Ο Στέφανος Βελδεμίρης

Ο Στέφανος Βελδεμίρης δολοφονήθηκε στις 26 Οκτώβρη του 1961, πάνω στον ανθό της νιότης, καθώς ήταν μόλις 24 χρόνων. Δολοφονήθηκε τρεις μέρες πριν από τις εκλογές (29/10/1961) από το χωροφύλακα Σπύρο Φιλίππου, στους Αμπελόκηπους, στην οδό Φιλιππουπόλεως, την ώρα που μαζί με το συναγωνιστή του Μόρφη Στεφούδη πετούσαν στο δρόμο προκηρύξεις της ΕΔΑ. Ο δολοφόνος του Στέφανου Βελδεμίρη καταδικάστηκε σε 4 χρόνια φυλάκιση στις αγροτικές φυλακές της Κασσάνδρας και αποφυλακίστηκε στα 2 χρόνια...

Οι συναγωνιστές και σύντροφοί του θυμούνται τον Στέφανο που από πολύ μικρός μπήκε στη βιοπάλη - δούλευε ως ηλεκτρολόγος - αλλά και στην οργανωμένη δράση. Ο Στέφανος Βελδεμίρης γεννήθηκε το 1937 στις Συκιές Θεσσαλονίκης. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ, τη νεολαία του παράνομου τότε ΚΚΕ, το 1954. Συμμετείχε στην οργάνωση της ΕΠΟΝ του «Ευκλείδη». Συνέβαλε σημαντικά στο κτίσιμο πυρήνων στις τάξεις των κλάδων των τεχνικών τμημάτων, καθώς και στα τμήματα εργοδηγών ανώτερης τεχνικής εκπαίδευσης.

Με τη βοήθεια του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ επεκτάθηκε στη δημιουργία κομματικών πυρήνων στο Μικρό Μετσόβιο Πολυτεχνείο που είχε έδρα στη ΧΑΝΘ, στην τεχνική σχολή «Δημόκριτος» και σε νυχτερινά γυμνάσια της πόλης. Στον «Ευκλείδη» πρωτοστάτησε στους απεργιακούς αγώνες που έγιναν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από σπουδαστές, στα χρόνια 1956 έως 1959. Συνέβαλε στη δημιουργία της εργατικής νεολαίας της ΕΔΑ. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στο τάγμα ανεπιθυμήτων στον Κολινδρό έδρασε για να καταργηθούν τα στρατόπεδα εργασίας των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών στρατιωτών.

Ο αδελφός του, ο Γιώργος Βελδεμίρης, αναφέρει σε ένα από τα κείμενά του: «Ο Στέφανος ήταν κομμουνιστής. Είχε βαθιά ιδεολογική πίστη και προσπαθούσε να την κάνει πράξη με τους καθημερινούς του αγώνες». Θυμάται την είδηση του θανάτου και τι ακολούθησε. «Το νέο είχε μαθευτεί αστραπιαία. Στο σπίτι ήρθαν εκατοντάδες κόσμος για να μάθει, να δει το Στέφανο για τελευταία φορά. Τον είχανε εξαφανίσει. Μάταια έψαχνε ο πατέρας μου από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να τον βρει. Τελικά μας ειδοποίησαν ότι θα τον πάνε απευθείας στο νεκροταφείο της Ευαγγελίστριας. Ξεκινήσαμε ομαδικά για τα μνήματα φωνάζοντας συνθήματα "η τρομοκρατία δεν θα περάσει", "ο Στέφανος ζει". Οι αστυνομικοί μας επιτέθηκαν και στη συνέχεια μας άφησαν να προχωρήσουμε. Οταν φτάσαμε στην Ευαγγελίστρια, χιλιάδες κόσμος είχε κατακλύσει την περιοχή».