Στο κάλεσμα των απεργών, στο κέντρο της Αθήνας δίπλα στους χαλυβουργούς και στις οικογένειές τους, διαδήλωσαν εργάτες της βιομηχανίας, εμποροϋπάλληλοι, εργαζόμενοι στις τράπεζες, οικοδόμοι, φοιτητές και σπουδαστές, υπάλληλοι στις τηλεπικοινωνίες, εκπαιδευτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι στις μεταφορές, στην ενέργεια, στον επισιτισμό, άνεργοι, συνταξιούχοι... Ηταν εδώ η Ελλάδα του αγώνα, της αλληλεγγύης, η Ελλάδα της περηφάνιας και της αξιοπρέπειας, αυτή που δεν σκύβει το κεφάλι στη βία κυβέρνησης και κεφαλαίου, που παλεύει, που ελπίζει, και μέσα από τον αγώνα της σπέρνει τα φύτρα για μια κοινωνία χωρίς ανεργία και εκμετάλλευση. Ηταν η Ελλάδα των χαλυβουργών, γιατί όπως φώναζαν χιλιάδες στόματα: «Είμαστε Ολοι Χαλυβουργοί»!

Εχοντας οι ίδιοι συνείδηση του βάρους, αυτής της μεγάλης, πολυήμερης, ταξικής αναμέτρησης οι απεργοί το έγραψαν και στο σύνθημά τους πίσω από την εξέδρα: «Για το χαλυβουργό δεν υπάρχει γυρισμός. Η νίκη των χαλυβουργών, νίκη όλων των εργαζομένων»!

Αυτό έχει γίνει αντιληπτό και για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων της χώρας μας. Να γιατί το σύνθημα που έγραψαν στα πανό τους οι σπουδαστές του ΜΑΣ και δεκάδων σχολών που κατέβηκαν στη διαδήλωση «Νίκη στον αγώνα των χαλυβουργών» δεν ήταν απλά μια ευχή. Είναι το γεγονός, ότι αυτός ο αγώνας κλείνει μέσα του τον αγώνα αλλά και την αγωνία όλων των εργαζομένων. Σε αυτό το εργοστάσιο πάνω στην Εθνική Οδό, 50 μέρες τώρα, αναμετριούνται δυο κόσμοι ολόκληροι. Από τη μια η βία και η εξουσία του κεφαλαίου και από την άλλη η εργατική τάξη της χώρας μας, που κάθε μέρα τη σπρώχνουν στην κόλαση.

Να γιατί αυτό το πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης που φτάνει από παντού, να γιατί το σύνθημα «Κρατάτε γερά!», που ακούστηκε στην πλατεία, δεν αφορούσε μόνο στους απεργούς. Αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη της χώρας μας. Αφορά τους αγώνες που δίνονται κάθε μέρα, ενάντια στις απολύσεις, στη μείωση των μισθών, στη φορολογία που γδέρνει τα εργατικά νοικοκυριά. Γιατί ο αγώνας που δίνεται σε αυτή την κόχη στην Εθνική Οδό στον Ασπρόπυργο, κρατάει μέσα του ζωντανή τη σπίθα της αντίστασης, πυρώνει τις καρδιές χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων, φωτίζει τους μεγάλους αγώνες που κυοφορούνται και την ώρα της αντεπίθεσης των λαϊκών στρωμάτων. Και αυτό το ξέρουν καλά και οι χαλυβουργοί. Οπως το ξέρουν και οι αντίπαλοί τους. Γι' αυτό ο πρόεδρος του Σωματείου με τις πρώτες κουβέντες της ομιλίας του δήλωσε προς τους συγκεντρωμένους:«... σας δηλώνουμε ότι θα φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης, της στήριξης που μας δείχνετε. Θα συνεχίσουμε και θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας μέχρις ότου δικαιωθούνε τα δίκαια αιτήματά μας».

Η αναμέτρηση αυτή αφορά ακόμα και εκείνους τους εργαζόμενους που μέχρι τώρα, κάτω από την πίεση της εργοδοσίας, έχοντας στο σβέρκο τους τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, δεν μπήκαν στο δρόμο του αγώνα.

Στις 11 π.μ. ακριβώς στην Ομόνοια άρχισαν να φτάνουν οι διαδηλωτές από τις προσυγκεντρώσεις. Πρώτοι, η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, οι σπουδαστές και φοιτητές, με τις σημαίες του ΜΑΣ και τα πανό των συλλόγων τους. Σε λίγο καταφθάνουν και οι ίδιοι οι χαλυβουργοί εργάτες και μαζί τους οι οικογένειές τους.

Ακολουθούν δεκάδες συνδικάτα, ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ: «Αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς. Η νίκη τους θα είναι και δική μας», δηλώνει η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου, «Με ταξικό αγώνα απαντάμε στους εκβιασμούς των βιομηχάνων» συμπληρώνει η Ομοσπονδία Φαρμάκου. Καταφθάνουν τα μπλοκ από τις Λαϊκές Επιτροπές από δήμους της Αττικής: «Ανυπακοή στην πλουτοκρατία, μέτωπο λαέ για την εξουσία» δείχνουν το δρόμο που πρέπει να χαράξει ο λαός μας. Τη συμπαράστασή τους δηλώνουν και οι εργαζόμενοι του «ΑΛΤΕΡ», που και αυτοί βρίσκονται σε πολυήμερο αγώνα. Στη συγκέντρωση παραβρίσκεται μεταξύ άλλων και πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στο βήμα ανεβαίνει η πρόεδρος του Συνδικάτου Χρηματοπιστωτικού Εφη Χαλιού για να υπογραμμίσει πως «ο αγώνας των χαλυβουργών μάς δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε και το δικό μας αγώνα», για να συμπληρώσει: «Οι μισθωτοί σκλάβοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Εμείς που καθημερινά μετράμε δεσμίδες χαρτονομίσματα τα κέρδη των αστών. Εμείς που καθημερινά συναντάμε την απόγνωση των καταχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών. Είμαστε εδώ. Με το κλαδικό συνδικάτο μας, κόντρα στις συμβιβασμένες ηγεσίες του κλάδου, εμπνεόμαστε από το παράδειγμά τους...».

Το ίδιο καυστικός για το ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ο Γ. Σιφωνιός θα πει: «Και οι πέτρες έχουν συγκινηθεί από τον αγώνα μας, εκτός απ' αυτούς... Η ΓΣΕΕ και το ΕΚΑ δεν έχουν βρει ακόμη την... πύλη της "Χαλυβουργίας"»!

Με το σύνθημα «Εδώ, εδώ και πάλι εδώ, γιατί εμείς δε ζούμε με 500 ευρώ» οι χαλυβουργοί οδηγούν την πορεία, που ξεκίνησε από την Ομόνοια, ανέβηκε τη Σταδίου, έφτασε στο Σύνταγμα και από εκεί κατέβηκε την Πανεπιστημίου. Μπροστά στα Προπύλαια ο πρόεδρος του σωματείου επανέλαβε την πρόταση για την κήρυξη παναττικής απεργίας απ' όλα τα εργατικά κέντρα του Λεκανοπεδίου, για να κλιμακωθεί ο αγώνας και να αγκαλιάσει όλους τους κλάδους και ανανέωσε το ραντεβού στους νέους αγώνες.