Ενα νέο «όχι» σκεπάζει τον ουρανό της Ελλάδας. Ο λαός των Ελλήνων έστρεψε πάλι το βλέμμα του στον Ολυμπο για να ζωντανέψουν τα νάματα λυτρωτικών αγώνων χιλιάδων αγωνιστών. Ο Αρης στέλνει από το μνήμα του το νέο μήνυμα στον υπέρ πάντων όρκο του αγώνα. Οι οχτροί του βρίσκονται μέσα στην πόλη και ξεγελούν το λαό πως είναι «δικοί του άνθρωποι», που δήθεν αναγκάζονται, ενώ δεν θέλουν, να παίρνουν σκληρά μέτρα. Τώρα ο λαός υποχρεώνεται να ζαλωθεί τα νάματα για να τους διώξει. Οι οχτροί είναι το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Κατέλαβαν το κουβέρνο με το θησαυροφυλάκιο. Το γεμίζουν βάζοντας ξέφρενους φόρους στα λαϊκά στρώματα. Το αδειάζουν γεμίζοντας τις τσέπες εκείνων που πάντα τις έχουν γεμάτες. Το ξαναγεμίζουν βάζοντας νέους φόρους. Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Οχτροί του λαού είναι η ελληνική αστική τάξη, οι πλουτοκράτες με τα κόμματά τους, τις κυβερνήσεις τους και το δημοσιογραφικό τους επιτελείο. Συνοδεύεται από μια μάζα, ένα συρμό «βολεμένων» και «τακτοποιημένων». Είναι όλοι αυτοί που μετρούσαν την «τακτοποίησή» τους με τον αριθμό των αφισοκολλήσεων, όταν το ΠΑΣΟΚ είχε ακόμη τη μόστρα φιλολαϊκού μορφώματος. Είναι και οι άλλοι, η ξένη κεφαλαιοκρατία της ΕΕ, που κατάπιε το άλλο μισό κομμάτι της και θέλει να καταπιεί την Ευρώπη.

Το νέο «όχι» που σκεπάζει τον ουρανό της Ελλάδας έχει πανάρχαιες ρίζες γι' αυτούς που το λένε. Είναι η λέξη που κλείνει μέσα της το νόημα αγώνων χιλιάδων αγωνιστών για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ελευθερία. Είναι το σύνθημα κραυγής που τα λέει όλα. Ο ισπανικός λαός το είπε με τη φράση «Δεν θα περάσουν» για τους Ισπανούς φασίστες. Ο γερμανικός λαός το είπε με το στόμα των εργατών Σπαρτακιστών με τη φράση «Εργατική εξουσία». Ο ελληνικός λαός το είπε στα βουνά του Ολύμπου και της Γκιώνας με τα όπλα του ΕΛΑΣ και στις γραμμές του ΕΑΜ και τους μετέπειτα αγώνες. Τώρα επαναλαμβάνει το νέο του «ΟΧΙ» στις πόλεις και τα χωριά με τη φωνή του εργατικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας που εναντιώνεται στη στρατηγική του κεφαλαίου και τους πολιτικούς εκφραστές του. Αυτό το «όχι» πρέπει να ακουστεί ακόμα πιο δυνατό κόντρα σε κάθε φόβο και εκβιασμό, στην προοπτική της απαλλαγής του από τα δεσμά της πλουτοκρατίας, για τη λαϊκή εξουσία.