Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη διάλυση και το ξεπούλημα της ΔΕΗ, πέραν όλων των άλλων, ανέδειξε και τον αντεργατικό ρόλο που έπαιξαν και εξακολουθούν και σήμερα να παίζουν στο συνδικαλιστικό κίνημα οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΑΔ (ΣΥΝ). Στο ζήτημα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, ο ρόλος των παρατάξεων αυτών θα μείνει ως, ίσως, το χειρότερο «άγος» συνδικαλιστικών ηγεσιών τα τελευταία χρόνια. «Τα χειρότερα», βέβαια, δεν έχουν έρθει ακόμα για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους της ΔΕΗ, αλλά βρίσκονται «προ των πυλών» και τότε ουδείς θα μπορεί να αμφιβάλλει για το μέγεθος της ανομίας που έπραξαν οι επικεφαλής των παραπάνω παρατάξεων.

Στις 30 Ιούλη του 1999, ο επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ Ν. Εξαρχος, πρόεδρος τότε της ΓΕΝΟΠ και σήμερα γενικός γραμματέας Αθλητισμού (!!!), συνεπικουρούμενος από τον επικεφαλής της ΔΑΚΕ κ. Ματσαρίδη και τον επικεφαλής της ΣΑΔ (ΣΥΝ) κ. Ρίζο, υπέγραψαν, χωρίς καμία εξουσιοδότηση των εργαζομένων της ΔΕΗ, αλλά και των συνταξιούχων της ΔΕΗ, με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης Ε. Βενιζέλο την παραγραφή των περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που είναι ενσωματωμένα στην περιουσία της ΔΕΗ, ύψους 3,2 τρισεκατομμυρίων δραχμών! Τα περιουσιακά αυτά στοιχεία της ΔΕΗ προέκυψαν από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και των συνταξιούχων, τα οποία με νόμο - για την ψήφιση του οποίου έδωσαν μεγάλες μάχες (1966) οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ - τα εκμεταλλευόταν η ΔΕΗ, έχοντας ως υποχρέωση να καλύπτει ασφαλιστικά πλήρως τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Το ασφαλιστικό αυτό σύστημα, που ήταν πρότυπο για τη χώρα, ήταν η ουσιαστική κινητήριος δύναμη για την ανάπτυξη της ΔΕΗ και τον εξηλεκτρισμό της χώρας, αφού η ΔΕΗ δεν είχε ανάγκη να καταφεύγει σε επαχθή τραπεζικό δανεισμό, και χρησιμοποιούσε ως κεφάλαιο κίνησης, τόσο τις εισφορές των εργαζομένων, όσο και τις δικές της.

Οι επικεφαλής των προαναφερθέντων παρατάξεων έβαλαν την υπογραφή τους για την παράδοση της τεράστιας περιουσίας των εργαζομένων της ΔΕΗ και την κατάργηση του ασφαλιστικού συστήματος, ώστε, όταν ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ, να μην έχει την υποχρέωση να επιστρέψει τα δανεικά στους εργαζόμενους, αλλά να τα βάλει στην τσέπη το ιδιωτικό κεφάλαιο. Το «αντάλλαγμα» που πέτυχαν ήταν η «δέσμευση» της κυβέρνησης ότι η κάλυψη των αναγκών για τις συντάξεις και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα προέρχεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και έτσι εγένετο ο Οργανισμός Ασφάλισης Προσωπικού (ΟΑΠ) ΔΕΗ, που δε διαθέτει ούτε δραχμή ως αποθεματικό.

Τώρα όμως, προκύπτει ότι η ...δέσμευση της κυβέρνησης ήταν μία ακόμη απάτη σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων της ΔΕΗ. Πέρυσι, έπρεπε να καταβάλει 60 δισεκατομμύρια δραχμές στον ΟΑΠ και φέτος πρέπει να καταβάλει 80 δισεκατομμύρια δραχμές. Ούτε πέρυσι τα κατέβαλε, αλλά και για φέτος, στον κρατικό προϋπολογισμό δεν προβλέπεται η καταβολή αυτού του ποσού. Η διοίκηση της ΔΕΗ αναφέρει ότι το περσινό έλλειμμα θα το καλύψει προσωρινά, και θα το διεκδικήσει από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η κυβέρνηση, όμως, δεν αναφέρει τίποτα επ' αυτού. Συνεπώς, σε λίγους μήνες είναι πολύ πιθανό να δούμε τους συνταξιούχους της ΔΕΗ απλήρωτους! Επίσης, από τον προϋπολογισμό της ΔΕΗ για το 2001, προκύπτει ότι οι 1.000 περίπου εργαζόμενοι, που εργάζονταν στο προηγούμενο ασφαλιστικό καθεστώς της ΔΕΗ, δεν προβλέπεται να πληρωθούν από τη ΔΕΗ, δηλαδή δεν υπάρχει διαθέσιμο κονδύλι!

Για την ιστορία, να υπενθυμίσουμε ότι περίπου ένα μήνα πριν, ο «φιλότιμος εκσυγχρονιστής» Ν. Εξαρχος ανταμείφθηκε αδρά για τις υπηρεσίες τους στην κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο. Διορίστηκε από τον υπουργό Πολιτισμού Ε. Βενιζέλο, ως γενικός γραμματέας Αθλητισμού...