Τα όσα τραγικά συνέβησαν τους δύο τελευταίους μήνες στην Τουρκία, τα όσα εξίσου τραγικά εξακολουθούν να συμβαίνουν σήμερα στη γειτονική χώρα και, μάλιστα, υπό τις ...ευλογίες της Ευρώπης, και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, «ξύπνησαν» χθες - μέσα από τις μαρτυρίες του Τούρκου δικηγόρου Ερτζάν Κανάρ - στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Κατ' αρχήν, ο δικηγόρος και μέλος του Συλλόγου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία ξεκαθάρισε πως η κατάσταση σήμερα στην Τουρκία «θυμίζει εκείνες τις τραγικές ημέρες του 1980, όταν οι στρατοκράτες ανέλαβαν - "με το έτσι θέλω" - την εξουσία». Τα ανθρώπινα δικαιώματα, επισήμανε, παραβιάζονται κατάφωρα, καθημερινά και όχι μόνο εντός των φυλακών. Η τουρκική κυβέρνηση, υπογράμμισε, δεν έχει «επαναπαυτεί» στη λεγόμενη επιχείρηση «Επιστροφή στη ζωή», αλλά συνεχίζει να απειλεί, να βασανίζει και να ξυλοκοπεί οποιονδήποτε προβάλλει μια διαφορετική φωνή απ' αυτήν της εξουσίας. Οσο για τις γυναίκες, για μια ακόμα φορά, είναι αυτές που εισπράττουν τις περισσότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους: Πέρα απ' τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις, είναι αυτές που δέχονται απάνθρωπους βιασμούς, με γκλομπ, ρόπαλα και άλλα αντικείμενα!

Η μαρτυρία του Ε. Κανάρ ξεκίνησε από τις 19 Δεκέμβρη του 2000, όταν 8.000 Τούρκοι στρατιώτες μπαίνουν σε 21 φυλακές της χώρας - όπου η απεργία πείνας μέχρι θανάτου των πολιτικών κρατουμένων βρίσκεται ήδη στην 61η μέρα. Με σφαίρες που ρίχνονται «στο ψαχνό», με δακρυγόνα, αλλά ακόμη και με χημικά όπλα, η συγκεκριμένη επιχείρηση της κυβέρνησης, με την ονομασία «Επιστροφή στη ζωή», στέλνει στο ...θάνατο 32 αγωνιστές και στα νοσοκομεία άλλους 1.000, απ' τους οποίους οι 140 κρατούνται σήμερα στη ζωή με ειδικά μηχανήματα! Οι συγγενείς των απεργών - που επίσης κάνουν απεργία πείνας, συμπαραστεκόμενοι στα παιδιά, στα αδέλφια, στους συζύγους - συλλαμβάνονται, κακοποιούνται, διώκονται. Παράλληλα με αυτά τα γεγονότα, το Ανώτατο Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και το Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας απαγορεύουν τη μετάδοση στα τηλεοπτικά κανάλια οποιασδήποτε είδησης απ' τις φυλακές και τη συνεχιζόμενη απεργία πείνας. Στη συνέχεια, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας καθορίζει τη στρατηγική των δημοσιευμάτων για τον τουρκικό Τύπο.

Οι μόνοι, που απ' την πρώτη στιγμή, ανοιχτά, τάχθηκαν υπέρ των απεργών πείνας και των συγγενών τους ήταν οι δικηγόροι της Τουρκίας. «Σήμερα η κυβέρνηση απειλεί να κλείσει το Δικηγορικό Σύλλογο της Κωνσταντινούπολης», είπε ο Ε. Κανάρ. Και δεν είναι μόνο ο ΔΣΚ, που δέχεται εκβιασμούς και απειλές. Είναι όλοι οι δικηγόροι των πολιτικών κρατουμένων, που καθημερινά υπόκεινται σε εξευτελιστικούς ελέγχους, όταν πηγαίνουν στις φυλακές για να συναντήσουν τους πελάτες τους. «Μέχρι και τα παπούτσια μας βγάζουν, ενώ ολόκληρες οι συνομιλίες με τους πελάτες μας καταγράφονται», επισήμανε χαρακτηριστικά.

Οσο για τα λεγόμενα «λευκά κελιά», ο Τούρκος δικηγόρος είπε χθες: «Οσα θα ακολουθήσουν, είναι όσα είδαν τα μάτια μου. Στη φυλακή Κάντρα, της πόλης Ισμίτ, όπου έχουν μεταφερθεί πολιτικοί κρατούμενοι, είδα δωμάτια 8 τ.μ., χωρίς παράθυρα, χωρίς καμία επαφή με τον μέσα και τον έξω κόσμο. Είδα αυλές χωρίς ένα δέντρο (ούτε αυτό είναι τυχαίο), είδα κλειστά κυκλώματα με κάμερες ακόμα και στους διαδρόμους. Τα πάντα παρακολουθούνται και το μόνο που δεν επιτρέπεται είναι ο φυλακισμένος να μιλά με άλλους συγκρατούμενούς του ή να βλέπει εικόνες. Φανταστείτε ότι ακόμα και οι πόρτες των κελιών είναι σιδερένιες και χωρίς παράθυρα, εστιατόριο δεν υπάρχει και το φαγητό δίνεται κάτω απ' αυτές τις πόρτες, από ειδικό άνοιγμα. Ολα τα δικαιώματα του ανθρώπου, σ' αυτές τις φυλακές, έχουν καταργηθεί»...

Τέλος, ο Ε. Κανάρ επισήμανε πως στο Κουρδιστάν το τελευταίο διάστημα άρχισε ξανά να αναπτύσσεται κύμα αγνοουμένων, αφού μόνο τον τελευταίο μήνα έχουν καταγγελθεί 50 εξαφανίσεις. «Βήμα - βήμα στην Τουρκία, η κυβέρνηση προσπαθεί να εξουδετερώσει το κουρδικό επαναστατικό κίνημα, το ριζοσπαστικό Ισλάμ, καθώς και όλες τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ήταν οι τελευταίες του κουβέντες.