Για την ύφεση φταίει η λιτότητα! Αυτό ισχυρίζεται το τμήμα Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ σε ανακοίνωσή του για την έκθεση του ΔΝΤ. Αναφέρει: «Η μεγαλύτερη ύφεση που διαβλέπει το ΔΝΤ (...) δεν είναι αποτέλεσμα εξωγενών παραγόντων, αλλά άμεση συνέπεια της εντεινόμενης πολιτικής λιτότητας»!

Οχι ότι ξαφνιάζει. Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή εκδήλωσης της κρίσης έκανε και κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να συσκοτίσει τον πραγματικό χαρακτήρα της ως κλασικής κρίσης υπερσυσσώρευσης. Η διαρκής συστηματική αναπαραγωγή της ρητορείας περί «κρίσης χρέους» εκεί αποσκοπεί. Με την πολιτική που ακολουθείται, μέρος της οποίας είναι η λιτότητα, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου προσπαθούν να τη διαχειριστούν προς όφελός του και κυρίως να διαμορφώσουν προϋποθέσεις για να περάσει αυτό στη φάση της όποιας ανάκαμψης με καλύτερους όρους κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας. Η έξοδος από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου απαιτεί επενδύσεις. Και αυτές θα γίνουν μόνο σε συνθήκες πάμφθηνων εργατών χωρίς δικαιώματα. Αυτό κάνουν τώρα και ας υπάρχει ύφεση.

Ισχυρίζεται ο ΣΥΝ ότι με τα νέα μέτρα οδηγείται «η ελληνική οικονομία πιο κοντά στην καταστροφή»! Σαν τέτοια εννοεί και τους εργάτες και τους κεφαλαιοκράτες, σαν να πλήττονται εξίσου από την κρίση και την εφαρμοζόμενη πολιτική!

Καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι «αποδέχεται πλήρως το πλαίσιο πολιτικής της τρόικας και τις επιταγές του κεφαλαίου». Στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος και η ΔΗΜΑΡ καλεί την κυβέρνηση «να αποκρούσει μέτρα που οδηγούν σε περαιτέρω συρρίκνωση τα εισοδήματα των εργαζομένων και αποδιαρθρώνουν και τις ελάχιστες δομές κοινωνικού κράτους»!

Ανακυκλώνουν ο καθένας από τη θέση του αυταπάτες κι αποπροσανατολίζουν το λαό. Η κυβέρνηση δεν αποδέχεται με το ζόρι μια πολιτική, τη συνδιαμορφώνει, εκπροσωπώντας τα συμφέροντα της ντόπιας άρχουσας τάξης. Δεν βρίσκεται εκεί για να αποκρούσει τη δική της πολιτική, αλλά για να την εφαρμόσει όσο καλύτερα μπορεί.

Μ' αυτά εμποδίζουν το λαό από την ανίχνευση της μόνης απάντησης που υπάρχει από τη σκοπιά των δικών του συμφερόντων. Της οργάνωσής του, της ανάπτυξης της πάλης του μέσα από τις γραμμές του ταξικού κινήματος, της συμπόρευσης με το ΚΚΕ στην κατεύθυνση του άλλου δρόμου ανάπτυξης προς όφελος των λαϊκών αναγκών.