Μόλις πριν από λίγες μέρες, στις 19 - 22 Δεκεμβρίου, συμπληρώθηκε επίσης ένας χρόνος απ' την εφιαλτική εκείνη στιγμή που πάνοπλος ο τουρκικός στρατός και η αστυνομία (ο αριθμός τους έφτασε σχεδόν τις 20.000!) έμπαιναν στις φυλακές για να εμποδίσουν τους αγωνιστές - απεργούς πείνας να συνεχίσουν τον αγώνα τους ενάντια στο καθεστώς ενός νέου τύπου φυλακών (οι λεγόμενες φυλακές τύπου F). Στην επιχείρηση αυτή, την οποία το τουρκικό καθεστώς ονόμασε «Επιστροφή στη Ζωή», «καταναλώθηκαν» πάνω από 8.000 βόμβες (χημικές και εκρηκτικές), σφαίρες, φλογοβόλα όπλα ακόμη και... μπουλντόζες. Κατά τη διάρκεια αυτής της εισβολής δολοφονήθηκαν 28 πολιτικοί κρατούμενοι και εκατοντάδες άλλοι τραυματίστηκαν. Και κανείς, φανταζόμαστε, δεν μπορεί να ξεχάσει τις εικόνες απ' τις φυλακές «Μπαϊράμ Πασά» της Κωνσταντινούπολης, όπου έξι γυναίκες πολιτικές κρατούμενες, εν ψυχρώ, πυρπολήθηκαν και κάηκαν ζωντανές! «Η επιχείρηση αυτή - τόνιζαν τότε οι αγωνιστές απεργοί πείνας - είχε δύο σκοπούς: Να κατασταλεί η αντίστασή μας με σκοπό να μας επιβάλλουν πιο εύκολα το νέο καθεστώς κράτησής μας, αλλά και να αποτρέψει το καθεστώς ακόμα πιο γενικευμένες αντιδράσεις στο μέλλον».

Ωστόσο, μετά απ' αυτό το συγκλονιστικό γεγονός, που σόκαρε την κοινή γνώμη παγκοσμίως, η αντίσταση των πολιτικών κρατουμένων διευρύνθηκε μέσα κι έξω απ' τις φυλακές της Τουρκίας. Ούτε αυτό, όμως, στάθηκε ικανό να σταματήσει τις απάνθρωπες ενέργειες απ' τη μεριά του τουρκικού κράτους. Αυτή τη φορά η επόμενη επίθεση σημειώθηκε στο σπίτι του Συλλόγου «Ταγιάντ», όπου οι γονείς των απεργών πείνας - σε ένδειξη συμπαράστασης - έκαναν κι αυτοί απεργία πείνας μέχρι θανάτου. Ενας απεργός πείνας και τρεις επισκέπτες που βρίσκονταν εκεί δολοφονήθηκαν. Ακολούθησαν κι άλλοι θάνατοι αγωνιστών απεργών, κι άλλες διώξεις, κι άλλες επιθέσεις σε σπίτια, δημοσιογραφικά και δικηγορικά γραφεία, κι άλλοι εκβιασμοί, απειλές, κι ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να συλλαμβάνονται, να περνούν από βασανιστήρια, χωρίς να έχουν καν νομική υποστήριξη, ενώ οι «ύποπτες» γειτονιές - όπως το Κιουτσούκ Αρμουκλού - μετά τις επιθέσεις που δέχτηκαν, βρίσκονται σήμερα υπό συνεχή παρακολούθηση. Κι όμως: Η αντίσταση - απεργία πείνας μέχρι θανάτου συνεχίζεται!

Η πολύμορφη διεθνιστική αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας, εκφράστηκε από το λαό μας, τόσο με κινητοποιήσεις συνδικάτων και άλλων φορέων στο εσωτερικό της χώρας μας όσο και με αλλεπάλληλες επισκέψεις τους στην Τουρκία. Δυστυχώς, όμως, αυτός ο ηρωικός αγώνας δεν μπόρεσε να βρει ανταπόκριση από «επίσημες αρχές» των αστικών κρατών με την πολυδιαφημισμένη δημοκρατία τους που σταματά εκεί που αρχίζει να αμφισβητείται από τους λαούς. Η Ευρώπη των... ανθρωπίνων δικαιωμάτων όχι απλώς σώπασε και σωπαίνει, αλλά αρκετές ήταν οι φορές που με δηλώσεις υψηλά υφισταμένων προσώπων καταδίκασε τον συγκεκριμένο αγώνα. Καταδίκη, ωστόσο, δεν υπήρξε από πουθενά για τη βάρβαρη εισβολή του τουρκικού κράτους στις φυλακές και τον αποτρόπαιο θάνατο δεκάδων ανθρώπων. Το ίδιο, φυσικά, έπραξε και η ελληνική κυβέρνηση αλλά και δεκάδες διεθνείς φορείς και οργανισμοί. Κι αυτό, ίσως, να είναι και το μεγαλύτερο έγκλημα...