα δεσμεύτηκε για την υλοποίηση μιας δέσμης φιλομονοπωλιακών μέτρων που θα ενισχύσουν τη ρευστότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Μεταξύ αυτών, η αξιοποίηση των 15 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ, η επιστροφή των οφειλών του δημοσίου στους ιδιώτες, η αμνήστευση του «μαύρου χρήματος» κ.ά.

Στο σκέλος της «ασφάλειας», το κέντρο βάρους πέφτει στην καταστολή των εργατικών - λαϊκών αγώνων, αναγορεύοντας γενικόλογα ως αντίπαλο την «αριστερά» που, όπως θρασύτατα ισχυρίστηκε, «έδιωχνε επενδύσεις, έδιωχνε τουρίστες, έκλεινε επιχειρήσεις, χάιδευε κουκουλοφόρους». Το πρόβλημά του είναι το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα και για την αντιμετώπιση του εχθρού λαού ζήτησε «ολοκληρωμένη πολιτική ασφάλειας για τους πολίτες και ολοκληρωμένη πολιτική για την απομάκρυνση των λαθρομεταναστών», παραπέμποντας στα μέτρα αυταρχικής θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος που παρουσίασε πρόσφατα (Ζάππειο 4).

Καυχήθηκε ακόμα για το γεγονός ότι έβαλε γερές πλάτες στην υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων, δηλώνοντας ότι «επί δύο χρόνια, ψηφίζουμε οτιδήποτε είναι καλό για τον τόπο, πράγμα που δεν έκανε ποτέ κόμμα της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα». Οπως ήταν αναμενόμενο, ξόρκισε στα λόγια τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και ζήτησε ισχυρή εντολή για να εφαρμόσει το αντιλαϊκό του σχέδιο «χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συμβιβασμούς».