ΣΕΛ. 16
...μη και μας εύρη ανέτοιμους η μεγάλη ώρα
Ο Γιάννης Ρίτσος, από θέση ποιητής στρατευμένος στον αγώνα του ανθρώπου για ένα δίκαιο κόσμο ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και έγινε κτήμα και μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού. Στην πράξη, ο ίδιος δεν έμεινε ποτέ του στα λόγια, ο αγωνιστικός ποιητικός του λόγος ήταν άρρηκτα δεμένος με την αγωνιστική του δράση. Απλά - πολύ απλά, ό,τι έπραξε με το έργο του ο Γιάννης Ρίτσος ήταν αυτό που αντιλαμβανόταν ως χρέος του πνευματικού εργάτη, ότι η αξία της ποίησης δικαιώνεται ως αξία στην πράξη, όταν ο ποιητής ως δημιουργός ταυτίζεται με το σύνολο των δημιουργών όλου του πλούτου. Μήνυμα διαρκές, ειδικά σήμερα, προς όσους, δήθεν διανοούμενους, δεν μπορούν (δεν θέλουν, ή είναι τόσο μικροί που να μην αντιλαμβάνονται τη μικρότητά τους) να ταπεινώσουν το «εγώ» τους, έτσι που αυτό να ανυψώνεται πράγματι - μέσα από την αναγνώρισή του ως πρωτοποριακό, από αυτούς καθαυτούς που όντας παραγωγοί όλου του πλούτου αναγνωρίζουν στην Τέχνη τη δύναμή της να ανυψώνει τον Ανθρωπο.
«Εφυγε» αφήνοντας πίσω της όχι μόνο ένα σπουδαίο έργο, αλλά και ένα πολύτιμο μάθημα ζωής, αξιοπρέπειας και συνέπειας.
Στα 100 χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη είναι αφιερωμένες οι συναυλίες του σπουδαίου ακορντεονίστα - μπαντονεονίστα Ρίτσαρντ Γκαλιάνο.
Με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννηση του μουσουργού, στη Λυρική ανεβαίνει η «Κρητικοπούλα», στην πρώτη πλήρη σκηνική αναβίωσή της μετά από 80 χρόνια.
Η εκμετάλλευση από τα μονοπώλια του τεράστιου - όπως αποδεικνύεται - ορυκτού πλούτου του Αφγανιστάν, ήταν ένας από τους στόχους της ιμπεριαλιστικής επέμβασης το 2001.