Μια απλή ματιά στο συνονθύλευμα των αντιλαϊκών συνταγών διαχείρισης της κρίσης και των βαθιά αντιδραστικών μέτρων που απαρτίζουν το «κυβερνητικό πρόγραμμα» του κόμματος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», αρκεί για να φανεί ξεκάθαρα ότι η φραστική αντίθεσή του στο μνημόνιο είναι υποκριτική και «πέτσινη». Στην πραγματικότητα παίρνει ως δεδομένα και αναπόφευκτα τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου και τα συμπληρώνει με μια δέσμη μέτρων υπέρ των επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, δεν αναφέρει τίποτα για τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις, ούτε φυσικά δηλώνει πουθενά διαφωνία με τη σφαγή που προβλέπεται στο μνημόνιο. Στην πραγματικότητα συμφωνεί, αλλά φυσικά δεν το λέει για να εγκλωβίσει λαϊκούς ανθρώπους στην πολιτική του κεφαλαίου. Το ομολογεί έμμεσα όταν λέει ότι τα πάντα πρέπει να υποταχθούν στην υγιή επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Το ομολογεί έμμεσα όταν τάσσεται υπέρ της δημιουργίας των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, που στην πραγματικότητα θέλουν να απλωθούν σε ολόκληρη τη χώρα με μισθούς Κίνας. Επίσης δεν αναφέρει τίποτα για τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων και τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, γεγονός που καθιστά σκέτο ψηφοθηρικό πυροτέχνημα την υπόσχεση για «καθιέρωση ελάχιστης εγγυημένης κατώτατης σύνταξης για όλους τους Ελληνες πολίτες στα 800 ευρώ μεικτά, ανεξαρτήτως κλάδου ασφάλισης». Που θα τα βρει παίρνοντας από τη Γερμανία πίσω το κατοχικό δάνειο! Αυτή η εξαγγελία και αν είναι απάτη... Είναι ολοφάνερο ότι οι πομπώδεις διακηρύξεις περί κατάργησης του μνημονίου και άρνησης του «παράνομου» χρέους, όπως και η απόρριψη της «εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας», είναι κούφια λόγια, αφού είναι υπέρμαχος του ευρωμονόδρομου και του ΝΑΤΟ, που μόνο στόχο έχουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να κρύψουν ότι το νέο κόμμα είναι ένα «καθαρό» κόμμα του κεφαλαίου που φιλοδοξεί να υπηρετήσει τα συμφέροντά του με κάθε πρόσφορο τρόπο: Προεκλογικά ως ανάχωμα της λαϊκής δυσαρέσκειας και μετεκλογικά ως συμπλήρωμα σε μια κυβέρνηση του μαύρου μετώπου.